Είναι απρίλης του 2015.

Και αρχίζει η δίκη της ναζιστικής, δολοφονικής, μαφιόζικης, φασιστικής,
και όλα τα σκατά που έιναι τέλος πάντων χρυσής αυγής ως εγκληματική οργάνωση .
(διάφορα καλέσματα παίζουν εδω και εκεί, και προφανώς πρέπει να τα στηρίξουμε)

Είναι απρίλης του 2015.
Έχει περάσει εναμιση χρόνος, απο το Σεπτέμβρη του 2013.
Ήταν 18 Σεπτέμβρη, όταν o Παύλος, killah P,
στάθηκε όρθιος, με ψηλά το κεφάλι,
απέναντι στο βούρκο της ελληνικής κοινωνίας,
απέναντι στο χειρότερο πρόσωπο του φασισμού,
που τρέφεται με ψήφους, οθόνες, φράγκα, συμφέρον, μαχαίρια, στολές,σταυρούς, ματσίλα,
μίσος για το “ξένο” και “διαφορετικό”.
Και συνεχίζει να τρέφεται, και συνεχίζει να διψάει για αίμα…

Ήταν αρχές του 80′ που το hip hop “γεννιόταν”.
Δεν ξεχνάμε το από που και από ποιούς ξεκίνησε,
που ζει, και αναπνέει.
Στις γειτονιές που αφροαμερικάνοι, λατίνοι, μετανάστες, φτωχοί συναντιόνται και ζουν.
Στις γειτονιές που πολεμούν κάθε μέρα με το φασισμό, σε κάθε του μορφή.
Ή καλύτερα, αμύνονται στο ρατσισμό των “λευκών”, στο πόλεμο των αφεντικών.
Και είναι το hip hop που δίνει φωνή στους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου.

Είναι απρίλης του 2015.
Έτσι και εδώ. Έτσι και εμείς.
Είναι το Κερατσίνι, είναι ο Βύρωνας, το Πέραμα, το Γαλάτσι, το Αιγάλεω, το Περιστέρι.
Είναι κάθε γειτονιά, που έχει τους λόγους της, τους ανθρώπους της και την ιστορία της.
Γιατί το hip hop είναι η φωνή μας, και πρέπει να πάρουμε θέση.
Και απέναντι στους φασίστες της χρυσής αυγής, και όχι μόνο.
Σε αυτούς που δεν γουστάρουν τα γκράφιτι,
που δεν γουστάρουν ρίμες αδέσποτες,
που δεν γουστάρουν αράγματα σε πάρκα και πλατείες.
Σε αυτούς που γουστάρουν ιεραρχία, στρατό, αστυνομία και ασφάλεια.
Δεν περιμένουμε από κανένα δικαστήριο να καθαρίσει με όλους τους φασισμούς που βρίσκουμε απέναντί μας.
Το κάνουμε εμείς οι ίδιοι, μετανάστες και ντόπιοι, εκεί έξω, κάθε μέρα.
Δεν το κάνουμε γαργάρα.
Δεν μπορούμε, όχι γιατί είμαστε μάγκες και δεν μασάμε.
Δεν μπορούμε, γιατί το έχουμε χρέος
απέναντι στους εαυτούς μας, στο hip hop και στον Παύλο.

Υπόγειος Ήχος