Αυτή τη στιγμή (18/03/23) υπάρχουν 11 άτομα σε απεργία πείνας στο κλειστό κέντρο κράτησης της Δράμας. Στις 16/3/23, πέντε άτομα ξεκίνησαν απεργία πείνας και στη συνέχεια συμμετείχαν τα υπόλοιπα. Ξεκίνησαν την απεργία πείνας για να διαδηλώσουν για τις συνθήκες μέσα στο καμπ, μια κατάσταση στην οποία ζουν εδώ και μήνες. Απαιτούν να αφεθούν άμεσα ελεύθεροι.
Στην αρχή οι μπάτσοι δεν έδειξαν καμία αντίδραση (μια συνήθης τακτική για να καταστρέψουν κάθε μορφή αντίστασης μέσα στο κέντρο κράτησης) και συνέχισαν να καταγράφουν ότι οι μερίδες φαγητού που τους δόθηκαν είχαν καταναλωθεί, παρότι τα άτομα είχαν ανακοινώσει την απεργία πείνας. Από σήμερα, έχει γίνει καταγραφή των ονομάτων και αριθμών μητρώου όσων ατόμων αρνούνται να καταναλώσουν οποιασδήποτε μορφής στερεά τροφή. Συνεχίζουν να καταναλώνουν νερό. Σήμερα πραγματοποιήθηκε ιατρικός έλεγχος σε όλους τους απεργούς πείνας για να ελεχθούν οι ζωτικές τους λειτουργίες. Οι απεργοί πείνας έχουν δηλώσει ότι “θέλουν να απελευθερωθούν, αλλιώς αρνούνται να φάνε μέχρι να πεθάνουν”. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν επαφές με κανένα άτομο εκτός του κέντρου κράτησης και θέλουν να ακουστεί η διαμαρτυρία τους για τα δικαιώματα που απαιτούν.
Στις περισσότερες περιπτώσεις οι άνθρωποι περνάνε 7 μήνες μέσα στο καμπ πριν αφεθούν, εξαναγκάζονται να υπογράφουν έγγραφα στα ελληνικά, χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα και χωρίς να τους μεταφράζονται αυτά που υπογράφουν. Στην περίπτωση που αρνηθούν, υπογράφουν οι μπάτσοι αντί γι’αυτούς ενώ δέχονται και σωματική βία ως απάντηση στην άρνησή τους.
Ο μόνος λόγος που προβάλλει το κράτος για να δικαιολογήσει τον εγκλεισμό τους είναι η έλλειψη νομιμοποιητικών εγγράφων, και αυτή είναι η γενικότερη συνθήκη του να είσαι μετανάστρια/μετανάστης. Οι αιτήσεις ασύλου και οι ενστάσεις απορρίπτονται ξανά και ξανά και δεν γίνεται κατανοητό τι συμβαίνει με τους φακέλους τους. Κάποιοι από αυτούς έχουν οικογένεια στην ελλάδα ή άλλες (ευρωπαϊκές) χώρες. Όλες οι συνθήκες είναι μεθοδευμένες για να τους οδηγήσουν να υπογράψουν για την απέλασή τους, αλλά ακόμη κι αυτό δεν καταλήγει κάπου, αφού δεν απελάσσονται. Παραμένουν στα καμπς χωρίς να γνωρίζουν μέχρι πότε, ενώ φαίνεται να είναι ξεχασμένοι από όλους.
Οι συνθήκες διαβίωσής τους είναι αισχρές. Δε λαμβάνουν κανενός είδους ανθρώπινη μεταχείριση, είναι απομονωμένοι/ες από τις οικογένειες και τους φίλους τους καθ’όλη τη διάρκεια του εγκλεισμού. Δεν τους επιτρέπεται καμιά επίσκεψη ή ιδιωτικότητα με τις οικογένειες ή φιλικά πρόσωπα καθώς και δεν υπάρχει η δυνατότητα να τους σταλθεί φαγητό ή άλλα αντικείμενα (εκτός από χρήματα).
Κοιμούνται σε κατεστραμμένα στρώματα ενώ απαγορεύεται να χρησιμοποιήσουν δεύτερο, ακόμη κι αν τους είναι αναγκαίο για να μην κοιμούνται με συνεχείς πόνους. Το ζεστό νερό ελέγχεται από τους μπάτσους, πράγμα που σημαίνει ότι το ανοίγουν και το κλείνουν όποτε θέλουν και άρα πρακτικά δεν υπάρχει ποτέ ζεστό νερό. Τα σώματά τους πονάνε συνεχώς και δεν υπάρχει κανένα στάνταρ υγιεινής.
Δεν έχουν πρόσβαση σε φάρμακα και για να τους παραχθεί φροντίδα απο γιατρό πρέπει να κλείσουν ραντεβού πέντε μέρες πριν. Συνεπώς τους πηγαίνουν νοσοκομείο μόνο σε επείγουσες καταστάσεις και κατά τη διάρκεια της επίσκεψης παραμένουν με χειροπέδες ενώ τους αφαιρούνται προσωπικά αντικείμενα (κινητό, χρήματα) και δεν έχουν επαφή με κανέναν. Ακόμη και άτομα με ιατρικές παθήσεις δεν έχουν πρόσβαση σε φαρμακευτική αγωγή, γεγονός που βάζει τη ζωή τους σε θάνατο.
Τα κελιά τους είναι γεμάτα κατσαρίδες, βακτήρια και άλλα έντομα. Συχνά ξυπνάνε από τις κατσαρίδες που περπατάνε πάνω στα ρούχα τους. Το φαγητό είναι πάντα το ίδιο, καθόλου θρεπτικό και αμαγείρευτο. Το νερό πρέπει είτε να το αγοράσουν (2,5 ευρώ το λίτρο) ή να πιουν από την τουαλέτα, όπου υποτίθεται ότι είναι φιλτραρισμένο αλλά σε κάποια κελιά το φίλτρο έχει σπάσει και οι μπάτσοι δεν έχουν νοιαστεί να το αντικαταστήσουν. Τα πάντα είναι πανάκριβα και καθώς βρίσκονται σε πλήρη απομόνωση είναι αδύνατο να προμηθευτούν οτιδήποτε. Το κράτος και οι εταιρίες που τροφοδοτούν το καμπ είναι κλέφτες και κερδοφορούν εις βάρους των φυλακισμένων στα κέντρα κράτησης.
Δεν υπάρχει τρόπος να καταγραφούν η βία και οι συνθήκες στις οποίες εξαναγκάζονται αυτοί οι άνθρωποι. Όταν εισάγονται στο καμπ τα κινητά τους κατάσχονται, καταστρέφονται οι κάμερες και μπαίνουν υπό παρακολούθηση, πριν τους επιστραφούν. Τα άτομα διαδηλώνουν είτε αυτοτραυματίζοντας τους εαυτούς/ες τους είτε ανεβαίνοντας στις ταράτσες. Και στις δύο περιπτώσεις οι μπάτσοι τους αγνοούν στην αρχή και στη συνέχεια απαντούν με συστηματική σωματική βία και εξευτελισμό. Γενικά το να μπουν οι μπάτσοι στους χώρους τους και να παρενοχλούν τα άτομα είναι μια καθημερινή ρουτίνα στο καμπ. Οι ρατσιστές μπάτσοι έχουν τον πλήρη έλεγχο στις ζωές και τις βασικές ανάγκες των ατόμων.
Αυτά τα άτομα διεκδικούν την ελευθερία τους. Φυλακίζονται, απομονώνονται και υποβάλλονται σε βίαιη και υποτιμητική μεταχείριση σε μια χώρα στην οποία δε θέλουν καν να παραμείνουν. Αντιστέκονται και λαμβάνουν άμεση δράση ώστε να απελευθερωθούν από τη φυλακή και να ακουστούν οι φωνές τους. Ζητούν να κοινοποιηθεί ο αγώνας τους όσο πιο πολύ γίνεται κι εμείς τους στηρίζουμε.
ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ
ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΑ/ΟΣΕΣ/ΟΣΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ/ΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥΣ
ΚΑΝΕΝΑ/ΚΑΝΕΙΣ/ΚΑΜΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ/Ο/Η ΜΕΧΡΙ ΟΛΕΣ/Α/ΟΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ/Α/ΟΙ
ΦΩΤΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ