[GR] Εν όψει της αντιφασιστικής συγκέντρωσης την 1η Νοέμβρη στο Νέο Ηράκλειο Αττικής, δημοσιεύουμε κείμενο βασισμένο στην εισήγηση της συνέλευσής μας από τις 29/9/2023 σε εκδήλωση της Κοινότητας Κατειλημμένων Προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας με θεματική τον αντιφασισμό. Το κείμενο έχει επικαιροποιηθεί και είναι ελαφρώς αλλαγμένο για αναγνωσιμότητα.
Α’ ΜΕΡΟΣ: ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟΣ: ΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ – ΥΛΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
Χαιρετίζουμε τα συντρόφια από τη κοινότητα των Προσφυγικών και τα ευχαριστούμε για την πρόσκληση. Θεωρούμε πολύ σημαντικό να γίνονται τέτοιες εκδηλώσεις αντιφασιστικού περιεχομένου σε μια συγκυρία που, όπως προειπώθηκε*, ο φασισμός δεν είναι μόνο αναδυόμενος αλλά σε πολλές περιπτώσεις ηγεμονικός.
Το Solidarity with Migrants είναι μια αντιρατσιστική συλλογικότητα και ανοιχτή συνέλευση αλληλέγγυων ντόπιων και μεταναστριών. Όπως κάποια ήδη γνωρίζετε, στεγαζόμασταν στο κοινωνικό κέντρο των Ζιζανίων, σε μια μεταναστευτική γειτονιά, στη Βικτώρια. Στα πλαίσια της ανάπλασης και εξευγενισμού των Αθηνών, η κατάληψη στην οποία στεγαζόμασταν εκκενώθηκε από τον Μπακογιάννη και το ελληνικό κράτος [UPDATE: επανακαταλήφθηκε]. Στέλνουμε αλληλέγγυους χαιρετισμούς στα συντρόφια από τη συνέλευση των Ζιζανίων και στους αγώνες που δίνουν.
Όσον αφορά τη θεματική της εκδήλωσης, θεωρούμε τον πόλεμο κατά των μεταναστριών το κεντρικότερο ζήτημα της ελληνικής πραγματικότητας. Αντίστοιχα, θεωρούμε τον αντιρατσισμό πλήρες πολιτικό πρόταγμα και αναγκαίο στους αγώνες για κοινωνική χειραφέτηση. Επομένως, προσπαθούμε να αναλύουμε τα πάντα από μία αντιρατσιστική σκοπιά, μια σκοπιά κοινών αγώνων ντόπιων και μεταναστριών. Προφανώς, δεν θα μπορούσε να εξαιρείται το ζήτημα του αντιφασισμού από αυτή την αντιρατσιστική σκοπιά.
Πως βλέπουμε τον αντιφασισμό
Για εμάς ο αντιφασισμός είναι μια καθημερινή πρακτική κοινοτικής αυτοάμυνας των καταπιεσμένων. Ο αγώνας ενάντια στους φασίστες είναι ζήτημα επιβίωσης για τα πιο καταπιεσμένα υποκείμενα. Προφανώς, ο αντιφασισμός έχει τη μαχητική του πλευρά, η οποία είναι απαραίτητη, αλλά αυτή η πλευρά είναι πιο πολύ η «μορφή» του αντιφασισμού. Το βασικό είναι το περιεχόμενο, το οποίο πρέπει να είναι συμπεριληπτικό και να εστιάζει στις ανάγκες των καταπιεσμένων υποκειμένων. Τα υποκείμενα στα οποία επιτίθεται ο φασισμός είναι κυρίως τα μεταναστά και τα Ρομά και γενικώς τα θύματα του κρατικού και του κοινωνικού ρατσισμού. Μέσα σε αυτά τα υποκείμενα, ιδιαίτερο πλήγμα απ’ τον φασισμό δέχονται πάντα τα πιο ταξικά και έμφυλα καταπιεσμένα, θηλυκότητες, ΛΟΑΤΚΙ άτομα καθώς και τα ανάπηρα. Επομένως, ο αντιφασισμός πρέπει να είναι αντιπατριαρχικός, αντιρατσιστικός και αντι-ικανοτιστικός, αλλιώς πάει περίπατο όσο μαχητικός και αν είναι. Το ελληνικό αντιφασιστικό κίνημα είναι πολύ πίσω σε αυτό το κομμάτι.
Τώρα, όσον αφορά τη μορφή. Κυρίως από την αριστερά, με τον ΣΥΡΙΖΑ στη κυβέρνηση, αλλά και επί ΝΔ, υπήρξε το πρόβλημα της εμπιστοσύνης σε έναν αντιφασισμό που περιστρεφόταν γύρω από τις εκλογές και τη δίκη της Χρυσής Αυγής έναντι του από τα κάτω μαχητικού αντιφασισμού. Θεωρούμε ότι τα παραπάνω λάθη συνέβαλαν στην αδρανοποίηση του αντιφασιστικού κινήματος που διαδέχθηκε τη δίκη της Χρυσής Αυγής και δημιούργησαν την ανάγκη ανασυγκρότησής του από το μηδέν.
Το 2015, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποτέλεσε την κατάλληλη γέφυρα μεταξύ κοινωνικών κινημάτων και κράτους. Αφού πρώτα «αγκάλιασε» το κύμα ανθρωπιστικής αλληλεγγύης απέναντι στον ερχομό πάνω από 800.000 προσφύγων, στη συνέχεια, μαζί με την Ε.Ε., προχώρησε σε σταδιακό αποκλεισμό των αλληλέγγυων από τη πρόσβαση σε πρόσφυγες, στην επαγγελματικοποίηση της αλληλεγγύης μέσω ΜΚΟ μέσα στο νέο σύστημα καμπς-hot spot, τη λειτουργία μάλιστα του οποίου τα πρώτα χρόνια εγγυήθηκε ο στρατός. Παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ εκκένωσε πάνω από 10 καταλήψεις στέγης προσφύγων και πολιτικών χώρων καθώς και επέκτεινε το φράχτη του Έβρου και το στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας (το οποίο είχε υποσχεθεί ότι θα κλείσει). Στις εκλογές του 2019 και του 2023, τα κοινοβουλευτικά αριστερά κόμματα (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Μερα25) πάτησαν πάνω στη λογική της «αντιφασιστικής ψήφου» απευθυνόμενα όμως σε ένα αμιγώς ελληνικό ακροατήριο καθώς τα μεταναστά αποκλείονται από τις εκλογές. Επίσης, όλα τα αριστερά κοινοβουλευτικά κόμματα είναι εμπλεκόμενα στον έναν ή στον άλλο βαθμό στις συνθήκες που γεννούν τον φασισμό, που δεν είναι άλλες από το έθνος-κράτος και τον καπιταλισμό.
Ποιες είναι αυτές οι συνθήκες
Θεωρούμε ότι το οικονομικό προνόμιο των ελλήνων βασίστηκε σε τρία πράγματα:
–Στη θέση της ελληνικής εργασίας στη παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα, πράγμα για το οποίο φρόντισε και η εμπλοκή της Ελλάδας με το ΝΑΤΟϊκό μπλοκ στους πολέμους στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική, ώστε να απολαμβάνουν οι έλληνες φτηνά εμπορεύματα (με πολύ βασικό το φτηνό πετρέλαιο). Μπορούμε να δούμε πολύ έντονη παρουσία του όμιλου του Μυτιλιναίου στην Κεντρική Ασία [1] και να τη συσχετίσουμε με τον αναβαθμισμένο ρόλο που έπαιξαν οι ελληνικές δυνάμεις στον σχεδιασμό του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της ιμπεριαλιστικής κατοχής στο Αφγανιστάν [2].
–Στην υπερεκμετάλλευση μεταναστευτικής εργασίας. Ξεκινώντας από την Μεταπολίτευση [3] και προχωρώντας στις δεκαετίες ’90 και ’00 [4]. Η εκμετάλλευση των μεταναστ(ρι)ών παρείχε ραγδαία ανάπτυξη στον ελληνικό καπιταλισμό και ευκαιρίες ανέλιξης για ένα πολύ μεγάλο μέρος ελλήνων (πρώην) εργατών σε μικροεπιχειρηματίες, ιδιοκτήτες ακινήτων κλπ, μέχρι να ξεσπάσει η κρίση του ’08. Αυτή η «υποδομή» μεταναστευτικής εργασίας υπήρξε και εξακολουθεί να υπάρχει κυρίως στα πλοία [5], στα χωράφια [6] και στη βαριά βιομηχανία της χώρας [7] καθώς και σε δουλειές αναπαραγωγής του καπιταλισμού [8]. Σήμερα, οι ευκαιρίες ανέλιξης για τους έλληνες δεν είναι οι ίδιες, τα υπερκέρδη τα καρπώνονται τα μονοπώλια και οι έλληνες μικροεπιχειρηματίες (και καμιά φορά οι πιο προνομιούχοι εργάτες) κοιτάνε να «πατήσουν» τους ακόμα πιο αποκάτω. Γι’ αυτό και οι φασίστες βγαίνουν εξαγριωμένοι και επιζητούν αναδιάρθρωση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής προς μία ακόμα πιο καταστροφική κατεύθυνση –πράγμα που επί της ουσίας σημαίνει ακόμα και εξόντωση των μεταναστ(ρι)ών.
–Στην αποκλεισμό των Ρομά και των μεταναστριών από τα υλικά προνόμια του έλληνα πολίτη. Για παράδειγμα, ο αποκλεισμός από τα νοσοκομεία [9], η απουσία εκπαίδευσης που να είναι συμπεριληπτική [10], και δύο πολύ βασικά: η παρανομοποίηση της μεταναστευτικής εργασίας [11] και η υποβολή των μεταναστ(ρι)ών σε καθεστώς «χωρίς χαρτιά» [12]. Οι ρατσιστές βλέπουν τις μετανάστ(ρι)ες ως «απειλή» για τον «ελληνικό τρόπο ζωής». Γι’ αυτό και, όχι μόνο θα κλείσουν τα μάτια μπροστά στο μαζικό έγκλημα στη Πύλο, όπου σχεδόν 600 μετανάστριες έχασαν τη ζωή τους, αλλά θα ζητήσουν και μεγαλύτερη φύλαξη των συνόρων, θα μπουν σε ρόλο «σερίφη» πιάνοντας μετανάστες και παραδίδοντάς τους στην αστυνομία, ακόμα και θα σκοτώσουν μετανάστ(ρι)ες.
Β’ ΜΕΡΟΣ: ΕΒΡΟΣ – ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ – ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ – ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Από τον Έβρο μέχρι τα θαλάσσια σύνορα, και από την ενδοχώρα μέχρι τα ελληνικά νησιά, όλη η Ελλάδα έχει γεμίσει με στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστριών και στρατιωτικές πολεμικές βάσεις. Ο Έβρος αποτελεί ταυτόχρονα τρία πράγματα: στρατιωτικό σύνορο, δίοδο-πέρασμα μεταναστευτικών ροών, και μία από τις πιο υποτιμημένες περιφέρειες και οικονομικές ζώνες της ελληνικής επικράτειας.
Στον Έβρο συναντιούνται φτωχοποιημένοι ελληνικοί πληθυσμοί, μετανάστ(ρι)ες και στρατιωτικοί/συνοριοφύλακες, με τις δύο τελευταίες κατηγορίες να βρίσκονται σε άμεσο ανταγωνισμό μεταξύ τους και την πρώτη να αποτελεί προοπτικά είτε σύμμαχο του ενός είτε του άλλου (ανάλογα τη ταξική θέση του καθενός). Για την ώρα, οι κάτοικοι της περιφερειακής ενότητας του Έβρου βλέπουν τις μετανάστ(ρι)ες ως απειλή για τα προνόμιά τους και ταυτόχρονα τη θέση του μπάτσου και του συνοριοφύλακα ως κελεπούρι για τον βιοπορισμό τους. Πολλοί από τους συμμετέχοντες στα ρατσιστικά κυνήγια και στα πογκρόμ που έλαβαν τόπο τον Φλεβάρη και τον Μάρτη του 2020 ενσωματώθηκαν επισήμως στον μηχανισμό της αστυνομίας και τώρα εκτελούν χρέη συνοριοφύλακα. Μάλιστα, πέρα από τις νόμιμες απολαβές, όπως είναι ο μισθός των συνοριοφυλάκων, φροντίζουν να έχουν και τα εξτραδάκια τους από τις ληστείες σε βάρος των μεταναστ(ρι)ών κατά τη διάρκεια των pushbacks. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο ρατσισμός και οι φασιστικές επιθέσεις δεν έχουν μόνο ιδεολογική φύση αλλά πάνε πακέτο με την ταξική εκμετάλλευση των μεταναστ(ρι)ών.
Το ελληνικό κράτος, συνεχίζοντας για άλλη μια φορά την στρατηγική μετακύλισης των ευθυνών προς τις πιο καταπιεσμένες κοινωνικές ομάδες, πρωτοστάτησε σε φασιστική προπαγάνδα και έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα στο πογκρόμ που ακολούθησε αφού κατηγόρησε ως εμπρηστές τα μεταναστά που είχαν αποκλειστεί στο δάσος του Έβρου όσο αυτά βρίσκονταν υπό διωγμό από την συνοριοφυλακή. Ας μην ξεχνάμε πως 26 μεταναστά βρέθηκαν απανθρακωμένα στο δάσος της Δαδιάς ύστερα από τις πυρκαγιές που μαίνονταν για πάνω από 2 βδομάδες, οι οποίες κατέστρεψαν τεράστιο μέρος δασικής έκτασης, πρωτόγνωρη καταστροφή για δεδομένα Ελλάδας.
Στον Έβρο βρίσκεται και η νέα στρατιωτική βάση της Αλεξανδρούπολης. Ο πόλεμος κατά των μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα, κατά του πολυεθνικού προλεταριάτου και κατά των πιο υποτιμημένων σωμάτων εντός συνόρων, δεν είναι παρά πόλεμος στα μετόπισθεν του πολέμου που διεξάγουν ελληνικό κράτος-ΝΑΤΟ-Ε.Ε. στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Πολλές από αυτές τις πολεμικές τεχνολογίες αναπτύσσονται σε ελληνικά πανεπιστήμια με έρευνα απευθείας χρηματοδοτούμενη από τον στρατό [13]. Στο ΚΕΝΑΠ (Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής, το οποίο βρίσκεται στην Κρήτη) εκπαιδεύτηκε άλλωστε μέρος του λιβυκού λιμενικού, που με τις ευλογίες της Ε.Ε. συμμετέχει στο σκλαβοπάζαρο μεταναστ(ρι)ών στη Λιβύη [14]. Αντίστοιχα, στη νέα ΝΑΤΟϊκή βάση της Αλεξανδρούπολης, έλληνες και αμερικάνοι πεζοναύτες εκπαιδεύονται από κοινού για να διεξάγουν πολέμους κατά των πιο καταπιεσμένων πληθυσμών εντός και εκτός συνόρων [15].
Στρατόπεδα και εργασιακά κάτεργα
Το ελληνικό κράτος, όσες μετανάστ(ρι)ες δεν σκοτώσει στις επιχειρήσεις φύλαξης των συνόρων, τις φυλακίζει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και σιγοντάρει τις παρακρατικές μαφίες να τους εκμεταλλευτούν σε κυκλώματα σωματεμπορίας και σε σύγχρονα εργασιακά κάτεργα, βάζοντάς τους το εκβιαστικό δίλημμα «απέλαση ή παράνομη εργασία». Τα camps που έχουν μείνει μετά την αναδιάρθρωση του συστήματος στρατοπέδων γύρω από την Αθήνα βρίσκονται, διόλου τυχαία, δίπλα από λιμάνια και ναυπηγεία, αγροτικές και βιομηχανικές ζώνες. Τα χαράματα, βανάκια μεγάλων και μικρών εργοδοτών φτάνουν στις πύλες των camps και σε πλατείες της Αθήνας, παίρνουν μετανάστ(ρι)ες χωρίς χαρτιά ή σε επισφαλή θέση, τους πηγαίνουν σε logistics centers στον Ασπρόπυργο, ή σε άλλα μέρη, για να εκμεταλλευτούν την παρανομοποιημένη εργασιακή τους δύναμη.
Το camp του Σχιστού βρίσκεται δίπλα από τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και το λιμάνι του Πειραιά, όπου πολλές μετανάστ(ρι)ες πηγαίνουν και δουλεύουν εκεί, χωρίς χαρτιά ή ενώ βρίσκονται κατά τη διαδικασία αίτησης ασύλου. Επίσης, βρίσκεται κοντά στην ευρύτερη περιοχή του Θριασίου Πεδίου και του Ασπρόπυργου, όπου παράγεται περισσότερο από το 30% του ελληνικού ΑΕΠ. Εκεί, μετανάστ(ρι)ες και (κάποια) Ρομά εργάζονται σε εργοστάσια, βιοτεχνίες, αποθήκες. Τα δύο camps της Μαλακάσας βρίσκονται κοντά στη μεγάλη βιομηχανική ζώνη των Οινοφύτων, όπου δραστηριοποιούνται μεγαθήρια όπως η ελληνική πολυεθνική ΕΛΒΑΛΧΑΛΚΟΡ (Ελληνική Βιομηχανία Χαλκού και Αλουμινίου Ανώνυμος Εταιρεία). Το camp της Ριτσώνας βρίσκεται δίπλα σε χωράφια και τοπικές βιοτεχνίες, σχετικά κοντά σε Μαλακάσα, Οινόφυτα και Χαλκίδα, με τις μετανάστ(ρι)ες να αναγκάζονται να πληρώνουν ακριβά εισιτήρια και ταξί για να έχουν πρόσβαση στην πόλη, την εργασία και την υγειονομική περίθαλψη. Το camp της Θήβας βρίσκεται κοντά στα χωράφια της Θήβας, όπου εργάζονται πολλές μετανάστ(ρι)ες, ενώ εκεί κοντά βρίσκεται και μεγάλη ενεργειακή μονάδα της ΤΕΡΝΑ Α.Ε.
Με βάση τα παραπάνω γίνεται ξεκάθαρο ότι ο πόλεμος στα σύνορα, το σύστημα στρατοπέδων συγκέντρωσης, οι αστυνομικές επιχειρήσεις σκούπα και ο εργοδοτικός εκβιασμός συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο. Ο Έβρος των δολοφονιών και επαναπροωθήσεων, ο κάμπος της Θεσσαλίας και τα χωράφια της Μανωλάδας, της Θήβας, του Μαραθώνα της αορατοποιημένης μαζικής μεταναστευτικής αγροτικής εργασίας, τα logistics centers του Ασπρόπυργου, αποτελούν κρίκους της αλυσίδας του πολέμου κατά των μεταναστ(ρι)ών [16].
Πρόταση προς το αντιφασιστικό κίνημα
Αντιλαμβανόμαστε ως βασικούς άξονες μιας αντιφασιστικής στρατηγικής την υλική επιβίωση του μεταναστευτικού πληθυσμού και την αυτοάμυνα. Για εμάς χρειάζεται να υπάρξει ένα ενιαίο αντιφασιστικό μέτωπο, ασχέτως πολιτικής ταυτότητας (αναρχικών, κομμουνιστ(ρι)ών κ.ο.κ.) των ατόμων που το απαρτίζουν, οπού θα οικοδομήσει αντιφασιστικούς πυρήνες παντού με σκοπό τη δικτύωσή τους.
Σε δεύτερο χρόνο, η συγκρότηση κοινοτήτων αυτοάμυνας, αλληλοφροντίδας και αλληλεγγύης ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών θα πείσει και ευρύτερα εργατικά και προλεταριοποιημένα κοινωνικά στρώματα και το μεγαλύτερο μέρος του φτωχού ελληνικού πληθυσμού, ο οποίος τώρα έχει να αντιμετωπίσει και τις συνέπειες των πρόσφατων και των επερχόμενων καταστροφών. Για να πειστούν εκείνες οι μερίδες της κοινωνίας, όμως, χρειάζεται να δουν το ζωντανό αντιπαράδειγμα της αλληλεγγύης, του κοινοτισμού και των κοινών αγώνων των καταπιεσμένων που θα έχουμε ήδη οικοδομήσει και ισχυροποιήσει. Θα ήταν λάθος να ακολουθούσαμε μια αντίστροφη στρατηγική οπού θα εστίαζε πρώτα στα «πλατιά λαϊκά στρώματα». Αυτό θα οδηγούσε σε διαπραγμάτευση με τον «ήπιο» ρατσισμό και σεξισμό των ηγεμονικών κομματιών εντός τους, αποκλείοντας τις πιο καταπιεσμένες κοινωνικές μερίδες από τον αγώνα.
Ο αντιφασισμός ως καθημερινή πρακτική σημαίνει να συμπορευόμαστε με τις κοινότητες των μεταναστ(ρι)ών και των Ρομά και να αντλούμε μαθήματα από αυτές. Για παράδειγμα, μετά την πρόσφατη πραξικοπηματική ανατροπή στο Αφγανιστάν, η Ελλάδα αποφάσισε να «στεγανοποιήσει» τα σύνορά της για να περιορίσει το νέο προσφυγικό κύμα από το Αφγανιστάν [17]. Την ίδια ώρα, ο Μηταράκης έστελνε λεφτά στους Ταλιμπάν για να κρατήσουν εντός των αφγανικών συνόρων όσες και όσους προσπαθούσαν να δραπετεύσουν [18]. Εκεί φάνηκε και η απευθείας συνεργασία της Ελλάδας μέσω της αντιμεταναστευτικής πολιτικής με τις εκάστοτε φασιστικές κυβερνήσεις στις χώρες από τις οποίες έρχονται οι μετανάστ(ρι)ες. Τις επόμενες μέρες, η αφγανική κοινότητα διαδήλωσε ταυτόχρονα ενάντια στη νέα φασιστική κυβέρνηση των Ταλιμπάν, αλλά και στον αντιμεταναστευτικό πόλεμο που διεξάγει το ελληνικό κράτος [19].
Ακόμα ένα παράδειγμα είναι αυτό των Ρομά Ασπροπύργου. Ο Δήμος Ασπροπύργου έχει τάξει σε ντόπιους μπαλαμούς τα χωράφια που είναι πάνω στα οποία βρίσκεται ο καταυλισμός του Σοφού. Παράλληλα, η ίδια δημοτική αρχή έφαγε 4 εκατομμύρια επιδότηση που προορίζονταν για αποχετευτικό σύστημα και τα μοίρασε από εδώ και από εκεί. Πράγμα για το οποίο παινευόταν ότι «πήρε τα λεφτά από τους γύφτους και τα έδωσε στους Ασπροπυργιότες» [20]. Οι Ρομά του Σοφού θέλουν να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στη στέγη και σε υποδομές νερού, ρεύματος και αποχετευτικό σύστημα, αλλά μας έχουν πει τους ανησυχούν τα «αντίποινα» από ντόπιους φασίστες [21]. Προφανώς, η αντιπαράθεση μεταξύ των μικρών και μεγάλων συμφερόντων και της κοινότητας των Ρομά βασίζεται σε υλικές συνθήκες και εκφράζεται με υλικούς όρους. Το κίνημα χρειάζεται να βρεθεί εκεί πέρα και να στηρίξει τη κοινότητα των Ρομά, όχι μόνο με μπράτσα και με καδρόνια, αλλά και με καθημερινή πολιτική και υλική υποστήριξη.
*από την τοποθέτηση της Κατάληψης Στέγης Προσφύγων/Μεταναστών Νοταρά 26
https://athens.indymedia.org/post/1626870/
Πηγές/παραπομπές:
[1] Καζακστάν: https://www.economistas.gr/epiheiriseis/17021_mytilineos-energeiako-ergo-sto-kazakstan-157-ekat-dolarion
Ουζμπεκιστάν: https://www.kathimerini.gr/economy/562065460/mytilineos-fotovoltaika-se-oyzmpekistan-chili/
Σχετικά με το χτίσιμο μονάδων ενέργειας «σε 5 ηπείρους» και στρατοπέδων συγκέντρωσης στην Ελλάδα, βλ. το κείμενο της συνέλευσής μας «Greek Business και στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστριών»: https://athens.indymedia.org/post/1624614/
[2] Αναλυτικό κείμενο από την διεθνιστική κίνηση Antiwar στο οποίο περιγράφεται και η συμμετοχή των ελληνικών δυνάμεων στον σχεδιασμό και στη διεξαγωγή του πολέμου στο Αφγανιστάν: https://antiwarproject.blogspot.com/2021/08/o.html
[3] Οι πρώτοι μετανάστες από το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές ήρθαν στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1970 και του 1980 και δούλευαν στην υφαντουργεία, στα ναυπηγεία και στη μεταποίηση. Τα επόμενα χρόνια, σημειώθηκε σταδιακή αύξηση (δεκαετία του 1990). Το 2006, η πακιστανική κοινότητα αποτελούσε τη μεγαλύτερη ασιατική κοινότητα στην Ελλάδα με πληθυσμό περίπου 40.000-50.000 ατόμων.
https://www.eliamep.gr/wp-content/uploads/2013/10/ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗ-ΕΚΘΕΣΗ-ΠΑΚΙΣΤΑΝ.pdf
Μάλιστα, η πρώτη απεργία ελλήνων και Πακιστανών εργατών έγινε λίγο μετά την πτώση της Χούντας το 1974 στο εργοστάσιο της NATIONAL CAN.
https://sabotage-eleusis21.espivblogs.net/files/2018/11/324037975-Απεργία-της-National-Can.pdf
[4] Το 1991 ο αριθμός των Αλβανών μόλις που ξεπερνούσε τις 20.000, ενώ το 2001 το αντίστοιχο μέγεθος ξεπερνούσε τις 440.000 χιλιάδες. Η αύξηση του αλλοδαπού πληθυσμού την περίοδο 1991-2001 ήταν ιδιαίτερα έντονη και για άλλες υπηκοότητες από την Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια και ιδιαίτερα τη Γεωργία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Ουκρανία. Σε ότι αφορά τα σχετικά μεγέθη, το 2001, ο αριθμός των αλλοδαπών που προέρχονται από την Αλβανία αποτελούσε το 55,7% του συνόλου των αλλοδαπών, ενώ η δεύτερη σημαντικότερη υπηκοότητα (βουλγαρική) αποτελούσε μόλις το 4,7% του συνόλου.
https://www.inegsee.gr/wp-content/uploads/2014/02/files/MELETH_291.pdf
[5] Το 2006, η πρεσβεία των Φιλιππίνων υπολόγιζε ότι στα ελληνόκτητα πλοία βρίσκονταν κάπου στους 40,000 Φιλιππινέζους ναυτεργάτες. Την ίδια ώρα, εντός της ελληνικής επικράτειας βρίσκονταν 6,465, εκ των οποίων οι 5,046 ήταν γυναίκες, οι περισσότερες από τις οποίες εργάζονταν ως οικιακές βοηθοί.
https://www.positivelyfilipino.com/magazine/know-your-diaspora-filipinos-in-greece
[6] Ο ακριβής αριθμός των μεταναστ(ρι)ών εργατ(ρι)ών γης δεν μπορεί να υπολογιστεί καθώς η συντριπτική πλειοψηφία δουλεύει χωρίς χαρτιά. Σύμφωνα με τον εργατολόγο Απόστολο Καψάλη, υπολογίζονται γύρω στους 300,000.
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στον αγροτικό τομέα όπου παρότι υπολογίζεται ότι απασχολούνται μόνιμα ή εποχικά κάπου 300.000 μετανάστες, δεν υπάρχει ούτε ένα συνδικάτο.»
[7] «Πάνω από τα 3/4 των απασχολούμενων μεταναστών εργάζονται σε 4 κλάδους της οικονομίας (Κατασκευές, Μεταποιητική Βιομηχανία-Βιοτεχνία, Ιδιωτικά νοικοκυριά και Ξενοδοχεία & Εστιατόρια), ενώ ένα 13,5% σε δύο ακόμη κλάδους (Γεωργίας κλπ και Εμπορίου) με αποτέλεσμα οι εννέα στους δέκα απασχολούμενους μετανάστες να εργάζονται στους παραπάνω έξη κλάδους (πίνακας 2). Το 70% όσων απασχολούνται στον κλάδο των Ιδιωτικών νοικοκυριών είναι μετανάστες, στις Κατασκευές η συμμετοχή των μεταναστών υπερβαίνει το 1/4 όσων απασχολούνται στον εν λόγω κλάδο, ενώ αναλογεί ένας μετανάστης στους δέκα απασχολούμενους στους κλάδους των Ξενοδοχείων & Εστιατορίων και Βιομηχανίας-Βιοτεχνίας.
Πάνω από το ήμισυ των ανδρών μεταναστών απασχολείται στον κλάδο των Κατασκευών, περίπου ένας στους πέντε στον κλάδο της Βιομηχανίας – Βιοτεχνίας και ένας στους δέκα στο κλάδο του Εμπορίου. Συνολικά σε αυτούς τους τρεις κλάδους απασχολούνται οι οκτώ στους δέκα άνδρες μετανάστες.» (ΕΣΥΕ, 2007)
https://www.inegsee.gr/wp-content/uploads/2014/02/files/152-IOYLIOS,AYGOYSTOS-2008.pdf
[8] «Η απασχόληση των γυναικών μεταναστριών συγκεντρώνεται κυρίως στον κλάδο των Ιδιωτικών νοικοκυριών όπου απασχολούνται οι τέσσερις στις δέκα μετανάστριες, ενώ οι επτά στις δέκα γυναίκες που εργάζονται στον εν λόγω κλάδο είναι μετανάστριες. Στον κλάδο των Ξενοδοχείων & Εστιατορίων εργάζεται μία στις πέντε μετανάστριες ενώ στον κλάδο της Βιομηχανίας – Βιοτεχνίας μία στις δέκα μετανάστριες. Συνολικά σε αυτούς τους τρεις κλάδους απασχολούνται οι επτά στις δέκα μετανάστριες.» (ο.π. ΕΣΥΕ, 2007). (Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά καθώς οι στατιστικές της ΕΛΣΤΑΤ δεν καταγράφουν την πλειοψηφία της μεταναστευτικής εργασίας, η οποία είναι κατά βάση αδήλωτη.)
[9] Όπως (δια)δηλώναμε μαζί με την πολιτική καμπάνια Υγεία Χωρίς Αποκλεισμούς εν μέσω lockdown: «Η υποβάθμιση της ζωής των μεταναστευτικών πληθυσμών δεν περιορίζεται μόνο στους ανθρώπους που βρίσκονται έγκλειστοι στα camps. Χιλιάδες μετανάστ(ρι)ες στα νησιά και την ενδοχώρα βρίσκουν τις πόρτες των νοσοκομείων κλειστές όντας ουσιαστικά αποκλεισμένοι/ες από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ως αποτέλεσμα της άλλης όψης της ίδιας αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους.
Ο διαρκής πόλεμος κατά των μεταναστ(ρι)ών τους/τις καθιστά ευάλωτους/ες και διαμορφώνει μια απειλητική κατάσταση για την υγεία τους καθώς χρόνια προβλήματα υγείας παραμένουν χωρίς παρακολούθηση, ενώ άτομα χωρίς ΑΜΚΑ αποκλείονται σταθερά από την διαδικασία συνταγογράφησης της απαραίτητης φαρμακευτικής αγωγής τους και ασθενείς με προβλήματα που χρήζουν χειρουργικής αντιμετώπισης δεν έχουν πρόσβαση σε περίθαλψη με αποτέλεσμα να χρονίζουν και να επιδεινώνονται. Το φάσμα του αποκλεισμού αυτού διεύρυνε η κρατική διαχείριση της πανδημίας εντείνοντας το καθεστώς της στρατιωτικό-αστυνομικής διαχείρισης ιδιαίτερα για εκείνες/ους που διαβιούν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.»
https://taksiki-autonomia.net/antiratsistiki-poreia-oxi-alloi-metanastes-nekroi/
[10] Σύμφωνα με το Άρθρο 16 του Συντάγματος: «H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.»
Υπάρχουν πάρα πολλές έρευνες και βιωματικά στοιχεία για τον αποκλεισμό Ρομά, εθνικών μειονοτήτων και μεταναστ(ρι)ών από την εκπαίδευση. Η απουσία συμπεριληπτικής παιδείας είναι ένα πρόβλημα το οποίο θα επιλυθεί μέσα από τους κοινούς αγώνες των καταπιεσμένων, την αυτο-οργάνωση και την πάλη σε όλα τα επίπεδα ενάντια στην εθνικιστική κατεύθυνση της εκπαίδευσης.
[11] Από τη σχετική μπροσούρα των συνελεύσεων Μηδέν Άπειρο, ΣΑΧ και No Woman’s Land από το 2009 με τίτλο «Σχεδόν Αόρατοι»: «Στις 14 του Ιούλη ο αρχηγός της ΕΥΠ άλλαξε αιφνιδιαστικά και στη θέση διορίστηκε ο εισαγγελέας εφετών Δημήτρης Παπαγγελόπουλος. Και στις 19 Ιούλη ο Παπαγγελόπουλος έδινε συνέντευξη στην Καθημερινή, μαζί με άλλα «ανώτατα στελέχη των μυστικών υπηρεσιών» και θέμα τις νέες αρμοδιότητες της ΕΥΠ. Σε εκείνη την συνέντευξη μάθαμε ότι ο άμεσος στόχος της ΕΥΠ είναι «να περιοριστεί και να ελεγχθεί ο τζίρος εκατομμυρίων ευρώ που διοχετεύονται στην αγορά από το εμπόριο που έχει στηθεί γύρω από το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης». Επίσης ότι τα κυκλώματα που διαχειρίζονται τη διαμονή και τη διοχέτευση των μεταναστών στην παράνομη εργασία είναι ευρύτατα και ότι «εκατοντάδες πολίτες έχουν διαβρωθεί από τα κυκλώματα των λαθρεμπόρων, ακόμη και πολίτες που μέχρι πρότινος δεν είχαν μυρωδιά από παράνομες δραστηριότητες». Σύμφωνα με τον νέο αρχηγό της ΕΥΠ, η Ελλάδα έχει καταστεί «χώρα πέρασμα για διακίνηση ναρκωτικών, όπλων και ανθρώπων» και το δυσοίωνο είναι πως στις δραστηριότητες αυτές «εμπλέκονται και πολίτες υπεράνω πάσης υποψίας, είτε εν γνώσει είτε εν αγνοία τους, συμβάλλοντας στο ξέπλυμα του παράνομου χρήματος που τροφοδοτεί νόμιμες δραστηριότητες συντηρώντας επιχειρήσεις, εμπορικούς τομείς ευρείας κλίμακας.» Ας προσέξουμε για λίγο την περίεργη διατύπωση της παραπάνω παραγράφου: ο τζίρος εκατομμυρίων ευρώ που προέρχεται από την παρανομοποίηση της εργασίας είναι όντως διακύβευμα.»
[12] «Η καθημερινότητα μας συνοψίζεται στην αναζήτηση της επιβίωσης. Το όνειρο εξαφανίστηκε και τη θέση του πήρε μία πραγματικότητα τρομακτική. Δεν μπορούμε να βρούμε τίποτα για να δουλέψουμε σωστά και με αξιοπρέπεια, είμαστε υποχρεωμένοι να περιπλανόμαστε στους δρόμους και να πουλάμε. Το να πουλάμε στο δρόμο ήταν η χειρότερη λύση που μπορούσαμε να φανταστούμε πριν έρθουμε στην Ελλάδα. Η δημοτική αστυνομία έχει εξαπολύσει κυνηγητό εναντίον μας. Διωγμοί, εξευτελισμοί, κατασχέσεις της πραμάτειας μας, ανυπόστατες κατηγορίες μέχρι και φυλάκιση. Δε θα ξεχάσουμε την παρανοϊκή αντίδραση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού πληθυσμού εναντίον μας.» (Μαρτυρία μικροπωλητή, την βρήκαμε στην μπροσούρα της συλλογικότητας antifa foxhole.)
https://antifafoxhole.files.wordpress.com/2016/06/201605_prosfygologia_brochure_web.pdf
[13] Η μπροσούρα «Μια κριτική ιστορία της στρατευμένης έρευνας, μέσα από τη στρατευμένη κριτική της έρευνας» του αυτό-οργανωμένου ερευνητικού σχήματος Research Critique αναλύει το πλαίσιο ανάπτυξης πολεμικής έρευνας στα ελληνικά πανεπιστήμια και μετέπειτα αξιοποίησής της στον πόλεμο κατά των μεταναστ(ρι)ών
https://researchcritique.wordpress.com/μπροσούρα-στρατευμένη-έρευνα/
Ακόμα, αυτή τη στιγμή τρέχει το προγράμμα «ΓΡΥΠΑΣ» σε συνεργασία της ΕΑΒ του Υπουργείου Άμυνας και ελληνικών δημοσίων πανεπιστημίων για το σχεδιασμό ενός δεύτερου πιο σύνθετου drone, το οποίο θα είναι ικανό να φέρει οπλικό σύστημα
https://aae-s.com/2023/04/07/koinh-afisa-elefheriakwn-autonomwn-sximatwn-enantia/
[14] Greece to Train Libyan Coast Guard
“In turn, [Khalil] Issa expressed appreciation for the arrival of the business delegation, welcomed Greece’s support for Libya, and plans to further develop bilateral ties.
He described Greek-Libyan relations as “excellent” and looked forward to strengthening them.
“What stands out in Greek-Libyan relations is that Greece has never harmed Libya, nor borne any hostility toward Libya,” Issa said, lauding Greece’s influence in the Mediterranean, and the wider world.
Fragogiannis also presented an offer for the training of Libya’s Coast Guard by their Greek counterparts, which was accepted by Issa.”
https://libyareview.com/17283/greece-to-train-libyan-coast-guard/
[15] «Defender Europe-21»: H Aλεξανδρούπολη στο επίκεντρο
https://www.kathimerini.gr/politics/561355912/defender-europe-21-h-alexandroypoli-sto-epikentro/
[16] Ένας χάρτης με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κοντά στην Αθήνα (2021). Από τότε έχει κλείσει το στρατόπεδο του Ελαιώνα, μετά από πολύμηνους αγώνες, αλλά τα υπόλοιπα στρατόπεδα εξακολουθούν να λειτουργούν είτε αλλαγμένα εν μέρει είτε ως κλειστά.
https://solidaritywithmigrants.noblogs.org/post/2021/06/07/ένας-χάρτης-με-τα-στρατόπεδα-συγκέντρ/
[17] Την επόμενη της πραξικοπηματικής ανατροπής στο Αφγανιστάν, τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφώνησαν να περιοριορίσουν όσο περισσότερο γίνεται τις ροές των Αφγανών προς την Ευρώπη είτε εγκλωβίζοντάς τες σε γειτονικές χώρες όπως η Τουρκία είτε χρηματοδοτώντας την κυβέρνηση των Ταλιμπάν για τον συγκεκριμένο σκοπό είτε δολοφονώντας τις ευθέως στα ευρωπαϊκά σύνορα. Στα παραπάνω πλαίσια, η Ελλάδα για ακόμα μια φορά “σήμανε τον συναγερμό” και πραγματοποίησε πολεμικές ασκήσεις για την “στεγανοποίηση των συνόρων”, ενισχύοντας τις περιπολίες του Στρατού Ξηράς, αναβαθμίζοντας τις υλικοτεχνικές υποδομές και την τεχνολογία επιτήρησης “απέναντι στις επερχόμενες μεταναστευτικές ροές”. Το τι σήμαινε όλη αυτή η “αναβάθμιση” φάνηκε μέσα στην χρονιά που ακολούθησε, με εκατοντάδες δολοφονημένες μετανάστριες σε ξηρά και θάλασσα, μαζικές απελάσεις, θωράκιση των στρατοπέδων συγκέντρωσης και την εγκατάλειψη των μεταναστριών χωρίς να τους παρέχονται στοιχειώδεις υπηρεσίες πρόνοιας.
[18] «Τελικά, έγινε διαδήλωση με μαζική συμμετοχή Αφγανών, που ανέλαβαν ουσιαστικά όλη τη διοργάνωση της συγκέντρωσης, έφτιαξαν το κεντρικό πανό και καθόρισαν τη συνθηματολογία, πραγματοποιώντας τελικά διαδήλωση από τη πλ. Βικτώριας και την Αχαρνών μέχρι τον Α. Παντελεήμονα και πάλι πίσω. Στο τέλος έγινε ανοιχτή συζήτηση στο κέντρο της πλ. Βικτώριας.
Η διαδήλωση πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες κλιμάκωσης των επιθέσεων των Ταλιμπάν, με ευθύνη και των ΗΠΑ και της Ελλάδας, που συμμετείχαν στον πόλεμο στο Αφγανιστάν όλα τα τελευταία χρόνια, ενώ το ελληνικό Κράτος εφαρμόζει ρατσιστικές πολιτικές κατά των Αφγανών και των άλλων μεταναστών/στριών.»
[19] «Διαφημιστική καμπάνια στο Αφγανιστάν με στόχο την αποτροπή εξόδου των πολιτών από τη χώρα ξεκινά η κυβέρνηση… Οχι των Ταλιμπάν, αλλά της Ελλάδας!
Μέσω του υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου θα διατεθούν 30.000 ευρώ (άνευ ΦΠΑ) σε ηλεκτρονικά ΜΜΕ και εφημερίδες του Αφγανιστάν, ενώ άλλα τόσα θα διατεθούν στα παγκόσμια μέσα κοινωνικής δικτύωσης με στόχο να μεταπειστούν οι απελπισμένοι Αφγανοί και να μείνουν στον τόπο τους.»
https://www.efsyn.gr/politiki/paraskinia/310665_lista-mitaraki
[20] «Χωρίς φλυαρίες, λοιπόν, θα περάσουμε απευθείας στην ουσία του θέματος. Θεωρούμε ότι πέρα από τις φασιστικές του καταβολές και τα κατά καιρούς ρατσιστικά του παραληρήματα,, ο δήμαρχος και διάφοροι άλλοι που κρατάνε πιο χαμηλό προφίλ (ιδιοκτήτες χωραφιών, λέμε τώρα…) έχουν την φωλιά τους χεσμένη. Η υπόθεση, όπως είναι φανερό, μυρίζει χρήμα. Ο δήμαρχος κατασκεύασε ως μείζον πρόβλημα τους τσιγγάνους της πόλης, που είναι λέει ”παραβατικοί”, ενώ είναι γνωστό (σε όποιον θέλει να ξέρει βέβαια) ότι ο ίδιος τσέπωσε πάνω από € 5.000.000 από κονδύλια της Ε.Ε. που προορίζονταν για τους καταυλισμούς των Ρομά. Το δηλώνει άλλωστε και με περηφάνια όταν υποστηρίζει στα δημοτικά συμβούλια ότι τα «πήρε από τους γύφτους και τα έριξε στο κέντρο του Ασπρόπυργου». Η απλή λογική, όμως (και μια βόλτα στο κέντρο της πόλης!), λέει ότι τα έφαγε με τους εργολάβους του… και το φαγοπότι από ότι φαίνεται δεν έχει τελειωμό!
Ο αέρας συνεργασίας με την Κίνα που φύσηξε με την έλευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναθέρμανε το ενδιαφέρον των ντόπιων τσιφλικάδων για την περιοχή της Ν. Ζωής, όπου κατοικούν Ρομά. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι καταυλισμοί των Ρομά, βρίσκονται στις δύο πλευρές των κεντρικών αποθηκών του ΟΣΕ, οι οποίες είναι στο παζάρι με την κινεζική COSCO. Να, λοιπόν, αφορμές ικανές να αγανακτήσουν τον Μελετίου και να συσπειρώσουν τους ρατσιστές της πόλης!.» (Αντιφασιστική συνέλευση «Άγρια Δύση», 2015)
https://www.antifascistaction-west.gr/ενάντια-στη-στοχοποίηση-των-ρομά-αφίσ/
[21] Παλιότερο κείμενο της συνέλευσής μας για την κατάσταση στον Ασπρόπυργο και τον αντιτσιγγανισμό: https://athens.indymedia.org/post/1623527/
[ENG] With the coming of the antifascist counter-gathering in New Heraklion of Attica on the 1st of November, we are publishing a text based on our assembly’s statement on 29 September 2023 in an event by the Community of Squatted Prosfygika in Alexandras Boulevard that centered on antifascism. The text has been updated and slightly changed for reasons of clarity in reading.
Part A: Introduction – Antifascism: Form and Content – Material Conditions
We salute our comrades from the Community of Squatted Prosfygika and we thank you for the invitation. We believe that it is very important that such events with antifascist content are taking place during a time when, as it was already mentioned*, fascism is not only surfacing but it is also becoming dominant.
Solidarity with Migrants is an antiracist collective and open assembly of local and migrant solidarians. As some of you already know, we used to be housed in the squatted social centre of Zizania in Victoria, a migrant neighborhood. In the context of new development and gentrification of Athens, this squat was evicted by mayor Bakoyannis and the Greek state (as of the publication of the text it has been re-squatted). We are sending our salutations of solidarity to the comrades from Zizania Assembly and to their struggles.
As far as the theme of the event is concerned, we view the war against migrants as the most central issue of Greek reality. Likewise, we consider antiracism to be a complete political project and indispensable for the struggles for emancipation. Hence, we try to analyze everything from an antiracist point of view, a point of view of common struggles between locals and migrants. As it follows, we have to examine the issue of antifascism under this light.
How we view antifascism
For us, antifascism is a daily practice of communal self-defense among the oppressed. The struggle against fascists is a matter of survival for the most oppressed individuals. Of course, antifascism has its more polemical side which is necessary, but this side is more like the “form” of antifascism. The basic thing is the content which must be inclusive and must put emphasis on the needs of the oppressed. The people that are targeted by fascism are mostly migrants and Roma and in general the victims of societal and state racism. Among those groups, fascism’s strongest blow is reserved always for those who are more class-oppressed and –gender-wise– femmes, LGBTQI+ individuals, and also disabled people. Hence, antifascism must be antipatriarchal, antiracist and antiableist or else it loses its meaning, no matter how militant it might be.
Now as far as the form is concerned. Mainly from the Left, with Syriza as government but also with ND, we had the issue of putting our trust in an antifascism that centered on the elections and the trial of Golden Dawn (a neo-Nazi party in Greece that has now been banned) as opposed to a militant grassroots antifascism. We believe that these mistakes contributed to the inactivation of the antifascist movement that followed the trial of Golden Dawn and created the need for its reconstruction from scratch.
In 2015 the SYRIZA-ANEL government played the role of the most efficient bridge between movements and the State. After having welcomed the wave of humanitarian solidarity to the coming of 800.000 refugees, it went on, together with the EU to gradually exclude the solidarians from having access to the refugees, to “professionalize“ solidarity through the NGOs in the new camp – hotspot system, the function of which was operated in the first years under the army. At the same time, SYRIZA evicted more than 10 housing squats for refugees and squats of political collectives and they also expanded the Evros fence and the Amygdaleza camp (which they had promised to close). During both the elections of 2019 and 2023, the parliamentary Left parties (KKE, SYRIZA, MeRA25) played the card of the “antifascist vote”, while addressing nevertheless an exclusively Greek audience, since migrants are excluded from participating in the elections. Additionally, all the parliamentary Left parties are in one way or another implicated in the conditions that give birth to fascism, which are none other than the nation-state and capitalism.
Which conditions are those
We believe that the economic privilege of Greeks was based on three things;
–On the position of Greek labour in the global supply chain, something for which Greece’s involvement in NATO and in the wars in the Middle East and Africa so that the Greeks could enjoy cheap products (especially cheap oil) also played a role. We can see a very strong presence of Mytilineos Group in Central Asia and relate this with the improved role that the Greek powers played in the planning of the imperialist war and the imperialist occupation in Afghanistan as long as that lasted.
–On the overexploitation of migrant labour. Starting from the regime change and moving to the decades of the 90’s and 00’s, the exploitation of migrants permitted the fast growth of Greek capitalism until the eruption of the 2008 crisis and gave opportunities of upward mobility to a very large part of Greek (former) workers in small businesses, property owners etc. This “infrastructure” of migrant labour was and still is very present in the ships, in the fields and in heavy industry as well as in jobs of reproduction of capitalism. Today the opportunities of mobility for the Greeks are not the same, the surplus profits go to the monopolies and the Greek small business owners (and sometimes the most privileged workers) care only how they will step on the bodies of their subordinates. This is why the fascists come out full of rage and demand the restructuring of the capitalist mode of production towards an even more catastrophic direction – something that in essence means even the extermination of migrants.
–On the exclusion of Romani people and migrants from the material privileges of Greek citizens. For example the exclusion from hospitals, the lack of an inclusive education and two very basic things: the illegalization of migrant labour and the subjection of migrants to a condition “without documents”. Racists view migrants as a threat to the “Greek way of life”. For this reason they will not only shut their eyes to the mass crime in Pylos, where almost 600 migrants lost their lives, but they will also demand more policing of borders, they will take on the role of sheriff by catching migrants and handing them over to the police, they will even kill migrants.
Part B: Evros – Camps – Migrant Labour – Conclusion
From Evros to the sea borders and the mainland to the Greek islands, all of Greece is filled with migrant concentration camps and military war bases. The Evros river constitutes three things at once: military border, passageway for migrant flows and one of the most undervalued regions and economic zones of Greek territory. In Evros region poor Greek populations, migrants and soldiers/border police meet, with the last two categories being in direct antagonism and the first possibly constituting either an ally of the one or the other (also depending on each one’s class position). For the time being the residents of the Evros region see the migrants as a threat to their privileges while at the same time they view the position of the cop and the border police as an easy way to secure their livelihood. Many of those who took part in the racist hunts and pogroms of February and March 2020 were officially assimilated in the police and are now performing the role of border police. Adding to that, besides the legal wages, like the border police’s salary, they make sure to secure their ‘’bonuses’’ from the robbing of migrants during pushbacks. We can thus see that racism and fascist attacks do not only have an ideological nature but go hand in hand with class exploitation of migrants.
The Greek State, continuing once again its strategy of transferring responsibility to the most oppressed social groups, played a major role in a fascist propaganda and gave the “green light” for the pogrom that followed since it accused as arsonists the migrants who had been blocked in the forest of Evros while they were running from the border police. Let’s not forget that 26 migrants were found burnt in the forest of Dadia after the wildfires that burned for over two weeks which destroyed huge parts of forestlands, an unprecedented level of destruction for Greece.
In Evros there is also the new military base of Alexandroupolis. The war against migrants at the borders, against the multinational proletariat and against the most undervalued bodies within the borders, is nothing other than a war that goes hand in hand with the war carried out by the Greek State, NATO, the EU in the Middle East and Africa. Many of these war technologies are developed in Greek universities with research directly funded by the army. In KENAP (Training Centre for Naval Deterrence, which is located in Crete) a part of the Libyan coastguard, which with the moral support of the EU participates in the Libyan slave market of migrants, was trained. Similarly, in the new NATO base of Alexandroupolis, Greek and American marines are mutually trained to carry out wars against the most oppressed populations within and out of the borders.
Camps and Labour Prisons
The Greek state imprisons in concentration camps all the migrants it does not kill in its expeditions of border guarding and it silently promotes the parastatal mafias’ exploitation of migrants in networks of human trafficking/slave trade and in modern labour prisons by presenting them with the forceful dilemma: “deportation or illegal employment”. The camps that still exist after the restructuring of the concentration camps system around Athens are situated – and this is no coincidence – next to ports and shipyards, rural and industrial zones. In the early morning hours, mini vans of employers (some big, others small capitalists) arrive at the camps’ gates and at squares of Athens, they take migrants without documents or in precarious position to logistic centres in Aspropyrgos or other places, in order to exploit their illegalized labour power.
The camp of Schisto is situated close to the shipyards of Skaramagas and the port of Piraeus where many migrants go to work without documents or during the time their asylum request is being processed. It is also near the wider area of Thriasio Area and Aspropyrgos where more than 30% of the Greek GDP is being produced. It is there that migrants together with some Roma work in factories, small industries, storage rooms. The two camps of Malakasa are near the big industrial zone of Oinofyta, where giant corporations like the Greek multinational ELVALHALKOR (Greek Industry of Copper and Aluminum S.A.) are found. The camp of Ritsona is close to fields and local small industries, relatively close to Malakasa, Oinofyta and Halkida, and the migrants are forced to pay expensive tickets and taxis in order to gain access to the city, to work and to health services. The camp of Thebes is near the fields of Thebes where a lot of migrants work while also nearby there is a large energy unit of TERNA S.A.
Taking all of this under consideration, we clearly see that the war at the borders, the concentration camps system, the police raids and the employers’ blackmailing complete one another. The Evros of the murders and the pushbacks, the Thessaly meadow and the fields of Manolada, Thebes, Marathonas, of the invisible mass rural labour, the logistic centres of Aspropyrgos, constitute rings of the chain of the war against migrants.
Suggestion for the antifascist movement
We consider as basic axis of an antifascist strategy the material survival of the migrant population and its self-defense. For us it is necessary to create an united antifascist front, irrespective of the political identity (anarchist, communist etc.) of the individuals who will be part of it, that will develop antifascist nuclei everywhere with the goal of turning them into a network. Secondly, the creation of communities of self-defense, mutual care and solidarity between locals and migrants will convince also broader working classes as well as the larger part of the poor Greek population, that currently has to deal with the recent and coming disasters. For those parts of society to be convinced, however, it is important that they see the living counter-paradigm of solidarity, communal life, common struggles of the oppressed that we will have built already and strengthened. It would be a mistake to follow an opposite strategy that would focus first on the “broad popular classes”. That would make us enter into a negotiation with the “soft” racism and sexism of the most hegemonic parts of the “popular classes”, excluding in this way the most oppressed societal groups from our struggle. Antifascism as a daily practice means to walk together with the migrant and Romani communities and to learn lessons from them.
For example, after the recent coup that resulted in regime subversion in Afghanistan, Greece decided to “seal up” its borders in order to restrict the new refugee wave from Afghanistan. At the same time, Greek minister of migration Mitarakis was sending money to the Taliban so that they would keep within their borders those who tried to escape. It was there, through the anti-immigration policy, where the direct collaboration of Greece with the fascist governments in the countries where the migrants come from became evident. In the following days the Afghan community demonstrated both against the new fascist Taliban government and against the anti-immigration war that is carried out by the Greek State.
Another example is that of the Roma of Aspropyrgos. The municipality of Aspropyrgos has promised to give to local gadje the fields on top of which the Sofo settlement is located. At the same time the municipal authority spent the 4 million of a subsidy that was supposed to go to the creation of a sewer system and split it here and there. Something which they proudly admitted at the municipal council saying that they “took the money from the gypsies and gave them to the locals of Aspropyrgos”.
The Roma of Sofo want to claim their right in housing, in water infrastructure, electricity, and a sewer system but they have told us that they worry about possible backlash by local fascists. Apparently, the conflict between big and small capitalist interests and the Romani community is based on material conditions and is expressed in material terms. The movement needs to be present there and support the Romani community not only with arms and sticks but also with daily political and material support.
*from the speech of the Housing Squat for Refugees/Migrants Notara 26 at the same event