Εκκένωση και αντανακλαστική Ανακατάληψη του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Πολυτεχνείου Κρήτης
Την Παρασκευή 10/5/2024 πραγματοποιήθηκε εκκένωση στο χώρο του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Πολυτεχνείου Κρήτης από μπάτσους σε συνεργασία με την τεχνική υπηρεσία του, μετά από εντολή του πρύτανη Ζερβάκη και των υπόλοιπων Πρυτανικών Αρχών. Πιο συγκεκριμένα, αφαίρεσαν όλες τις πόρτες και τα παράθυρα του χώρου, το νιπτήρα και τη τουαλέτα, διάφορες ηλεκτρικές εγκαταστάσεις (κλιματιστικό, φώτα οροφής) τα οποία ξεριζώθηκαν από το ταβάνι και τους τοίχους, καθώς και κόπηκαν τα καλώδια παροχής ρεύματος. Επιπλέον, ό,τι υπήρχε στο χώρο, μετακινήθηκε και τοποθετήθηκε με σφοδρό τρόπο, δεδομένης της κατάστασης που βρέθηκαν, εκτός αυτού. Στη διαδικασία αφαίρεσης των προαναφερόμενων, θεωρήθηκε απαραίτητος ο βανδαλισμός του χώρου καθώς αντικρίσαμε σπασμένα γυαλιά, σπασμένα μάρμαρα, πεταμένα οικιακά σκεύη και φυλλάδια/κινηματικό υλικό στο πάτωμα.
Αντιλαμβανόμαστε την κίνηση αυτή ως μία απόπειρα ακινητοποίησης μας, καθώς θεώρησαν ότι καθιστώντας το χώρο μη λειτουργικό, δεν θα μπορέσουμε να τον ανακαταλάβουμε αντανακλαστικά και να τον αποκαταστήσουμε άμεσα στην αρχική μορφή του. Με βάση τις επαναλαμβανόμενες απειλές που έχει δεχτεί το Στέκι από τις Πρυτανικές Αρχές και το χρονικό πλαίσιο στο οποίο πραγματοποιήθηκε η εκκένωση του, δηλαδή υπό συνθήκες κλειστού ιδρύματος (κατά την διάρκεια των εορτών του Πάσχα), επιβεβαιώνεται η ανάγκη από μεριάς τους για την διασφάλιση μιας εκκένωσης χωρίς περιθώρια αντίστασης και με τρόπο αναίμακτο.
Μετά από ολοήμερες και ολονύχτιες εργασίες την ίδια μέρα, το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης ανακαταλήφθηκε και αποκαταστάθηκε πλήρως με την βοήθεια συντρόφων / συντροφισσών.
Είναι η πρώτη φόρα που οι μπάτσοι εισβάλουν στο Πολυτεχνείο Κρήτης, κάτι το οποίο τον τελευταίο καιρό συμβαίνει μανιωδώς στις περισσότερες πανεπιστημιακές δομές της χώρας. Αυτό έρχεται ως αποτέλεσμα της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, κίνηση που αποδεικνύει την ανάγκη του κράτους για συνεχή έλεγχο των πανεπιστημιακών χώρων και έτσι βγαίνει στην επιφάνεια η αναμενόμενα σαδιστική στάση των μπάτσων προς τα αγωνιζόμενα μέσα στις σχολές.
Σε προσωπική συναναστροφή με την Τεχνική Υπηρεσία του Ιδρύματος, λίγο αφού είχαν ξεκινήσει οι διαδικασίες αποκατάστασης του βανδαλισμένου χώρου, οι ίδιοι ισχυρίστηκαν ότι δεν γνωρίζουν τίποτα σχετικά με την κατάσταση και την εκκένωση του Στεκιού, ακολουθώντας την γνωστή, μέχρι τώρα, τακτική τους, αυτή της αποποίησης των ευθυνών τους.
Μετά από ολοήμερες και ολονύχτιες εργασίες την ίδια μέρα, το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης ανακαταλήφθηκε και αποκαταστάθηκε πλήρως με την βοήθεια συντρόφων / συντροφισσών.
Η άμεση εκκένωση του Στεκιού δεν μας βρίσκει απροετοίμαστα αφού διανύουμε μία περίοδο όπου καταλήψεις και στέκια βρίσκονται στο στόχαστρο Κράτους και Πρυτάνεων. Πρόσφατες εκκενώσεις αποτελούν αυτή του Ευαγγελισμού, Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου, Utopia A.D, Λόφου Καστέλι, η απόπειρα για το Παράρτημα στη Πάτρα και το Στέκι του Μαθηματικού ΣΘΕ, με την ολοκληρωτική κατεδάφισή του. Παρατηρείται δηλαδή, η έντονη επιθυμία από τη πλευρά της εξουσίας για την εξάλειψη των αναρχικών / αντιεξουσιαστικών χώρων τόσο σε σχολές όσο και στις πόλεις μας. Αυτό οφείλεται στο ότι αντιλαμβάνονται τους χώρους αυτούς ως επικίνδυνους για τις ρίζες μίας κοινωνίας πλήρως ελεγχόμενης και καθοδηγούμενης από τις νόρμες που θέτει ο εξουσιαστικός πολιτισμός.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι Πρυτάνεις ακολουθούν την γραμμή του κράτους. Προσπαθούν να αφομοιώσουν στα Πανεπιστήμια: ένα ολοκληρωτικά αποστειρωμένο περιβάλλον, την λειτουργία τους ως επιχειρήσεις και την αντίληψη ότι μοναδικός σκοπός είναι η εξειδικευμένη ακαδημαϊκή εκπαίδευση όπως και η έρευνα για τα συμφέροντα των αφεντικών. Εμείς από την πλευρά μας, αντιλαμβανόμαστε τα Πανεπιστήμια ως μέσα συναναστροφής και ανταλλαγής εμπειριών των καταπιεσμένων αυτής της κοινωνίας, αντιστεκόμαστε στο επιθυμητό πρότυπο Ιδρυμάτων που θέλουν να προβάλλουν, καθώς απειλούμε και την “ομαλή” λειτουργία τους.
Το Στέκι για εμάς αποτελεί έναν γόνιμο χώρο πολιτικών ζυμώσεων όπου τα άτομα οργανώνονται και εκφράζονται μέσα σε κοινωνικό πεδίο, αλληλεπιδρούν και συμπράττουν σε μία ζωντανή διαδικασία δίχως καθοδηγητές. Αντιλαμβανόμαστε την κατάληψη ως ένα ακόμη μέσο, ανάμεσα σε άλλα τόσα, στη διαδικασία ατομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης. Το εγχείρημα αυτό δεν θα μείνει μετέωρο.
ΟΣΟ ΜΑΣ ΕΚΚΕΝΩΝΕΤΕ, ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ
ΚΑΙ ΟΣΟ ΜΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕΤΕ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ
(ΑΝΑ)ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΣΠΚ