Πέντε χρόνια πέρασαν από τον ομαδικό βιασμό και την βασανιστικήδολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη. Πέντε χρόνια μίσους για τους δολοφόνουςτης και ό, τι αντιπροσωπεύουν. Πέντε χρόνια ταύτισης με τη νεαρή κοπέλα.

Και όμως πέντε χρόνια μετά ο απόηχος μιας κοινωνίας που θρέφει γυναικοκτόνους βιαστές ηχεί τριγύρω μας. Με τις πρόσφατες δικαστικές εξελίξεις της υπόθεσης, διάφοροι βόθροι της πατριαρχίας εκφράστηκαν. Για άλλη μια φορά βρήκαν δικαιολογίες και ελαφρυντικά. Δεν μας εκπλήσσει αυτό μιας και δεν έχουμε αυταπάτες για την κοινωνία που ζούμε. Μόνο μας κινητοποιεί ενάντια στον κόσμο τους.

Αλλά μέσα στον γενικευμένο όχλο, ξεχωρίζουμε κάποιες φωνές, αυτές που έρχονται πιο κοντά από την μεριά των πρωταγωνιστών της υπόθεσης. Και αναφερόμαστε στους δολοφόνους και τις οικογένειες τους. Οικογένειες που από την πρώτη στιγμή έσπευσαν να υπερασπιστούν τους γιους τους. Απέκρυψαν στοιχεία, τους στήριξαν οικονομικά, επιδίωξαν την αθώωση τους και τους στηρίζουν ακόμα με ποικίλους τρόπους.

Σε πρόσφατη δικαστική απόφαση, ο ένας από τους δύο κρίθηκε ένοχος, μαζί με άλλον συνεργό για διαφορετικό βιασμό κοπέλας με ποσοστό αναπηρίας άνωτου 67%. Ο συγκατηγορούμενος και πρώην κολλητός του, εκμεταλλεύεται την δεύτερη υπόθεση για να υποκριθεί το θύμα σκευωρίας του διπλά ένοχου φίλου του. Προσπαθεί να λήξει την ποινή του ενώ η οικογένεια του πάλι τον συντροφεύει στην πορεία του. Αν ξαναέρθει από τα μέρη μας, μην περιμένει πάντως ανοιχτές αγκάλες.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ