Σύγχρονη ποίηση από το Κέιπ Τάουν: Τώρα που οι λύκοι ξύπνησαν
Ποίηση γραμμένη στα κάαπς, δηλαδή στη «γλώσσα του Ακρωτηρίου», ποίηση από τις εργατικές

πολυκατοικίες του Κέιπ Τάουν, ποίηση για τη μετα-απαρτχάιντ εποχή, για μανάδες που στρίβουν

τσιγάρα με σελίδες απ’ τον τηλεφωνικό κατάλογο, για κορίτσια που μπαίνουν σε συμμορίες και

μένουν έγκυες στα δεκατρία, γι’ ανθρώπους «αποτσίγαρα χωμένα σε σπιρτόκουτα», ποιήματα

για πένθιμα μεθύσια και έκπτωτους θεούς, ποιήματα για τις πληγές που άφησε πίσω της

η αποικιοκρατία. Κείμενo-Μετάφραση: Peter Constantine

Οξάνα Βασιάκινα: Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήξεραν τον πατέρα μου
Μια από τις σημαντικότερες εκπροσώπους της σύγχρονης ρωσόφωνης φεμινιστικής και κουίρ ποίησης,

η Οξάνα Βασιάκινα στο μακροσκελές ποίημα «Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήξεραν τον πατέρα μου» μιλάει

για τις ταξικές αντιθέσεις στη Ρωσία λίγο πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία, για την πατριαρχία και

τον φεμινισμό, για την ασθένεια και τον θάνατο, για τη στέπα και τα «αγριολούλουδα που κάνουν

ως και είκοσι χρόνια ν’ ανθίσουν», για την ποίηση που είναι «ξινή απ’ το πύον». Κείμενο-Μετάφραση: Asja

Natalie Diaz: Το πρώτο νερό είναι το σώμα
Η αυτόχθονας Μοχάβι Αμερικανίδα Ναταλί Ντίαζ πραγματεύεται στο ποιητικό της έργο τις πολλαπλές μορφές

της συστημικής βίας που διαπερνά την ιστορία των αυτοχθόνων και τη συνεχή διαπλοκή της με την ερωτική

επιθυμία και οικειότητα, μιλάει με πολιτική αιχμηρότητα και ελεγειακό λυρισμό για έναν πόλεμο που «δεν τελείωσε

ποτέ, κι όμως με κάποιο τρόπο ξαναρχίζει», για τον ποταμό Κολοράντο που «διασχίζει το κέντρο του σώματός μας,

με τον ίδιο τρόπο που διασχίζει το κέντρο της γης μας». Κείμενο-Μετάφραση: Τώνια Τζιρίτα Ζαχαράτου

Dorothea Rosa Herliany: Άνθρωποι κρυμμένοι στις σκιές τους
«[Θ]έλησα να πολεμήσω σε όλες τις μάχες/ τ’ αγρίμια μου μ’ ακολουθούν»: Μια από τις πιο ριζοσπαστικές ποιητικές

φωνές της Ινδονησίας, η Ντοροτέα Ρόσα Χερλιάνι απαιτεί επιτακτικά την ανατροπή των κοινωνικών και έμφυλων

στερεοτύπων, προκαλώντας τα υφιστάμενα για αιώνες ήθη. Εγκλωβισμένη στις ελάχιστες προσωπικές και λογοτεχνικές

επιλογές που της επιτρέπει η συντηρητική κοινωνία, μας αφηγείται «την ιστορία της αντάρας», αναζητά «μια πόρτα/

για να δω τον κόσμο/ και την πραγματική ζωή». Κείμενο: Θανάσης Σουλτάτης, Μετάφραση: Θανάσης Σουλτάτης, 

Ασμαά Αζαϊζέχ: Πέντε ποιήματα
Η Παλαιστίνια ποιήτρια ομολογεί ότι ήταν εκείνη που έκλεψε «τα παχιά αρνιά απ’ τους αγρούς της ελπίδας», εκείνη

που βούτηξε «το κεφάλι της δικαιοσύνης στη λεκάνη με το νερό», εκείνη που έκρυψε «το φεγγάρι στο ψυγείο για να

μη γράφουν γι’ αυτό οι ποιητές». H κόλαση, βλέπετε, είναι η βιολογική της μητέρα. Μετάφραση: Jazra Khaleed

Ποιήματα: Άγγελος κυρίου, Ε.Κατη, Εκκεντρική Αρτηρία, Ράνια Καραχάλιου, Καρτ, Κατσαρίδα Υπονόμου, Jazra Khaleed,

Κουρτ, Douglas Laurindo [μτφρ. Σπύρος Πρατίλας], Ντιάνα Μάνεση, Βασιλική Παππά, Πούθλε, Θάλεια Τ.,

Τάσος [ΜήνυμαL] Σταυρουλάκης, Τυφοειδής, Γιάννης Χονδρός.

Εξώφυλλο & εικονογραφήσεις: Ερατώ

Σελιδοποίηση: Morgan S. Bailey