“Ηταν 18 του Δεκέμβρη 2006. Ενας μόλις μήνας μετά την είσοδο της νεοπαγούς παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ «Ανοιχτή Πόλη» στον Δήμο Αθηναίων. Ο τότε επικεφαλής της, Αλέξης Τσίπρας, ανέβηκε στο βήμα για να αναγγείλει επίσημα μια ακόμη κατάληψη του δημόσιου βίου του. Την κατάληψη της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης.”
http://www.kathimerini.gr/731719/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/h-dhmotikh-agora-kyyelhs

“Ο χώρος της Δημ. Αγοράς παρέμενε κλειστός και εγκαταλελειμμένος για περισσότερα απο 7 χρόνια. Καταφέραμε να διαμορφώσουμε ένα χώρο ελεύθερο, δημοκρατικό, αντι-εμπορικό, αυτοδιαχειριζόμενο, και επίσης ανοιχτό σε όλους.”
http://dimotikiagora.blogspot.gr

Αυτά λοιπόν διαδραματίζονταν την εποχή που ο Σύριζα αναρριχούταν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Σήμερα που είναι κεντρικός πολιτικός διαχειριστής της εξουσίας εκκενώνει καταλήψεις.
https://athens.indymedia.org/post/1542565/

Αυτό αποτελεί ιστορική καινοτομία μόνο για αφελείς ή επιτηδευμένους. Από μια άλλη σκοπιά, ωστόσο, ιστορική καινοτομία αποτελούν οι διαρκείς αναφορές της κυβέρνησης ότι… δεν κυβερνά… ακριβώς. Η επιτηδευμένη πολυγλωσσία από καταβολής του Σύριζα επιτρέπει στο “νέο ήθος εξουσίας” που έχει εγκαθιδρύσει να παλινδρομεί ρητορικά μεταξύ της sui generis κατασταλτικής του στρατηγικής και της… απερίφραστης καταδίκης της.
O tempora o mores…