Η ίδια ιστορία για ακόμη μια φορά, οι μπάτσοι πυροβόλησαν γιατί ήταν ρομά!
Νίκος Σαμπάνης, Κώστας Φραγκούλης, Χρήστος Μιχαλόπουλος νεκροί από σφαίρες μπάτσων μετά από καταδίωξη. Και οι τρεις ήταν Ρομά. Και επειδή μια “σύμπτωση” που επαναλαμβάνεται παύει να είναι σύμπτωση, παρά τα δελτία τύπου των μπάτσων και το ξέπλυμα από ΜΜΕ και δικαιοσύνη, βλέπουμε για μια ακόμη φορά τον κρατικό και κοινωνικό αντιτσιγγανισμό να προσπαθεί να δικαιολογήσει μια ρατσιστική εν ψυχρώ δολοφονία.Δεν ήταν μεμονωμένα περιστατικά.
Όπως και στις προηγούμενες περιπτώσεις, έτσι και στην προκειμένη, η άμεση επίσημη εκδοχή της αστυνομίας, όπως και των ΜΜΕ φυσικά, ήταν η απόδοση ευθύνης στο θύμα. Είτε στην περίπτωση του Σαμπάνη όπου ισχυρίστηκαν ότι πήγε να τους εμβολίσει με το αυτοκίνητο, είτε στου Φραγκούλη όπου ο δολοφόνος μπάτσος υποστήριξε στην απολογία του το ίδιο ακριβώς πράγμα, έτσι και με το Χρήστο το αφήγημα ήταν ότι προσπάθησε να αφοπλίσει τους μπάτσους και ότι το όπλο εκπυρσοκρότησε. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις βέβαια, οι αυτόπτες μάρτυρες αλλά και τα βίντεο που έρχονται στη δημοσιότητα εκ των υστέρων παρουσιάζουν μια εντελώς διαφορετική εκδοχή.
Οι ισχυρισμοί που υιοθετούνται από τις επίσημες εκδοχές της αστυνομίας και τα κυρίαρχα ΜΜΕ, βασίζονται πάνω σε αφηγήματα περί παραβατικότητας των ρομά και ευρύτερα μία ρητορική περιθωριοποίησης που έχει συγκροτηθεί και αναπαράγεται συστηματικά από το ελληνικό κράτος και τους θεσμούς του. Η εν λόγω φρασεολογία αποκρύπτει τον συστηματικό πόλεμο που διεξάγεται πάνω στις συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Οι επιδρομές μπάτσων σε καταυλισμούς, οι αναίτιες συλλήψεις, ο λόγος περί «άβατου» για το Μενίδι και τον Ασπρόπυργο, τη μεταφορά των ρομά όσο πιο μακριά γίνεται από το αστικό τοπίο (μην μας βρωμίζουν και τις πόλεις μας…), τον αποκλεισμό από κοινωνικά αγαθά, τις διακρίσεις και την αντιμετώπισή τους ως «πολίτες δεύτερης κατηγορίας», αποτελούν στιγμές της οργανωμενης επίθεσης που δέχονται.
Ο αντιτσιγγανισμός με τη σειρά του είναι κομμάτι ενός κοινωνικού πολέμου αμείωτης έντασης. Ο ρατσισμός (ως ιδεολογία αλλά κι ως υλικό συμφέρον) χτίζει ένα ευάλωτο και φθηνό εργατικό δυναμικό και παράλληλα έναν φαντασιακό (εσωτερικό και εξωτερικό) εχθρό, που τοποθετεί μια δικαιολόγηση της πλήρους αστυνόμευσης στις πόλεις και την στρατιοτικοποίηση των συνόρων. Στο νέο περιβάλλον κρίσεων η απάντηση που έχει δοθεί είναι μια ευρεία κατασταλτική και μάλιστα στρατιωτικοποιημένη διαχείριση. Και η διαχείριση αυτή περνά πάνω από τα σώματα των καταπιεσμένων. Το θέμα πάντα ήταν και θα είναι ποια θέση παίρνουμε απέναντι στον κοινωνικό πόλεμο. Το διλλημα είναι απλό: είτε με τις τάξεις των καταπιεστών είτε με τις τάξεις των καταπιεσμένων.
Ο Χρήστος, ο Φραγκούλης, ο Σαμπάνης και άλλοι τόσοι και τόσες που δεν μας φτάνουν οι σελίδες για να γράψουμε τα ονόματα τους ή δεν θα τα μάθουμε και ποτέ είναι δικοί μας νεκροί. Δεν θα συνηθίσουμε το θάνατο. Προτάσσουμε τις δικές μας ανάγκες και επιθυμίες και τις διεκδικούμε μέσα από τις δικές μας πολύμορφες και πολυεθνικές κοινότητες. Να υπερβούμε τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις να έρθουμε κοντά με Ρομά και μπαλαμά, εργάτες και μετανάστριες και κάθε άτομο που πνίγεται στην καθημερινότητα που μας επιβάλλουν και μέσα από τους δικούς μας αγώνες να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΣΑΜΠΑΝΗ, ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ, ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟ!
ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΜΠΑΛΑΜΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ!
ΚΑΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ!
Κάτω τα χέρια από την 16χρονη αντιφασίστρια.
Το Σάββατο 28/10 στην πλατεία Ηρακλείου διοργανώθηκε αντιφασιστική συναυλία σχετικά με τα καλέσματα ενάντια στη φασιστική φιέστα της 10ετούς επετείου της 1ης Νοέμβρη (εκτέλεση δύο μελών της Χ.Α.). Κατά τη διάρκεια της συναυλίας, ομάδα αντιφασιτ(ρι)ών πραγματοποίησε περιπολία στους δρόμους του Νέου Ηρακλείου. Σε πολύ κοντινή απόσταση από το σημείο της συναυλίας, η ομάδα διασταυρώθηκε με αυτοκίνητα της Ο.Π.Κ.Ε. Οι μπάτσοι, δίχως την παραμικρή αφορμή και παρότι ήταν ξεκάθαρο ότι η ομάδα δεν είχε πρόθεση συμπλοκής μαζί τους, έκαναν αιφνιδιαστική επίθεση διασπώντας την μάζα των αντιφασιστριών σε δύο μέρη. Στην απόπειρα ανασύνταξής της, μπάτσοι και άτομα με πολιτικά επιτέθηκαν εκ νέου στα συντρόφια, πετώντας τους αντικείμενα, πέτρες κ.λπ., ακόμα και ένα κράνος εκσφενδονίστηκε από μεριάς τους. Στη συνέχεια της συμπλοκής, έγινε έντονη και παρατεταμένη ρίψη δακρυγόνων και αφότου τα Ο.Π.Κ.Ε διώχθηκαν από την περιφρούρηση της συναυλίας, έγινε αντιληπτή η απουσία συντρόφισσας.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας, ενημερωθήκαμε πως η συντρόφισσα νοσηλευόταν με έντονη την παρουσία Ο.Π.Κ.Ε και κρατικής ασφάλειας στον ευρύτερο χώρο του νοσοκομείου, σε κρίσιμη κατάσταση. Αυτό και τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Αυτό που δεν είναι γνωστό ή μάλλον είναι μεθοδευμένα παραποιημένο, είναι το πώς κατέληξε μία αντιφασίστρια παραλίγο νεκρή από τα τάγματα εφόδου της ΕΛ.ΑΣ. Από την πρώτη στιγμή, τα μίντια προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα, αναπαράγοντας τα ψέματα της ασφάλειας. Οι γελοιότητες των μπάτσων ήταν πάνω κάτω ότι η συντρόφισσα βρέθηκε μόνη της λιπόθυμη στο δρόμο, ότι χτυπήθηκε από αναρχικούς, ότι «παρατήθηκε» πίσω, ότι όχι μόνο δεν την χτύπησαν αλλά ότι την ώρα που την περιέθαλπαν δέχθηκαν επίθεση, ότι λίγο πολύ την έσωσαν κιόλας από τους κακούς αντιφασίστες. Αλλά επειδή φορούσε μαύρα και έμοιαζε με «αναρχική» ήταν ύποπτη για μία επίθεση-μία επίθεση που αρχικά απέκρυψαν, και αυτό γιατί είναι οι ίδιοι οι μπάτσοι που την ξεκίνησαν.
Όλα τα παραπάνω όμως αποτελούν κομμάτι μίας χρόνιας ιδεολογικής προπαγάνδας του κράτους, στην πιο γελοία-μιντιακή μορφή της. Όπως με το γρηγορόπουλο, με το φύσσα, με το σαμπάνη, με το φραγκούλη, με το χρήστο, με τη ζάκι και αμέτρητες/ους άλλες/ους, έτσι και με τη συντρόφισσα, το κράτος έχει βρει τη τέλεια συνταγή. Κατακλύζει τα μίντια με ένα ξεδιάντροπο ψέμα προκαλώντας σύγχυση και προλαμβάνοντας την αντανακλαστική οργή τις πρώτες «κρίσιμες ώρες». Προφανώς και γνωρίζει ότι αυτό το ψέμα θα αποδομηθεί αλλά η τεχνική του είναι άλλη. Το πρώτο ψέμα θα διαδεχθεί το επόμενο, και αυτό το επόμενο, μέχρι το γεγονός να «περάσει» και η κατάσταση να σταθεροποιηθεί. Αντίστροφα μία ψευδής είδηση μπορεί να κινητοποιήσει σοβαρές αντιδράσεις πατώντας πάνω στα συντηρητικά (ρατσιστικά, εθνικιστικά) αντανακλαστικά του πληθυσμού. Κάποια παραδείγματα αυτής της τεχνικής του κράτους (post truth) είναι τόσο του Έβρου όσο και της Ρόδου όπου το κράτος προπαγάνδιζε αδιαλείπτως ότι τις φωτιές τις έβαλαν οι μετανάστες και άφηνε να εννοηθεί ότι είχαν και δόλο. Το ίδιο συνέβη και στο Δουβλίνο όπου τα μίντια και οι μπάτσοι έτρεξαν να παρουσιάσουν την επίθεση ως τρομοκρατική ενέργεια. Και στις δύο περιπτώσεις μία ψευδής είδηση είχε ως αποτέλεσμα την κινητοποίηση πλατιών μαζών και την πρόκληση πογκρόμ ενάντια σε μεταναστά. Αντίστοιχα και με τον χρ. μιχαλόπουλο, όπου η πρώτη είδηση ήταν ότι πήγε να πάρει το όπλο του μπάτσου και το θέμα απλώς έμεινε στα αζήτητα- στις μαύρες σελίδες του ελληνικού αντιτσιγγανισμού.
Ο μόνος τρόπος να αντιπαρατεθούμε στο κράτος και στα ψέματά του, είναι χτίζοντας σχέσεις αδιαμεσολάβητες από το θέαμα των μήντια∙ μακριά από εθνικιστικές και ρατσιστικές ιδεοληψίες.
Να ενισχύσουμε τις δομές αντιπληροφόρησης.
Να κατακλύσουμε τους δρόμους και τους δημόσιους χώρους.
Να απαντήσουμε στην αυξανόμενη κρατική /αστυνομική βία, με κοινότητες αγώνα και ταξική αλληλεγγύη.
Αντιφασίστες/ριες Ν. Ηρακλείου – Ν. Ιωνίας