Το όνομά του ήταν Wares Ali, ήταν από το Πακιστάν, 52 ετών, ρακοσυλλέκτης, με 3 μικρά παιδιά και ζούσε στο camp του Ελαιώνα. Δολοφονήθηκε επειδή ο υπουργός Μετανάστευσης Νότης Μηταράκης και η διοικήτρια του camp Μαρία Δήμητρα Νιουτσίκου επέλεξαν να απολύσουν τους κοινωνικούς λειτουργούς και να συρρικνώσουν το υγειονομικό προσωπικό τους τελευταίους δύο μήνες, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα ασφυκτικό περιβάλλον μέσα στο camp αναγκάζοντας τους/τις κατοίκους να «φύγουν οικειοθελώς» για άλλα camps.

Αυτή η θανατοπολιτική, σε συνδυασμό με τον ρατσιστικό ταξικό χαρακτήρα του υγειονομικού συστήματος και του ΕΚΑΒ, οδήγησαν στον θάνατο του Wares Ali από καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια μιας νύχτας που είχε προγραμματιστεί άλλη μια επιχείρηση έξωσης. Τον ίδιο τον είχαν απειλήσει με έξωση και ήταν αγχωμένος όλες τις τελευταίες μέρες, είπαν οι συγγενείς του. Ενώ οπουδήποτε αλλού μπορεί κανείς να καλέσει μόνος του ασθενοφόρο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, οι πρόσφυγες μέσα στα camps πρέπει να ζητήσουν από το προσωπικό ασφαλείας (τους σεκιουριτάδες δηλαδή) να καλέσει ασθενοφόρο για αυτούς. Καθώς όλοι οι κοινωνικοί και ιατρικοί λειτουργοί έχουν απολυθεί, οι security είναι το μόνο προσωπικό που έχει μείνει στον Ελαιώνα. Μετά από σαφείς ενδείξεις για καρδιακή προσβολή, η σύζυγος του Waris Ali τους ζήτησε να καλέσουν ασθενοφόρο. Όταν της είπαν ότι ένα ασθενοφόρο θα χρειαζόταν αρκετές ώρες, ούτε τον πήγαν σε νοσοκομείο ούτε κάλεσαν ταξί. Ο ρατσισμός τους και το γεγονός ότι αγνόησαν την έκτακτη ανάγκη να καλέσουν βοήθεια τους καθιστά επίσης υπεύθυνους για τη δολοφονία του Wares Ali.

Επιπλέον, η σύζυγος του δολοφονηθέντος ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ ΜΕ Απέλαση, ενώ κινδυνέυει να απομακρύνουν τα παιδιά της από κοντά της! Αυτή είναι η απάνθρωπη στάση της ελληνικής αστυνομίας, αυτή είναι η ρατσιστική πολιτική του Ελληνικού Κράτους!

Από καθαρή τύχη δεν χρειάστηκε να θρηνήσουμε άλλα θύματα τους προηγούμενους μήνες, αφού τα ΜΑΤ και η ΟΠΚΕ επιτέθηκαν και ψέκασαν με χημικά σε εγκύους και άλλα ευάλωτα άτομα, όπως αποδεικνύεται από πολλά βίντεο που έχουν αναρτηθεί.

Όλα αυτά συνέβησαν στο πλαίσιο της προσπάθειας του ελληνικού κράτους τους τελευταίους μήνες να εκκενώσει το στρατόπεδο του Ελαιώνα. Αλλά τουλάχιστον 600 ακόμη άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν στο camp. Εκτός από τις βίαιες εξώσεις, μια άλλη πάγια τακτική της διοίκησης του στρατοπέδου ήταν ο εκβιασμός των κατοίκων, προκειμένου να δεχτούν να μεταφερθούν σε άλλα στρατόπεδα υπό την απειλή μη χορήγησης εγγράφων και την αφαίρεσή τους από το ελληνικό σύστημα ασύλου. Ο αγώνας κατά της αναγκαστικής έξωσης και μεταφοράς τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης εκτός Αθηνών συνεχίζεται. Οι άνθρωποι πρέπει να μένουν στην Αθήνα και να μην εκτοπίζονται εκτός πόλης, τα παιδιά τους πρέπει να έχουν το δικαίωμα να πηγαίνουν σχολείο εδώ.

Τα παραπάνω γίνονται για δύο λόγους. Από τη μια ο μακροχρόνιος πόλεμος του ελληνικού κράτους κατά των μεταναστών/ριών που κλιμακώθηκε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τη ΝΔ, οι οποίες δημιούργησαν ένα σύστημα εκμετάλλευσης της υποτιμημένης εργασίας των εξαθλιωμένων μεταναστών/ριών. Από την άλλη, ο δήμαρχος Μπακογιάννης θέλει να αναπλάσει όλη την περιοχή του Ελαιώνα και του Βοτανικού δίνοντάς την σε επενδυτές, μεταξύ άλλων για να στεγαστεί εκεί το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Αυτό το σχέδιο περιλαμβάνει επίσης την καταστροφή των δομών διαβίωσης και εργασίας των Ρομά και των ρακοσυλλεκτών με τα παζάρια τους που ζουν σε αυτή την περιοχή εδώ και δεκαετίες. Επομένως, σύμφωνα με τους ρατσιστές και τους επενδυτές τους, ο τόπος πρέπει να «καθαριστεί» από όλους αυτούς τους ανθρώπους.

Θέλουμε να τονίσουμε ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση. Το σύστημα των συνόρων, των στρατοπέδων συγκέντρωσης και της παρανομοποίησης της εργασίας των μεταναστών/ριών είναι «απαραίτητο» για να ξεπεραστεί η κρίση του ελληνικού καπιταλισμού αλλά και του ευρωπαϊκού καπιταλισμού. Ο Ελαιώνας υπάγεται σε αυτό το σύστημα.

Οι μετανάστες/στριες απαιτούν να μην μεταφερθούν βίαια εκτός Αθηνών αλλά να παραμείνουν στον Ελαιώνα. Ωστόσο, όπως τονίζουν στα κείμενα και τις παρεμβάσεις τους, αυτό δεν σημαίνει ότι το camp του Ελαιώνα είναι καλό. Ο αγώνας τους αναδεικνύει επίσης την ίδια τη φύση των στρατοπέδων συγκέντρωσης που ρατσιστικά ταξινομούν και αποκλείουν πληθυσμούς. Βασικό τους αίτημα είναι, παράλληλα με το αίτημα να σταματήσει η βίαιη έξωση του στρατοπέδου του Ελαιώνα, καθώς θα επιδεινώσει άμεσα την καθημερινότητά τους και την πρόσβασή τους σε δομές υγείας, εκπαίδευσης και εργασίας, το να ζουν με αξιοπρέπεια σε ανοιχτές δομές στέγασης στον Ελαιώνα, στην Αθήνα.

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΚΚΕΝΩΣΗΣ ΠΡΙΝ ΘΝΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΘΥΜΑΤΑ

Να διώξουμε τη δολοφόνο Μαρία Δήμητρα Νιούτσικου, διοικήτρια του camp Ελαιώνα και να κάνουμε όλους τους υπεύθυνους δολοφόνους του ελληνικού κράτους να πληρώσουν για τη ρατσιστική πολιτική τους.

Να πέσει η κυβέρνηση της ΝΔ και να συντριβεί ο πολυετής ρατσιστικός, ταξικός, εθνοπατριαρχικός πόλεμος του ελληνικού κράτους.

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστριών από τα Εξάρχεια, τον Ελαιώνα και τον Έβρο στους χώρους εργασίας και σε όλες τις γειτονιές.