Δήλωση του Σ.
Γεια σε όλους και όλες,
Με λένε Σερζ και τραυματίστηκα βαριά, όπως και πολλά άλλα άτομα, στη διαδήλωση ενάντια στη μεγαδεξαμενή άρδευσης στη Σεν-Σολίν, την 25η Μάρτη 2023. Χτυπήθηκα στο κεφάλι από μία αστυνομική χειροβομβίδα, που πιθανώς ρίχτηκε σε ευθεία βολή από έναν χωροφύλακα εξοπλισμένο με τον εκτοξευτή χειροβομβίδων τύπου Cougar. Υπέστησα σοβαρή κρανιοεγκεφαλική κάκωση που με έθεσε σε κατάσταση απόλυτης ανάγκης, κατάσταση που επιδεινώθηκε από το μπλοκάρισμα της μεταφοράς μου στις υπηρεσίες άμεσης βοήθειας. Μετά από ένα μήνα σε τεχνητό κώμα και έξι βδομάδες στην εντατική, μεταφέρθηκα σε νευροχειρουργική μονάδα και στη συνέχεια σε κέντρο αποκατάστασης. Αυτή τη στιγμή, αισθάνομαι τεράστια πρόοδο στην ικανότητά μου να κινούμαι, να τρώω και απλώς να επικοινωνώ και να σκέφτομαι. Θα είναι ένας εξαιρετικά μακρύς δρόμος αλλά είμαι αποφασισμένος να τα δώσω όλα· να παλέψω για να ξαναβρώ τον εαυτό μου, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Το κάνω προφανώς για μένα, αλλά και επειδή πιστεύω πως ή άρνηση παραίτησης, η άρνηση να αφεθούμε στη συντριβή από την κατασταλτική μηχανή, είναι μια πολιτική αναγκαιότητα σε μια εποχή που τα Κράτη ποντάρουν στον τρόμο και στην παθητικότητά μας.
Θα ήθελα αρχικά να ευχαριστήσω αυτές και αυτούς που, μέσα σε εκείνο το ναρκοπέδιο, με κουβάλησαν, μου κράτησαν το χέρι, με προστάτευσαν, μου παρείχαν τις πρώτες βοήθειες (επιβράδυνση της αιμορραγίας, καρδιακές μαλάξεις, διασωλήνωση κ.λπ.) και πολύ απλά, με κρατήσαν στη ζωή. Ευχαριστώ ακόμα το υγειονομικό προσωπικό που, σε κάθε στάδιο, με περίθαλψαν και με βοηθούν ακόμα σήμερα να ανακτήσω το σώμα και το μυαλό μου. Δεν μπορώ να σας περιγράψω την χαρά που ένιωσα όταν βγήκα από το κώμα και είδα την τεράστια αλληλεγγύη που εκφράστηκε: συγκεντρώσεις, κείμενα, βαψίματα, οικονομική ενίσχυση, μουσικές, δράσεις και μηνύματα από συντρόφους και συντρόφισσες σε όλο τον κόσμο. Η αντήχηση των φωνών σας και ο βρυχηθμός των δρόμων βοήθησαν εμένα και τους κοντινούς μου ανθρώπους να μην το βάλουμε κάτω. Για όλα αυτά, ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ήσασταν τεράστιοι.
Όλα αυτά μας θυμίζουν πως είναι πρωταρχικής σημασίας να μην περάσει σιωπηλά κανένας ξυλοδαρμός, καμία φυλάκιση και κανένας ακρωτηριασμός από τις δυνάμεις τις καπιταλιστικής κοινωνικής τάξης. Ακρωτηριάζουν και δολοφονούν τόσο συχνά που δεν είναι τυχαίο, είναι κομμάτι της δουλειάς τους. Όλο και περισσότερες ιστορίες στον κόσμο έρχονται να μας θυμίσουν πως δεν υπάρχει πιο αληθινή φράση από το σύνθημα «ACAB». Όλοι οι μπάτσοι είναι μπάσταρδοι. Είναι και θα παραμείνουν τα τσιράκια της αστικής τάξης, της οποίας προστατεύουν τα συμφέροντα και εξασφαλίζουν τη συνεχή ύπαρξη.
Η μόνη προοπτική για την καπιταλιστική τάξη είναι η επιδείνωση των συνθηκών ζωής μας σε μαζική κλίμακα, και όλοι οι προλετάριοι εδώ και αλλού το βιώνουν καθημερινά με πικρό τρόπο. Απέναντι στους αγώνες που διεξάγουμε για να ανατρέψουμε αυτή τη μακάβρια μοίρα, έχουν σαφώς επιλέξει να αυξήσουν δραστικά την καταστολή, τόσο με νέους κατασταλτικούς νόμους όσο και αφήνοντας τις δυνάμεις τις τάξεις να κάνουν ό,τι θέλουν, όπως στη Σεν-Σολίν. Πρέπει το λάβουμε υπόψη μας αυτό, και να προτάξουμε συλλογικά την ιδέα πώς είναι ασύλληπτο να συμμετέχουμε σε έναν αγώνα χωρίς αποτελεσματική προστασία και χωρίς την ικανότητα αντίστασης. Δεν είμαστε μάρτυρες.
Ωστόσο, η δύναμή μας δεν έχει να κάνει με κάποιο πεδίο στρατιωτικής μάχης. Η δύναμή μας έγκειται στους αριθμούς μας, στη θέση μας στην κοινωνία και στον καλύτερο κόσμο στον οποίο προσβλέπουμε. Απέναντι στις λίγες οργανώσεις καθοδηγητών και γραφειοκρατών που θα ήθελαν να μας κάνουν να επιστρέψουμε στα σπίτια μας μόλις κερδίσουν τη θέση τους στον ήλιο, πάνω στις πλάτες μας, χρειαζόμαστε χίλιους τρόπους οργάνωσης σε επίπεδο βάσης για την έμπρακτη αλληλεγγύη προς τους συντρόφους και τις συντρόφισσές μας στο κίνημα. Αλλά επίσης, και ίσως ακόμα περισσότερο, για όλες και όλους εκείνους και εκείνες που θα ενώσουν τις δυνάμεις τους με τα επαναστατικά κινήματα του μέλλοντος.
Δύναμη στους συντρόφους που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο στόχαστρο των Κρατών.
Vive la Révolution !
Τα λέμε σύντομα στους αγώνες.
Ο Σ.