Στους δρόμους -όχι στις κάλπες- η απάντηση: ακηδεμόνευτοι ταξικοί και κοινωνικοί αγώνες.

Την Τετάρτη στις 8 του Μάρτη στην 24ωρη πανεργατική απεργία συνεχίζεται στους δρόμους η συλλογική αντίσταση στην αντεργατική αντικοινωνική πολιτική της ακροδεξιάς κυβέρνησης της νέας δημοκρατίας που 4 χρόνια τώρα λεηλατεί τη ζωή μας, εγκληματοποιεί και καταστέλλει εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες σπέρνοντας τον τρόμο και τον φόβο.

Οι 57 δολοφονίες στα Τέμπη αποδεικνύουν με τον πιο τραγικό τρόπο ότι κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν είτε στην ακροδεξιά είτε στην αριστερή εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού. Δολοφονούν είτε είναι ξένα ή ντόπια αφεντικά είτε –όπως στους σιδηροδρόμους– κρατικές εταιρείες με αποικιοκρατικές συμβάσεις που επιδοτούνται με 50 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο και απαλλάσσονται από οποιαδήποτε ευθύνη (κυβέρνηση νδ) είτε υπογράφουν την πώληση για 45 εκατομμύρια ευρώ σε ιταλική κρατική εταιρεία με την ελληνοπρεπή επωνυμία: Hellenic Train και κάνουν φιέστες στην Κέρκυρα οι πρωθυπουργοί των δύο κρατών (κυβέρνηση σύριζα).

Αυτές τις μέρες πολλοί/ες σκέφτονται ότι δυνητικά θα μπορούσαν να βρίσκονται στη θέση των νεκρών ή των συγγενών τους αναλογιζόμενοι/ες πόσες φορές χρησιμοποποίησαν τη γραμμή του τρένου: Θεσσαλονίκη–Λάρισα–Αθήνα. Μονομερής όμως η ενσυναίσθηση, όταν δεν μπαίνεις στη θέση και:

• των εργατών/τριών που δολοφονούνται κάθε μέρα στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς
• των μεταναστριών/ών που προσπαθώντας να ξεφύγουν από την ένδεια και τον θάνατο που σπέρνουν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και η οικολογική καταστροφή από την εγκληματική ασυδοσία των πολυεθνικών και την υποταγή των κρατών στα συμφέροντά τους, πνίγονται στο Αιγαίο ή τον Έβρο, πριν φτάσουν στη στεριά για να οδηγηθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης–φυλακές
• των εργατριών που βιώνουν κακοποιητικές παραβιαστικές σεξιστικές συμπεριφορές
• των γυναικών που βασανίζονται με βιασμούς
• των γυναικών που δολοφονούνται στις γυναικοκτονίες της πατριαρχίας
• των δολοφονημένων Ρομά.

Αυτές τις μέρες γίνεται σε όλες/ους ξεκάθαρος ο ρόλος των μηχανισμών προπαγάνδας, των μέσων μαζικής εξαπάτησης. 20 χρόνια αποσιώπησαν την απαξίωση, την εγκατάλειψη των σιδηροδρόμων υψώνοντας ως αυταξία και φετίχ την… ιδιωτικοποίηση, συγκαλύπτοντας την επικινδυνότητα της λειτουργίας τους, αλλά και την πώλησή τους με τις αποικιοκρατικές συμβάσεις των μνημονίων, όπως και την επιδότηση με δεκάδες εκατομμύρια μιας κρατικής ιταλικής εταιρείας… Αφού απαξίωσαν τους αγώνες των εργαζομένων για ασφαλείς μεταφορές και αποσιώπησαν τις καταγγελίες για την επικινδυνότητα της λειτουργίας τους. Τώρα προπαγανδίζουν, από την πρώτη στιγμή, τη γραμμή Μητσοτάκη περί «ανθρώπινου λάθους» αναζητώντας αποδιοπομπαίο-«τέρας», για να συγκαλύψουν τον πυρήνα ενός κρατικού μηχανισμού, ο οποίος βασίζει την ύπαρξή του, αλλά και την αναπαραγωγή των εκάστοτε διαχειριστών της «πολιτικής εξουσίας» στις πελατειακές σχέσεις που εκτρέφουν μια λούμπεν, παρασιτική αντίληψη, κατασκευάζοντας τη συναίνεση και την υποταγή των ψηφοφόρων για μια θέση εργασίας…

Αυτές τις μέρες φαίνεται ξεκάθαρα ο ρόλος και του δικαστικού ποινικού κατασταλτικού μηχανισμού. Μετά την πρόσφατη με συνοπτικές διαδικασίες απόφαση του Άρειου Πάγου που «νομιμοποιεί» την ασύδοτη δράση των πολυεθνικών «funds» να συνεχίσουν να λεηλατούν τα σπίτια εργαζομένων, ανέργων και συνταξιούχων. Μετά την αποφυλάκιση καταδικασμένων παιδοβιαστών, όπως ο Λιγνάδης ή βιαστών μαστροπών, όπως ο μπάτσος στην υπόθεση της 19χρονης στην Ηλιούπολη, αλλά και την άθλια συμπεριφορά απέναντι στην 12χρονη από τον Κολωνό που βιαζόταν από στελέχη της νέας δημοκρατίας. Μετά τις εκατοντάδες αποφάσεις με τις οποίες εγκληματοποιούν τους εργατικούς αγώνες κηρύσσοντας «παράνομες» τις απεργίες, όπως τις απεργίες των εργαζόμενων σιδηροδρομικών που κατήγγειλαν ότι θα συμβεί αυτό το έγκλημα που τελικά έγινε στα Τέμπη. Τώρα, με εντολή του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου –του οποίου ο γιος είχε βρει δουλειά στο γραφείο του υπουργού Καραμανλή του Αχιλλέως– το διάγγελμα Μητσοτάκη προσδιορίζει τον τρόπο και το περιεχόμενο της «ανάκρισης» για τις 57 δολοφονίες στα Τέμπη…

Γιʼ αυτό λοιπόν η άποψη πως για τις δολοφονίες ευθύνονται οι ιδιωτικοποιήσεις με «πρόταγμα» μάλιστα τις «εθνικοποιήσεις» είναι απλοϊκή και μονομερής γιατί αδυνατεί συνολικά να αναλύσει τις αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά και εκτρέφει αυταπάτες για φαντασιακές λύσεις εντός του πλαισίου του.

Η συμμετοχή όλων μας στην απεργία και στις διαδηλώσεις στις 8 του Μάρτη μπορεί να αποτελέσει ένα ακόμη βήμα για να πάρει η οργή συλλογική υπόσταση, αλλά και για να μην αποτελέσουν οι «προσδοκίες» της επερχόμενης κάλπης ταφόπλακα των αγώνων, όπως έγινε τον Φλεβάρη του 2012. Αντίθετα, μπορεί να γίνει ξεκάθαρο πως η απάντηση δεν δίνεται στις κάλπες των ψευδαισθήσεων, στις αυταπάτες της ανάθεσης.

Η απάντηση δίνεται πάντα στους δρόμους του αγώνα, στους αγώνες και τις καταλήψεις των καλλιτεχνών –εργαζομένων, ανέργων και σπουδαστών. Η απάντηση απέναντι στον θάνατο που σπέρνουν κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία είναι η ζωή, η ελευθερία, η γυναίκα των ακηδεμόνευτων ταξικών και κοινωνικών αγώνων.

Απεργούμε* (* δεν αναπληρώνουμε) – διαδηλώνουμε – δεν καταναλώνουμε!

Προσυγκέντρωση: Τετάρτη 8 του Μάρτη στις 12.30 αρχές της Σταδίου (Ομόνοια)

Αντίσταση Αυτοοργάνωση Ταξική αλληλεγγύη