ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
Η διαχείριση της πανδημίας είναι κρατικό έγκλημα
Εδώ και ένα χρόνο η διαχείριση της πανδημίας του covid19 αφορά στην υποταγή των φτωχών, των αδύναμων, των καταπιεσμένων. Η άρνηση της κυβέρνησης να ενισχύσει όσο χρειάζεται το ΕΣΥ και η επιλογή να τρομοκρατεί μία ολόκληρη κοινωνία, να την υποβάλλει σε εξευτελιστικούς ελέγχους και χουντικής προέλευσης περιορισμούς, να κόβει πρόστιμα εξοντώνοντας τους φτωχούς είναι ένα κρατικό έγκλημα. Είναι πασιφανές, ότι αφορά μόνο όσους δεν έχουν να πληρώσουν. Η κοινωνική καραντίνα ήρθε για να μείνει και ήδη επιβάλλεται με τον πανοπτικό έλεγχο των πόλεων, την αφομοίωση των κρατικών εντολών μέσω των δυστοπικών μεθόδων επιτήρησης της κοινωνίας και της αδρανοποίησης της κλεινοντας τη στα σπίτια με αποκορύφωμα την εμπλοκή του στρατού για τον έλεγχο εργατοπόλεων της Δυτικής Αττικής. Όσοι δεν έχουν ιδιωτική ασφάλεια και φυσικά δε μπορούν να καλύψουν τα βασικά τους έξοδα, αν είναι ασφαλισμένοι επιβιώνουν με τα πετσοκομμένα επιδόματα της κυβέρνησης. Οι χιλιάδες νεκροί της πανδημίας είναι θύματα της ταξικής πολιτικής του θανάτου, που εγκαταλείπει στη μοίρα τους όσους συνωστίζονται στα λεωφορεία και το μετρό, στα εργοστάσια, στις πυκνοκατοικημένες γειτονιές, στις φυλακές, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, στα γηροκομεία, στα ψυχιατρεία.
Η κατασταλτική διαχείριση μίας υγειονομικής κρίσης στοχεύει στη φίμωση όλων των φωνών αντίστασης προκειμένου να αποδεχτούμε τους νέους όρους σκλαβιάς. Το κράτος σε ένα παροξυσμό προσλήψεων μπάτσων παντός καιρού, μπάτσων για την παιδεία αντί για καθηγητές και μπάτσων για την υγεία αντί για ιατρικό προσωπικό, έχει δημιουργήσει το πιο ιδανικό έδαφος για την εφαρμογή μίας ακόμα πιο ακραίας πολιτικής νεοφιλελεύθερων μέτρων σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα περνώντας το ένα νομοσχέδιο μετά το άλλο και χτυπώντας ανελέητα κάθε μορφή διαμαρτυρίας. Η στρατιωτικοποίηση της κοινωνικής ζωής που επιβάλλεται με πρόσχημα την πανδημία, αφορά τις προληπτικές μεθόδους αντι-εξέγερσης και την οχύρωση του κράτους από μια ενδεχόμενη κοινωνική έκρηξη, που θα επιφέρει η επερχόμενη χρεοκοπία.
42 ΜΕΡΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΜΕΘ
Η Νέα Δημοκρατία δολοφονεί τον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα
Η διαφαινόμενη δολοφονία του Κουφοντίνα δεν αποτελεί μια εξαίρεση ή ειδική μεταχείριση της αστικής εξουσίας απέναντι σε κάποιον που αμφισβήτησε έμπρακτα το κρατικό μονοπώλιο της βίας. Η πολιτική, που εξοντώνει σήμερα τον Κουφοντίνα σε ένα κελί νοσοκομείου είναι στην πραγματικότητα η ίδια με αυτή που δολοφονεί ανθρώπους της τάξης μας λόγω έλλειψης κλινών ΜΕΘ. Είναι η ίδια με αυτή που δολοφονεί και σακατεύει εργάτες στους χώρους εργασίας, είναι η ίδια με αυτή που καταστέλλει αιματηρά τις διαδηλώσεις, είναι η ίδια με αυτή, που αύριο δε θα διστάσει να οδηγήσει ακόμα και σε πόλεμο για την υπεράσπιση των καπιταλιστικών συμφερόντων. Είναι Η πολιτική της απανθρωπιάς, του σαδισμού, της ταξικής βίας και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και γι’ αυτό η αντίσταση στη θανατοπολιτική τους δε μπορεί παρά να είναι υπόθεση της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων συνολικά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αντιμετώπισης είναι η εμμονική εκδικητικότητα, που επιδεικνύεται στο πρόσωπο του πολιτικού κρατούμενου Δ.Κουφοντίνα. Στις 8/1 ο επαναστάτης κομμουνιστής Δ.Κουφοντίνας ξεκινά απεργία πείνας διεκδικώντας την άμεση μεταγωγή του στο Δομοκό από τις φυλακές Κορυδαλλού. Στον άδικο νόμο, που ψήφισαν υπάρχει «φωτογραφική διάταξη», που ορίζει, ότι οι καταδικασμένοι για τρομοκρατία δε μπορούν να βρίσκονται σε αγροτικές φυλακές και ο σύντροφος απήχθη από τις φυλακές Βόλου. Όμως, αντί να μεταφερθεί στον Κορυδαλλό στην αρχική φυλακή, που εξέτιε την ποινή του, όπως ορίζει ο νόμος τους, μεταφέρεται παράτυπα, αιφνιδιαστικά και μετά από πλαστογραφία εγγράφου στις φυλακές Δομοκού, που προορίζονται να γίνουν φυλακές υψίστης ασφαλείας. Υπεύθυνη για το πλαστό έγγραφο είναι η γενική γραμματέας αντεγκληματικής πολιτικής Σοφία Νικολάου, η οποία μάλιστα αρνείται να δώσει τα αντίγραφα των εγγράφων της μεταγωγής μέχρι και στο συνήγορο του πολίτη!
Το καθεστώς έχει χτίσει ένα τείχος σιωπής πίσω από το οποίο έχει συνταχθεί η συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού της χώρας και ο εσμός των οικονομικά ισχυρών, των καναλαρχών, των μεγαλοδημοσιογράφων, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών. Ένα τείχος σιωπής, το οποίο ελέγχει πλήρως τις πληροφορίες και σκοπίμως αποπροσανατολίζει, συσκοτίζει και συκοφαντεί τις δράσεις αλληλεγγύης και τον αγώνα του απεργού πείνας.
Η πολιτική εξόντωσης του αγωνιστή Δ.Κουφοντίνα δεν αφορά μονάχα ένα πολιτικό ρεβανσισμό, παρόλο που έχει και τέτοια χαρακτηριστικά. Συμπυκνώνει την κορύφωση μίας ολόκληρης ιδεολογικής σύγκρουσης, που η σημερινή πρωτοπορία του συντηρητισμού πιστεύει, ότι μπορεί να κερδίσει. Με την εδώ και χρόνια μεθοδευμένη εξόντωση του, φιλοδοξούν να χτυπήσουν και να αποκαθηλώσουν ένα ολόκληρο πνεύμα αντίστασης, που πήρε σάρκα και οστά τις δεκαετίες της μεταπολίτευσης μέσα από δεκάδες μαχητικές απεργίες, συγκρουσιακές διαδηλώσεις, μαζικές διαμαρτυρίες, εξεγέρσεις και αντάρτικες ενέργειες αμφισβήτησης του καθεστώτος. Γι’ αυτό έχει τόση σημασία να αποσπάσουν μία δήλωση πολιτικής μετάνοιας από το Δ. Κουφοντίνα, για να επικυρώσουν αυτό, που θεωρούν δική τους νίκη ενάντια σε μία ολόκληρη εποχή αντίστασης και αγώνα. Είναι υποκριτική όλη η επιχειρηματολογία τους περί υπεράσπισης των αξιών και της «δημοκρατίας» απέναντι σε ένα δηλωμένο εχθρό τους, όταν το ίδιο σύστημα οικογενειοκρατίας είχε φροντίσει να αποφυλακίσει σημαίνοντα στελέχη της στρατιωτικής δικτατορίας τη δεκαετία του ‘90. Αυτούς δηλαδή, που κατέλυσαν στην πράξη την ίδια τη δημοκρατία, που επικαλούνται τώρα, επιβάλλοντας ένα καθεστώς τρόμου με χιλιάδες διώξεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια, δολοφονίες και αιματηρή καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973.
Πέρα από το γεγονός, ότι στο σώμα του απεργού προεικονίζεται το μέλλον των ταξικών αντιστάσεων η εισαγγελέας των φυλακών Δομοκού εξέδωσε διάταξη με την οποία ζητά από το ιατρικό προσωπικό να παρέμβει σε περίπτωση που χάσει τις αισθήσεις του. Οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε, ότι κάθε παρέμβαση παρά τη θέληση του απεργού συνιστά βασανιστήριο και έχει καταγραφεί ως τέτοιο στη διεθνή διακήρυξη της Μάλτας το 1991 και επικαιροποιήθηκε το 2017.
Με τη σημερινή παρέμβαση στο συγκεκριμένο κτίριο επιδιώκουμε αφενός να σπάσουμε τη δολοφονική σιωπή γύρω από την υπόθεση της απεργίας πείνας του πολιτικού κρατούμενου Δ.Κουφοντίνα, να καταγγείλουμε τις αυθαιρεσίες που έχει διαπράξει η κυβέρνηση της ΝΔ, να απαιτήσουμε να ικανοποιηθούν τα παρακάτω αιτήματα.
Να δοθεί το έγγραφο που πλαστογράφησε η ΓΓΑ Νικολάου για την παράνομη μεταγωγή του Δ. Κουφοντίνα στο συνήγορο του πολίτη.
ΑΜΕΣΗ ΜΕΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ
ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
Αυτή η απεργία πείνας είναι ένας φάρος έσχατης αντίστασης απένατι στον κρατικό αυταρχισμό. Είναι το νήμα των αγώνων που παίρνουμε εμείς για να αγωνιστούμε για την ζωή του και τα δίκαια αιτήματά του, είναι κομμάτι του κοινωνικού αγώνα ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.
Να σταματήσει το αυταρχικό καθεστώς με επίφαση την πανδημία του Κορωνοϊού
Να ενισχυθούν στο έπακρο όλες οι δημόσιες δομές υγείας
Νίκη στα δίκαια αιτήματα των εργαζόμενων στη δημόσια υγεία
Ας οργανωθούμε άμεσα στις γειτονιές μας, στους χώρους μάθησης και εργασίας, σε πολιτικές συλλογικότητες και οργανώσεις για να ανατρέψουμε τις πολιτικές του κράτους και του κεφαλαίου. Ο κόσμος αλλάζει, οι επαναστάσεις είναι εφικτές και όλα είναι στο χέρι μας.
Αλληλέγγυοι/ες
indymedia.org