Αλλά ήταν άνθρωπος. Ήταν ζεστή, ενθουσιώδης και χαρούμενη. Αν δεν το ξέρατε, δεν θα είχατε μαντέψει ποτέ ότι ζούσε σε στρατόπεδο προσφύγων. Ήταν 23 χρονών. Ήταν συγκινητικά γεμάτη ζωή: πάντα πρόθυμη να μοιραστεί τη δύναμη και την ενέργειά της, και κυρίως να χορέψει. Της άρεσε ο χορός. Θα χόρευε και θα τραγουδούσε «to the top of her voice», όπως το έθεσε η αδερφή της B Φανταστείτε την έτσι, γιατί έτσι θα την θυμόμαστε. Ήταν μέρος της κοινότητας του Δεύτερου Δέντρου.

Ήταν επίσης πολύ, πολύ ερωτευμένη με τον σύζυγό της, Abu Bakar. Γνωρίζονταν από παιδιά και συχνά αποκαλούσαν ο ένας τον άλλο “τα πάντα μου”. Ήταν τόσο ορατά ο ένας στον άλλον που συχνά σχολιάζαμε αστεία: «Ελπίζω να βρω κάποιον που να με αγαπάει έτσι! “. Δύο μήνες πριν σκοτωθεί, η Fatmata είπε στον Abu Bakar ότι ήταν έγκυος. Δεν είχαν χαρτιά ή χρήματα, οπότε δεν είχαν ποτέ τεστ. Ακόμα δεν ξέρει αν το πρώτο τους παιδί πέθανε με τη γυναίκα του.

Ο Abu Bakar ήταν με τη Fatmata όταν πυροβολήθηκε. Φώναξε το όνομά του. Μετά ικέτευσε για βοήθεια. Το βίντεο με τον Abu Bakar να αγκαλιάζει τη Fatmata, ενώ αυτή είναι στο πάτωμα, πεθαίνει από τραύμα πυροβολισμού – κλαίγοντας μάταια το όνομά της – απλά αδειάζει.

Στη συνέχεια, του πέρασαν χειροπέδες, τον οδήγησαν αρκετές ώρες μακριά, κρατήθηκε υπό κράτηση για μια μέρα χωρίς νέα της συζύγου του. Στη συνέχεια προσφέρθηκε να τον ρίξουν στα σύνορα, για να μεταβεί στη Σερβία. Φυσικά, ήθελε να μείνει: «Θέλω δικαιοσύνη για τη Φατμάτα», είπε.

Οι Giovanni και Juliette από την ομάδα μας βρίσκονται τώρα με τον Abu Bakar στη Βόρεια Μακεδονία. Ακόμα δεν ξέρει πού είναι το σώμα της Fatmata, και ζητάει να τη δει από τότε που χώρισαν. Τώρα έχει δικηγόρο, και το ψήφισμα για την αναζήτηση δικαιοσύνης. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να υποστηρίξουμε αυτόν και την οικογένεια της Fatmata.

Ο Abu Bakar επέλεξε την εικόνα που συνοδεύει αυτή την ανάρτηση. Το πήρε όταν έφυγαν, σαν ανάμνηση να κρατήσει. Αμέσως αφού το πήρε, ο Fatmata του είπε: «τώρα όλες οι πόρτες φαίνονται κλειστές, αλλά μια άλλη πόρτα θα μας ανοίξει Το μέλλον θα είναι καλό”.

Την πρώτη φορά που ρωτήσαμε τον Abu Bakar τι χρειαζόταν περισσότερο, είπε: «Θέλω να το μάθει ο κόσμος». Αυτή είναι η ίδια επιθυμία που μας εξέφρασε η οικογένεια της Fatmata – ήταν η μικρότερη από πέντε αδέλφια. Στις ειδήσεις, θα διαβάσετε μόνο για “έναν νεαρό μετανάστη” που πέθανε σκοτώθηκε από την αστυνομία, αλλά οι άνθρωποι που αγαπούν τη Fatmata θέλουν όλοι να γνωρίζουν ότι πίσω από αυτή την άδεια ετικέτα υπάρχει ένας πολύτιμος, μοναδικός, χαρακτήρας.

Την τελευταία φορά που μιλήσαμε με τη Mariatu, τη μητέρα της Fatmata, μας ρώτησε, καθώς ρωτούσε τον κόσμο: «παρακαλώ, μην την ξεχάσετε». Παρακαλώ, παρακαλώ μην την ξεχνάμε.