Hala Alyan: Το αίμα μου βόμβα μη ενεργοποιημένη
Με λέξεις οξυδερκείς και μεστές, με τολμηρά εκφραστικά μέσα, η Αμερικανο-παλαιστίνια ποιήτρια

χρησιμοποιεί τα ζωδιακά αρχέτυπα προκειμένου να μιλήσει για μια σειρά από θέματα όπως ο πόλεμος,

ο έρωτας, η μητρότητα, οι έμφυλες σχέσεις, η θλίψη που «κάνει φουσκάλα [και] πρέπει ν’ αδειάσει».

Ελλειπτικά και κρυπτικά, τα ποιήματά της μοιάζουν συχνά με χρησμούς, μέσα τους αυτοκινητόδρομοι

και πόλεις που στοιβάζονται σαν τραπουλόχαρτα συνυπάρχουν με φιγούρες της ταρώ και με τις βιασμένες

νεκρές στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού. Κείμενo: Kyoko Kishida, Μετάφραση: Jazra Khaleed, Kyoko Kishida

Billy-Ray Belcourt: Η ελευθερία διαρκεί όσο ένα καλό γλειφοκώλι
«Αποικιοκρατία, ορισμός: να μετατρέπεις τα κορμιά σε κλουβιά για τα οποία κανείς δεν έχει κλειδιά.»

Ο Μπίλι-Ρέι Μπέλκουρ ανήκει σε μια ομάδα νέων ιθαγενών Βορειοαμερικανών συγγραφέων που δημιουργούν

«νησιά αποαποικιακής αγάπης». Τα ποιήματά του είναι πεδία δημιουργίας, πένθους, πολιτικών και φιλοσοφικών

διαξιφισμών, την ίδια ώρα που αποτίουν φόρο τιμής στα θύματα της αποικιοκρατίας και καταγράφουν βιώματα

από το ταξίδι ενός κουίρ ιθαγενούς σώματος στον κόσμο. Κείμενο-Μετάφραση: Βασίλης Ζώρζος

Σύγχρονη τσέχικη ποίηση: Περί της προέλευσης των σκιών
Η σύγχρονη τσέχικη ποίηση είναι μια ποίηση των μεταβάσεων, μια ποίηση που βρίσκεται σε διαρκή κίνηση

και δεν διστάζει να είναι πολιτική και συνάμα διακειμενική, μια ποίηση που μας καλεί να μη συμβιβαστούμε

με την αποξένωση και την απανθρωποποίηση. Μιλάει για τον καπιταλισμό που «είναι κογιότ/ ουρλιάζει έξω

στις σκάλες», για σώματα που είναι «άδειος τόπος [και] δεν μπορείς να γράψεις πάνω τους», για ανθρώπους

που «δεν έχουν στα χέρια τους τίποτε άλλο απ’ την ψύχρα της νύχτας». Ανθολόγηση-Κείμενo: Aljaž Koprivnikar, 

Μετάφραση: Βίκτωρας Ηλιόπουλος

Peter Bouscheljong: Μικρή ποιητική της εξέγερσης
Ο Γερμανός ποιητής επιχειρεί να συγκροτήσει μια γενεαλογία της «ποιητικής της εξέγερσης» από τον Ρεμπό

και τον Μποντλέρ μέχρι τον Αρτό και τον Παζολίνι, από τον Μαγιακόφσκι μέχρι την Άννα Μέντελσον και

τη Μιγιό Βεστρίνι. Αναζητά τη «σύνθεση πολιτικής και ποίησης», επιχειρεί να καταστήσει ορατό «ό,τι εξαναγκάστηκε

στην αορατότητα», υποστηρίζει ότι «η συγγραφή ενός λογοτεχνικού έργου προϋποθέτει την απόρριψη αυτού του κόσμου,

την άρνηση κρυφών συμφωνιών». Μετάφραση: Jazra Khaleed

Σύγχρονη γαλλική ποίηση: Σκοτεινές και αταίριαστες
Κρυμμένη στην ανάποδη όψη μιας γαλλικής λογοτεχνίας που προωθεί φωτογενή και φιλικά στην έκθεση συγγραφικά εγώ,

η νέα ποίηση που αναδύεται τα τελευταία χρόνια στη Γαλλία πηγάζει από ένα σώμα με φύλο προβληματισμένο και ρευστό,

από ένα στόμα που αρθρώνει με ευθύτητα τα πράγματα. Είναι μια ποίηση απτή, χωρίς όμως να είναι απαραίτητα ρεαλιστική.

Είναι «χτυπήματα και θραύσματα υλικών», «μυστικά μπουκάλια που κρατάμε κοντά στο σώμα», «τρυφερές δαγκωματιές

στο ζεστό στήθος μιας γλυκιάς επιθυμίας». Κείμενο-Μετάφραση: Γιάννης Χονδρός

Ποιήματα: Αντώνης Αντωνάκος, Όλγα Βερελή, Δημήτρης Γκιούλος, Comrastro, Γεωργία Διάκου, Λουίζα Δολόξα,

Danny, Τώνια Τζιρίτα Ζαχαράτου, Ιβάν η τρομαγμένη, Iselda, Αφροδίτη Κατσαδούρη, Κίτσα, Ανδρομάχη Κοκκινού,

Χρήστος Κολτσίδας, Εύη Λαμπροπούλου, Μαρία Μάζη, Μαρλένο, μκχ, Σοφία Μπέμπεζα, Πρόκνη, Κατερίνα Στάμου,

Sylvie, Τυφοειδής, Αλέξανδρος Φαρμάκης

Εξώφυλλο & εικονογραφήσεις: Γιάννης Κοτινόπουλος

Σελιδοποίηση: Morgan S. Bailey