1 ΜΑΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Η απεργία και η συμμετοχή σε αυτή είναι σημαντική. Είναι η ευκαιρία μας να κάνουμε με τον πλέον εμφανή
τρόπο ορατά τα προβλήματα μας και τις διεκδικήσεις μας τόσο στον δημόσιο λόγο όσο κυρίως μέσα στον
χώρο εργασίας μας. Μια μαζικη απεργία υπενθυμίζει στα αφεντικά ότι είναι στο χέρι μας να παραλύσει η επι-
χειρηματική τους δραστηριότητα. Να σπάσουμε την υποθετική σύμπνοια με τους εργοδότες μας που ειδικά
στην εστίαση τείνουν συχνά να παρουσιάζουν τους εαυτούς τους σαν πατρικές φιγούρες μίας οικογένειας
που ποτέ δεν ζητήσαμε. Στο τέλος της ημέρας η όποια βελτίωση της ζωής μας περνάει από τις αυξήσεις
μισθών και το ασφαλές εργασιακό περιβάλλον, το οποίο δεν είναι δεδομένο μετρώντας τα πολλαπλά
εργατικά ατυχήματα. Όσοι νόμοι και να ψηφιστούν, ακόμα και οι πιο φιλεργατικοί να είναι, θα πρέπει να
περάσουν από το εμπόδιο της υλοποίησης και εκεί πλέον είμαστε εμείς απέναντι στο αφεντικό. Είμαστε
εμείς, τα εργαζόμενα, τα σωματεία μας απέναντι στα αφεντικά. Για αυτό η απεργία μετράει. Κάνει εμφανή τα
προβλήματα και βάζει πίεση και στους εργοδότες μας ότι είναι μέρος του προβλήματος μας.
Την 1 Απριλίου η Κυβέρνηση ανακοίνωσε την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 830(μεικτά) €. Στην
ουσία για ακόμη μια φορά το κράτος επιβεβαίωσε πόσο υποτιμά τις ζωές μας καθώς μια τέτοια αύξηση
δεν ανταποκρίνεται ούτε στο απειροελάχιστο στις όλο και αυξανόμενες καθημερινές ανάγκες επιβίωσης.
Όλα αυτά μιλώντας για άτομο που ζεί μόνο του σε ενοίκιο. Για άτομο που έχει οικογένεια, που πρέπει να
στηρίξει οικονομικά κάποιο συγγενή ή φίλο, για άτομο που έχει κάποιο ζήτημα υγείας, για άτομο που έχει
το οποιοδήποτε άλλο πρέπει, τι γίνεται? Για αυτό τονίζουμε «αυξήσεις ανάλογα με τις ανάγκες μας», οι
ανάγκες μας δεν σταματούν στην σίτιση και στέγαση ,η ανάγκη μας είναι για ζωή και όχι για επιβίωση.
Δύο χρόνια που η ακρίβεια έχει σαρώσει τα πάντα. Από τις τιμές στα σούπερ μάρκετ, τους λογαριασμούς
ρεύματος, τα καύσιμα, τα ενοίκια οι τιμές έχουν υπερδιπλασιαστεί και η καθημερινότητα μας γίνεται όλο και
πιο δυσβάσταχτη. Οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ και τα καρτέλ ενέργειας με πρόσχημα την ενεργειακή
κρίση (και όχι μόνο) κερδοσκοπούν σε βάρος μας. Τα πάντα γύρω μας έχουν μετατραπεί σε εμπορεύματα:
το νερό, η τροφή, η στέγαση, η θέρμανση, η υγεία, η ενέργεια είναι προνόμια για όποιον μπορεί να τα αγο-
ράσει. Το κράτος δεν προτίθεται να λάβει μέτρα (πχ. πλαφόν στις τιμές, κατάργηση φπα), σιγοντάροντας
την αισχροκέρδεια και συντηρόντας την φτωχοποίηση. Περιορίζεται σε market pass και γελοίες αυξήσεις
μισθών για να κατευνάσει την κοινωνική δυσφορία την ίδια στιγμή που πετάει δισεκατομμύρια για πολεμικό
εξοπλισμό και στρατιωτικές αποστολές.
Βιώνουμε έμμεση υποτίμηση των μισθών μας, καθώς τα πάντα έχουν γίνει πιο ακριβά ενώ οι μισθοί μας
παραμένουν στάσιμοι. Έτσι, αναγκαζόμαστε να μειώσουμε τα ήδη μειωμένα έξοδά μας, να βάλουμε χέρι
σε ο,τι πιθανόν έχουμε στην άκρη, να δουλέψουμε περισσότερες ώρες με αποτέλεσμα να ελαττώσουμε τις
προσωπικές μας δραστηριότητες και επιθυμίες.
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ
ΕΝΣΗΜΑ ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ
ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΔΩΡΩΝ-ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ-ΑΔΕΙΩΝ
ΚΛΑΔΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ συμφωνα με τις ανάγκες μας
Την πρωτομαγιά απεργούμε και κατεβαίνουμε στον δρόμο για να διεκδικήσουμε:
Συμμετέχουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις:
ΤΕΤΑΡΤΗ 1 ΜΑΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 11:30 Π.Μ.
ΑΙΟΛΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑΔΙΟΥ (ΧΑΥΤΕΙΑ)
Για εμάς που δουλεύουμε στον κλάδο του επισιτισμού η πραγματικότητα είναι ακόμα χειρότερη καθώς
δουλεύουμε με ήδη χαμηλούς μισθούς, σε κακές συνθήκες εργασίας όπου ούτε τα νόμιμα συνήθως δεν
τηρούνται. Ανασφάλιστα ή μερικώς ασφαλισμένοι, χωρίς προσαυξήσεις (βραδινά, Κυριακές, αργίες), χωρίς
να παίρνουμε τα δώρα (Χριστουγέννων, Πάσχα, επίδομα καλοκαιριού) ή τα παίρνουμε μισά, και άδειες που
όταν μπορέσουμε να τις πάρουμε δεν τις πληρωνόμαστε.
Το ερώτημα που μας απασχολεί όλες, μπροστά σε αυτές τις συνειδητοποιήσεις, είναι αν μπορούμε να
κάνουμε κάτι για να βελτιωθεί κάπως η κατάσταση μας. Παρόλα αυτά, όσο δύσκολο και αν αυτό μοιάζει
ορισμένες φορές, ο μόνος τρόπος για να βελτιωθεί η δουλειά μας είναι να μιλάμε για αυτά που θέλουμε και
να τα διεκδικούμε. Διεκδίκηση που όσο πιο μαζική είναι μέσα στο μαγαζί τόσο πιο αποτελεσματική είναι.
Καμία αλλαγή δεν μπορεί να έρθει αν δεν ξεκινήσουμε από τα βασικά. Να μιλάμε με τους συναδέλφους μας
και να τους στηρίζουμε όταν στοχοποιούνται από το αφεντικό. Η αλληλεγγύη μεταξύ μας μέσα στα μαγαζιά
είναι αναγκαία αλλά όχι αρκετή συνθήκη. Χρειαζόμαστε μαζική οργάνωση για να μπορέσουμε να αντιμετω-
πίσουμε προβλήματα που συνδέονται όχι μονάχα με το εκάστοτε μαγαζί αλλά συνολικά με τις συνθήκες του
κλάδου και τις κυβερνητικές πολιτικές που στρέφονται ενάντια στην εργατική τάξη (ανεξαρτήτως κλάδου) ή
σύνθετα προβλήματα όπως η ακρίβεια, τα υψηλά νοίκια κ.α.
Χρειαζόμαστε μαζικά σωματεία από εμάς τις εργαζόμενες που να αποτελούν τόπο συνάντησης και συζήτη-
σης, τόπο δημιουργίας αγώνων και αμφισβήτησης της σιγουριάς ότι τίποτα δεν αλλάζει, μακριά από σκοπι-
μότητες που δεν εκκινούν από τις πραγματικές μας ανάγκες. Η οργάνωση στο σωματείο μας είναι κομβική
για να μπορέσουμε να έχουμε νίκες που θα βελτιώσουν πραγματικά την καθημερινότητα μας. Όλες και όλοι
μαζί αποκτάμε εμπειρία, μαθαίνουμε να διεκδικούμε αποτελεσματικά αυτά που δικαιούμαστε, κάνουμε την
διεκδίκηση συλλογική υπόθεση, αποκτάμε την δυνατότητα να παρεμβαίνουμε σε πολλούς χώρους εργασί-
ας, να διεκδικούμε συνολικές αλλαγές για τον κλάδο π.χ αύξηση κατώτερου μισθού, συλλογικές συμβάσεις
που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας, εφαρμογή των ευνοϊκών ρυθμίσεων της εργατικής νομοθεσίας
κ.α.
Για να απεργήσουμε ενημερώνουμε το αφεντικό μας μέχρι και 24 ώρες πριν από την απεργία. Είναι
δικαίωμά μας να απεργήσουμε και είναι παράνομο να μας απολύσουν για αυτό. Σε κάθε περίπτωση
επικοινωνούμε με το σωματείο για ό,τι χρειαστεί.
Κάνουμε συνελεύσεις κάθε Τετάρτη στις 15:00 και άνοιγμα την ίδια μέρα στις 18:30 – 20:00. Σας καλούμε
να συμμετέχετε στη συνέλευση και τις δράσεις του σωματείου.
Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων