ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
Στις 23/10 ο 18χρονος Ρομά Νίκος Σαμπάνης πέφτει νεκρός μετά από καταδίωξη από μπάτσους της ομάδας ΔΙΑΣ στο Πέραμα. Μόλις το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ακινητοποιήθηκε, οι ένστολοι δολοφόνοι πυροβόλησαν 38 φορές σκοτώνοντας εν ψυχρώ τον Νίκο Σαμπάνη και τραυματίζοντας σοβαρά τον 16χρονο φίλο του. Η κρατική αυτή δολοφονία είχε και ρατσιστικά κίνητρα αφού, παρά τις αρχικές διαψεύσεις της ΕΛΑΣ, οι μπάτσοι γνώριζαν πως στο αυτοκίνητο επέβαιναν Ρομά. Ήταν Σάββατο.
Στις 25/10 σκοτώνεται στις προβλήτες της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά ο λιμενεργάτης Δημήτρης Δαγκλής από την αμέλεια των αφεντικών και τα παντελώς ελλιπή μέτρα προστασίας, καθώς μια γερανογέφυρα τον έκοψε κυριολεκτικά στη μέση.Ήταν Δευτέρα.
Στις 26/10 μια βάρκα στην οποία επέβαιναν μετανάστες αναποδογυρίζει στο Αιγαίο και ακόμα 4 θύματα (3 ανήλικα) προστίθενται στις χιλιάδες που βρήκαν τραγικό θάνατο απο πνιγμό στις θάλασσες του ελλαδικού χώρου. Ήταν Τρίτη.
Στις 29/10 η 48χρονη Νεκταρία δολοφονείται από τον εν διαστάσει σύζηγό της ο οποίος τη μαχαίρωσε 16 φορές. Ο γυναικοκτόνος στη συνέχεια, θυματοποιώντας τον εαυτό του, απειλούσε για ώρες οτι θα αυτοκτονήσει καταφέρνοντας μια (ακόμα) πιο ευνοϊκή μεταχείριση μετά τη σύλληψή του. Ήταν Παρασκευή.
Ο Νίκος Σαμπάνης δεν πέθανε τυχαία. Το κράτος έχει αποκλείσει εδώ και εκατοντάδες χρόνια τους Ρομά από το κοινωνικό σύνολο, αντιμετωπίζοντας τους ως κάτι μιαρό και εγκληματικό. Από την άλλη, υπήρξαν στο πρόσφατο παρελθόν και άλλες περιπτώσεις καταδιώξεων οι οποίοι κατέληξαν σε πυροβολισμούς από πλευράς μπάτσων σε κατοικημένες περιοχές. Τα ένστολα σκουπίδια της ΕΛΑΣ, ηδονισμένα από την εξουσία που τους παραχωρεί η στολή τους θεωρούν πως αυτή η εξουσία επεκτείνεται και πάνω στα σώματά μας. Έχουν πλέον την κρατική (αλλά και κοινωνική, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση) νομιμοποίηση και άνεση να σκοτώνουν στο σωρό και να πέφτουν στα μαλακά, αφού αφέθηκαν ελεύθεροι και από την πρώτη στιγμή έχαιραν της αμέριστης υποστήριξης των πιο υψηλόβαθμων στελεχών της κυβέρνησης. Όταν πυροβολούν οι μπάτσοι αναπαράγεται το δόγμα νόμος και τάξη από το κράτος και η ασφάλεια του υπάκουου πολίτη ανάγεται στο υπέρτατο αγαθό. Ήταν δολοφονία.
Ο Δημήτρης Δαγκλής δεν πέθανε τυχαία. Οι λιμενεργάτες εργάζονται κάτω από ένα εντελώς άθλιο και επικίνδυνο για την ίδια τη ζωή πλαίσιο εντατικοποίησης. Όπως και όλοι οι εργαζόμενοι, οι λιμενεργάτες χρησιμοποιούνται από τις εταιρείες ως μηχανές παραγωγής υπεραξίας και η ίδια τους η ζωή για αυτές αφού δεν υπάρχει η ελάχιστη μέριμνα για τις προδιαγραφές ασφάλειας στη δουλειά στις προβλήτες. Ήταν δολοφονία.
Οι 4 μετανάστες δεν πέθαναν τυχαία. Οι κολασμένοι αυτού του κόσμου αναγκάζονται να αφήσουν τον τόπο τους και να ανέβουν στις βάρκες προς το άγνωστο κυνηγώντας τα ελάχιστα.Οι συνεχείς πόλεμοι και η παγκόσμια επέλαση του καπιταλισμού έχουν κάνει μη βιώσιμη την παραμονή τους εκεί και ωθούνται να ρισκάρουν, και πολύ συχνά να χάσουν, τις ζωές τους αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο. Καταλήγουν στην καλύτερη να θεωρούνται αναλώσιμα εργατικά χέρια και αντιμετωπίζονται στρατιωτικά από το κράτος, αφού η αντιμεταναστευτική του πολιτική και το καθεστώς εξαίρεσης οδηγούν στην εγκληματικοποίηση της ίδιας τους της ύπαρξης και στην αορατοποίησή τους ακόμα και από την κοινωνία. Ήταν δολοφονία.
Η Νεκταρία δεν πέθανε τυχαία. Ήταν η 13η δολοφονημένη στον ελλαδικό χώρο φέτος. Δεν την σκότωσε ούτε η ζήλεια, ούτε το πάθος, ούτε η κακή στιγμή ούτε τίποτα από αυτά που επινούνται για να αναιρέσουν την πραγματική αιτόα του θανάτου της. Την σκότωσε η πατριαρχία και η άποψη η οποία θέλει τη γυναίκα υπό την πλήρη εξουσία και τον έλεγχο του άντρα, ο οποίος νομιμοποιείται νομικά όταν την εκδικείται που αμφισβήτησε την εξουσία του. Ήταν γυναικοκτονία. Ήταν δολοφονία.
Ανθρώπινες ζωές χάνονται καθημερινά από τους μπάτσους, το κράτος, την αυθαιρεσία των αφεντικών και την εντατικοποίηση της δουλειάς, την πατριαρχία. Να μην αφήσουμε όλες αυτές τις δολοφονίες να περάσουν στα αζήτητα της ιστορίας. Να μην αφήσουμε το να σκοτώνονται οι καταπιεσμένοι/ες αυτού του κόσμου να αποτελεί άλλη μια αδιάφορη είδηση και καθημερινότητα. Να αγωνιστούμε ενάντια στο κράτος, την εξουσία, το κεφάλαιο και την πατριαρχία ώστε ο Σαμπάνης να είναι ο τελευταίος που δολοφονείται από το ρατσισμό και την εξουσία, ο Δαγκλής ο τελευταίος που δολοφονείται από την εργοδοσία, οι 4 μετανάστες οι τελευταίοι που δολοφονούνται κυνηγώντας αυτά που για εμάς είναι αυτονόητα, η Νεκταρία η τελευταία που δολοφονείται από την πατριαρχία.
Να μη χάνονται ζωές και να είναι άλλη μια μέρα που θα ξεχαστεί.
Να μη συνηθίσουμε το θάνατο.
Αυτόνομο σχήμα Φυσικού
ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΣΚΟΤΩΣΑΝΕ ΠΑΙΔΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΟΠΛΙΖΕΙ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΩΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΗ