ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ & ΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ, ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
«…Μᾶς φοβοῦνται καὶ μᾶς σκοτώνουν.
Φοβοῦνται τὸν οὐρανὸ ποὺ κοιτάζουμε
φοβοῦνται τὸ πεζούλι ποὺ ἀκουμπᾶμε…
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ λέμε οἱ δυό μας μὲ φωνὴ χαμηλωμένη
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ θὰ λέμε αὔριο ὅλοι μαζὶ
μᾶς φοβοῦνται, ἀγάπη μου, καὶ ὅταν μᾶς σκοτώνουν
νεκροὺς μᾶς φοβοῦνται πιὸ πολύ.»
Τάσος Λειβαδίτης
Την Κυριακή 21/2 καλέστηκε -όπως κάθε χρόνο- από την κατάληψη Αγρός συλλογικό κλάδεμα και φροντίδα των φιστικόδεντρων που βρίσκονται εντός του πάρκου τρίτση και πέριξ της κατάληψης. Νωρίτερα την ίδια μέρα πραγματοποιήθηκε αφισοκόλληση και μοίρασμα του καλέσματος στο κατάμεστο από κόσμο πάρκο και κρεμάστηκε πανό κεντρικά, που καλούσε όσες/ους το επισκέπτονται να συμμετάσχουν στη συλλογική φροντίδα των δέντρων, στο πλαίσιο δράσεων της κατάληψης για την αυτοδιαχείριση του πάρκου, ενάντια σε λογικές εμπορεύματος και θεσμικών διαμεσολαβήσεων.
Τον τελευταίο χρόνο, η κρατική διαχείριση της COVID-19 -με τις συνεχείς απαγορεύσεις, τα πρόστιμα, τους περιορισμούς, την άγρια καταστολή των διαδηλώσεων και τις επιθέσεις της αστυνομίας στα Πανεπιστήμια- επιχειρεί να συρρικνώσει ή/και να εξαφανίσει οποιοδήποτε πεδίο στο οποίο θα μπορούσε να συνδιαμορφωθεί ή/και να αρθρωθεί λόγος εναντιωματικός στα σχέδιά τους για την απόλυτη επιτήρηση, εκπειθάρχηση και υποταγή μας.
Τα πάρκα και οι πλατείες, μερικοί από τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους μέσα στο ασφυκτικό αστικό τοπίο, βρέθηκαν τον τελευταίο χρόνο ουκ ολίγες φορές στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής με πρόσχημα την COVID-19, μιας και οι συναντήσεις σε αυτούς τους χώρους διεκδικούν έμπρακτα το σπάσιμο της απομόνωσης και της εξατομίκευσης που θέλουν να μας επιβάλουν, με πρόσχημα την προστασία της δημόσιας υγείας. Παράλληλα, συνεχίζουν να αποτελούν ίσως τα μοναδικά πεδία στα οποία μπορούμε να οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας και να απευθυνόμαστε κοινωνικά για όσα συμβαίνουν, μακριά από τον παραμορφωτικό φακό των ακριβοπληρωμένων καθεστωτικών μίντια, προτάσσοντας την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια και τις αυτοοργανωμένες, συλλογικές διαδικασίες.
Το πάρκο τρίτση, λόγω της μεγάλης του έκτασης και της εγγύτητάς του από το κέντρο της Αθήνας, αποτελεί ένα τέτοιο πεδίο συνάντησης και επικοινωνίας για χιλιάδες κόσμο και, ιδιαίτερα στην παρούσα συγκυρία, είναι μια ανάσα ελευθερίας ενάντια στον εγκλεισμό και τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας.
Την ίδια ημέρα, κατά την οποία πραγματοποιήθηκε το συλλογικό κλάδεμα από την κατάληψη Αγρός, μια σειρά πολιτικών παρεμβάσεων (μοιράσματα κειμένων, αφισοκολλήσεις) έλαβαν χώρα στο πάρκο τρίτση από διάφορες συλλογικότητες. Η διακίνηση ιδεών και προταγμάτων που εναντιώνονται στην κυρίαρχη κρατική αφήγηση φαίνεται πως ενεργοποίησε για μια ακόμη φορά τις δυνάμεις καταστολής, με αποτέλεσμα να κάνουν την εμφάνισή τους στην είσοδο του πάρκου δύο διμοιρίες ΜΑΤ, τζιπάκια ΟΠΚΕ και ΜΑΥΡΟΙ ΠΑΝΘΗΡΕΣ, ενώ το εσωτερικό του πάρκου γέμισε με ασφαλίτες. Οι δυνάμεις παρέμειναν στο πάρκο τουλάχιστον δυόμισι ώρες, ισχυριζόμενες «απλή αστυνόμευση» στον κόσμο που αντιδρούσε στην προκλητικότατη παρουσία τους.
Η συγκεκριμένη κρατική επιλογή -αν και πρωτοφανής για το πάρκο τρίτση- αποτελεί μέρος της ευρύτερης κυβερνητικής πολιτικής να επενδύσει στην ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής, ώστε να φιμώνονται και να καταστέλλονται όλες οι φωνές αντίστασης στη λεηλασία των ζωών μας. Ενδεικτικά παραδείγματα αποτελούν η πρόσφατη εισβολή ΜΑΤ στο ΑΠΘ και η άγρια καταστολή των διαμαρτυρόμενων φοιτητ(ρι)ών, καθώς και οι απρόκλητες επιθέσεις στις πορείες αλληλεγγύης στον απεργό πείνας και δίψας Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος, κόντρα στην εκδικητικότητα του κράτους, διεκδικεί τη νομικά προβλεπόμενη μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού.
Ενάντια στον ολοκληρωτισμό, τον φόβο και την εξαθλίωση που επιχειρούν να μας επιβάλουν, να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη, να μην ανεχτούμε την παρουσία των μπάτσων στις γειτονιές μας, να συνεχίσουμε να συναντιόμαστε και να οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας.
…για την ελευθερία
…για τη ζωή κι όχι απλά την επιβίωση
…για τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη
