Ένας αναστοχασμός στην επιθυμία του Jafa να κατασκευάσει ένα “μαύρο σινεμά” που ανταποκρίνεται στις “υπαρξιακές, πολιτικές και πνευματικές διαστάσεις” της Μαύρης ζωής. Το υλικό του βίντεο βρέθηκε στο ίντερνετ και σαμπλαρίστηκε από ταινίες, ειδήσεις, βιντεοκλίπ ,αθλητικά ιβέντς και βίντεο τραβηγμένα από πολίτες, με σάουντρακ το Ultralight Beam του Kayne West. Μαζί, οι εικόνες και η μουσική, συνθέτουν ένα έντονο, σπαρακτικό στοχασμό για την Αφροαμερικανική ζωή στον εικοστό αιώνα. Αυτή η ιστορία είναι, αναπόδραστα, και η ιστορία του ρατσισμού και των διακρίσεων.

Το Children of Unquiet είναι ένα πολυμερές έργο του Μιχαήλ Καρίκη που διερευνά ζητήματα της μεταβιομηχανοποίησης, του τοπίου και της νέας γενιάς. Διαδραματίζεται στη γεωθερμική περιοχή της Κοιλάδας του Διαβόλου στην Τοσκάνη της Ιταλίας, η οποία είναι γνωστή για την έμπνευση των κολασμένων περιγραφών του Δάντη και για το ότι εκεί εφευρέθηκε η παραγωγή βιώσιμης ενέργειας στις αρχές του 1900 και όπου κατασκευάστηκε ένα από τα πρώτα εργοστάσια γεωθερμικής ενέργειας. Μέχρι πρόσφατα, πέντε χιλιάδες εργάτες και οι οικογένειές τους ζούσαν εκεί σε ένα σύμπλεγμα εμβληματικών μοντερνιστικών βιομηχανικών χωριών που κατασκευάστηκαν γύρω από τον ηλεκτρικό σταθμό. Μετά την εισαγωγή των αυτοματοποιημένων τεχνολογιών στο εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας, η ανεργία στην περιοχή αυξήθηκε με αποτέλεσμα την ταχεία ερήμωση ή εγκατάλειψη ολόκληρων χωριών. Στην ανάπτυξη αυτού του έργου ο Καρίκης συνεργάστηκε με μια ομάδα σαράντα πέντε παιδιών ηλικίας 5 έως 12 ετών, που είναι από την περιοχή.

Μια ταινία (κατά τον Beckett, μια ενδιαφέρουσα αποτυχία) για το μάτι που βλέπει, για αυτό που κοιτάζει και αυτό που κοιτάζεται – και τα δύο όψεις του ίδιου ανθρώπου. Ο θεωρών επιθυμεί σαν τρελός να βλέπει και ο θεωρούμενος προσπαθεί απελπισμένα να κρυφτεί. Στο τέλος ένας από τους δύο κερδίζει.

Σας περιμένουμε αυτήν την Πέμπτη στις 8 στο διάκενο.

Θα ακολουθήσει μπαρ μέχρι τις 12.