Τις τελευταίες μέρες επισκεφτήκαμε μετά από καιρό το στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων στη Ριτσώνα, αφού επισκεπτόμαστε τακτικά πλέον το camp στη Μαλακάσα.

Η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά τους τελευταίους μήνες.

Πλέον οι μετανάστες/στριες πρέπει να περάσουν από δύο πόρτες για να βγουν. Πολλοί σεκιουριτάδες βρίσκονται στον χώρο ανάμεσα στις δύο πόρτες. Η παλιά κεντρική πύλη δεν χρησιμοποιείται πια, όλες οι έξοδοι-είσοδοι γίνονται από τη πλαϊνή πύλη.

Όπως μας πληροφορούν μετανάστριες που μένουν στο camp, η ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων εκεί γίνεται όλο και χειρότερη. Δεν υπάρχουν ψυχολόγοι ή γιατροί ούτε παρέχονται απαιτούμενα φάρμακα. Το φαγητό είναι άθλιο, τα χρήματα ελάχιστα, ο έλεγχος και η επιτήρηση διαρκής. Παρ’όλα αυτά προσπαθούν να βρουν λύσεις.

Πάρα πολλά άτομα δουλεύουν σε κοντινά χωράφια ή στη Θήβα, ή βρίσκουν εργασία μέσω εργοδοτών που επιδίδονται στο σύγχρονο σκλαβοπάζαρο, διαμεσολαβώντας προς όφελος μεγάλων και μικρών επιχειρήσεων που έχουν έδρα στην Αθήνα, στα Οινόφυτα και αλλού. Οι έλληνες εργοδότες εκμεταλλεύονται την παρανομοποιημένη εργασία των μεταναστών/στριών στα camps χωρίς να φαίνονται πουθενά, συνεργαζόμενοι με το κράτος, την αστυνομία, τους ”διαμεσολαβητές” κ.ο.κ.

Προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε με τους μετανάστες/τις μετανάστριες, να ανταποκριθούμε σε ατομικές και συλλογικές ανάγκες, και να διαμορφώσουμε μια κοινή συλλογική διαδικασία αλληλεγγύης και αντίστασης.

Μιας και ο χειμώνας έρχεται, καλούμε μεταξύ άλλων σε συλλογή ζεστών ρούχων και κουβερτών, και σε άλλου είδους ενίσχυση.

Κάθε Τρίτη πραγματοποιούμε ανοιχτές συναντήσεις και συνελεύσεις στο στέκι Π (καμπουρόγλου 44 και σαμαρά 2, κοντά στο μετρό κάτω πατήσια), μπορείτε να μας βρείτε εκεί, ή να μας στείλετε μήνυμα.

Report from concentration camps in Ritsona.

In the last few days we visited the refugee concentration camp in Ritsona after a long time, since we now regularly visit the camp in Malakasa.

The situation has changed dramatically in recent months.

Now migrants have to go through two doors to get out. Many security guards are in the space between the two doors. The old main gate is no longer used, all exits-entrances are through the side gate.

As migrants who live in the camp inform us, the psychological condition of the people there is getting worse and worse. There are no psychologists or doctors nor are required medications provided. The food is miserable, the money scarce, the control and surveillance constant. Nevertheless, they are trying to find solutions.

Too many people work in nearby fields or in Thiva, or find job through employers who engage in the modern slave market, brokering for the benefit of large and small businesses based in Athens, Oinophyta and elsewhere. Greek employers exploit the illegalised work of migrants in the camps without being seen anywhere, cooperating with the state, the police, the “mediators” and so on.

We try to communicate with migrants, respond to individual and collective needs, and shape a common collective process of solidarity and resistance.

Since winter is coming, we are calling, among other things, for a collection of warm clothes and blankets.

Every Tuesday we hold open meetings and assemblies at the P hangout (kambouroglou 44 and samara 2, near the metro kato Patisia), you can find us there, or send us a message.