Όταν οι ώρες αρχίζουν να μετράνε αντίστροφα για την ολοκληρωτική απώλεια της ελευθερίας από τα δόντια του εγκλεισμού, η κάθε στιγμή αποκτάει το δικό της ξεχωριστό νόημα ύπαρξης. Ένα χαμόγελο, ένα άγγιγμα, η ζεστασιά μιας συντροφικής φωνής σ’ένα ψυχρό τηλεφώνημα, οι φωνές έξω απ’τον ανακριτή είναι οι φλόγες που σου καίνε την καρδιά, θυμίζοντάς σου πως τίποτα δεν τελειώνει. Οι μάχες έχουν απώλειες. Ο ίδιος ο πόλεμος έχει απώλειες. Όμως τίποτα δεν μας χαρίστηκε, τίποτα δεν μας δόθηκε αναίμακτα επειδή απλώσαμε το χέρι. Τίποτα δεν κερδήθηκε με προσευχές.
“Αυτό το απάνθρωπα ύπουλο λευκό των άδειων ματιών σου, μου θυμίζει την ανακωχή στη μάχη…”
Σε αυτήν τη ζωή όλα κερδίζονται μέσα από την πίστη και την προσήλωση στο πεδίο του κοινωνικού ανταγωνισμού. Με συνέπεια στις μάχες και μια αμείλικτη ένταση, μία επιμονή στον επιθετικό ορίζοντα. Μέσα από τη μικρή μου συμβολή στην εξέλιξη της ταξικής πάλης, πέραν των αντιφάσεων και των λαθών μου, αν είναι κάτι που με χαρακτηρίζει είναι η κοινωνική συνείδηση και η προσήλωση στο επαναστατικό καθήκον. Αυτά τα δύο είναι που κάποια βράδια γίνονται θηλιά στο λαιμό και δεν σε αφήνουν να κοιμηθείς. Ξυπνάνε κραυγές, λυγμοί, ακόμα και σιωπές που σε θυμώνουν, σε εξοργίζουν, σε οπλίζουν. Ευθύνη συντρόφισσες και σύντροφοι. Έχουμε ευθύνη. Για όλες αυτές τις ανήσυχες νύχτες νιώθω περήφανος, γιατί όλες αυτές τις νύχτες επέλεξα τα μάτια μου να κοιτούν τα άστρα. Παραμένω αλύγιστος, αμετανόητος και πιο οργισμένος από ποτέ γιατί υπερασπίζομαι την περήφανη αιχμαλωσία μου απέναντι στις νεκρές ελευθερίες της παρακμής.
“Αυτά λίγο πρόχειρα για την αποκατάσταση του μαύρου”
Όλη μου η σκέψη, η αγάπη και η στήριξη παραμένει αδιάλλακτα στο πλευρό αυτών των δύο ανθρώπων που βρίσκονται δέσμιοι δίπλα μου, δίνοντας τον πιο σημαντικό αγώνα απ’όλους μας. Τον αγώνα ενάντια στη φαιδρότητα της καταστολής. Όσο για μένα θα θυμίσω πως η επανάσταση ενάντια στην τυραννία είναι ένας λογαριασμός που παραμένει ανοιχτός. Και η επαναστατική βία οφείλει να είναι αδιαπραγμάτευτος μονόδρομος.
Συντρόφισσες και σύντροφοι μέχρι να συναντηθούμε ξανά στα πεδία των μαχών, να μην συμβιβαστούμε με τίποτα λιγότερο από τα πάντα.
Κάτω ο κρατισμός, ζήτω η Αναρχία
Θάνος Χατζηαγγέλου, κρατητήρια ΓΑΔΘ
Πέμπτη 10/2/22