Από τον Έβρο μέχρι τον Ελαιώνα
Κοινοί αγώνες ντόπιων-μεταναστριών ενάντια στον ρατσισμό
https://solidaritywithmigrants.noblogs.org/post/tag/%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ac/
Παρά τις συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες των κατοίκων, η διοίκηση του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Ελαιώνα μαζί με την κυβέρνηση και το Δήμο αποφάσισαν να εκκενώσουν το στρατόπεδο μέχρι τα μέσα Αυγούστου 2022. Το πρωί της 16ης Αυγούστου, οι εναπομείναντες/εναπομείνασες κάτοικοι υποτίθεται ότι θα απομακρυνθούν από τον καταυλισμό. Αναμένεται, και έχει ήδη γίνει φανερό, ότι αυτό θα επιχειρηθεί με την βάναυση χρήση αστυνομικής δύναμης.
Πώς η έξωση θα επηρέαζε τους κατοίκους
«Τώρα, θέλουν να κλείσουν τον καταυλισμό και να μας στείλουν μακριά από την Αθήνα, όπου δεν θα έχουμε πρόσβαση σε τίποτα», λέει η Niclette, μία από τους κατοίκους που αντιστέκεται.
Η έξωση από τον καταυλισμό του Ελαιώνα έχει ποικίλες σοβαρές συνέπειες για τους σημερινούς κατοίκους.
“Εκεί, τα παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο και δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και κοινωνικών υπηρεσιών. Τώρα, τι είδους εκπαιδευτικό μέλλον έχουν τα παιδιά μας σε αυτή τη χώρα;”
Αν και δεν είναι παρά μια μικρή παρηγοριά, η δυνατότητα μετακίνησης στην πόλη της Αθήνας παρέχει μια ελάχιστη αυτονομία και συμμετοχή στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή κ.λπ., ειδικά για παιδιά και ενήλικες που έχουν ήδη χτίσει τις προσωπικές τους σχέσεις και τις κοινότητες η πόλη.
Πώς μπορούμε ταυτόχρονα να παλέψουμε για να παραμείνει ένα συγκεκριμένο στρατόπεδο και για την κατάργηση του συστήματος στρατοπέδων;
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να αναγνωριστεί ότι τα προσφυγικά στρατόπεδα στα οποία οι άνθρωποι υποβαθμίζονται, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης, εκβιάζονται και εγκαταλείπονται αντιπροσωπεύουν το σύστημα διακυβέρνησης που ενσωματώνεται στην Ε,Ε και το το ελληνικό Κράτος με όλη τη βίαιη συγκρότηση που επιβάλλει βίαιες διακρίσεις, και επομένως πρέπει να ξεπεραστεί. Ταυτόχρονα, το στρατόπεδο του Ελαιώνα κρατά τους κατοίκους του μακριά από την αστεγία και από τα στρατόπεδα στην ύπαιθρο, όπου οι ανησυχίες για την ασφάλεια, τη απομόνωση και τη κάλυψη βασικών αναγκών είναι ακόμη μεγαλύτερες. Κατά συνέπεια, ο αγώνας για τους πρόσφυγες στο στρατόπεδο του Ελαιώνα ως ένα μέρος που χρειάζονται οι άνθρωποι για να επιβιώσουν μπορεί και πρέπει να υπάρχει μέσα στον αγώνα για έναν κόσμο όπου δεν υπάρχουν καθόλου στρατόπεδα προσφύγων. Αυτός ο δυϊσμός απεικονίζει την επισφαλή πραγματικότητα, στην οποία οι προοπτικές που δίνονται στους πρόσφυγες περιορίζονται σε ελαφρώς διαφορετικά επίπεδα απάνθρωπων συνθηκών διαβίωσης. Ένα σύντομο χρονολόγιο του αγώνα
Στις 21 Ιουνίου 2022, κάτοικοι του στρατοπέδου του Ελαιώνα διαδήλωσαν για πρώτη φορά κάνοντας έντονη την παρουσία τους μπροστά στην είσοδο και κλείνοντας την πύλη από τις 6 το πρωί, αρνούμενοι/ες να κάνουν συμβιβασμούς. Κατάφεραν να αποτρέψουν την πρώτη μεταφορά που είχε προγραμματιστεί για εκείνο το πρωί, που υποτίθεται ότι ήταν η πρώτη από τις πολλές μεταφορές, και καμία από τις προσφύγισσες/τους πρόσφυγες δεν έφυγε από τον Ελαιώνα. Τις επόμενες εβδομάδες, οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν και οι κάτοικοι εργάζονταν ενεργά για να βρουν συμμάχους μεταξύ των διαφόρων κοινοτήτων στο στρατόπεδο για τον συλλογικό τους αγώνα. Πραγματοποιήθηκαν αρκετές διαδηλώσεις, άλλες μπροστά στο στρατόπεδο, μία από το Camp του Ελαιώνα προς το Υπουργείο Μετανάστευσης στην Αθήνα, άλλη μία μπροστά στον Δήμο την ώρα που οι πολιτικά υπεύθυνοι δημοτικοί σύμβουλοι διαπραγματεύονταν τη λήψη αποφάσεων. Τελικά, η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ήταν κατά πλειοψηφία αρνητική, δηλαδή αποφάσισε υπέρ του κλεισίματος του camp, και άρα υπέρ της εκκένωσης. Τους τελευταίους δύο μήνες οι αγωνιζόμενοι/ες μετανάστες/στριες του Ελαιώνα επέδειξαν ισχυρότατη θέληση με συνεχή παρουσία διαμαρτυρίας μπροστά στην πύλη.
Αυτός ο αγώνας οδηγείται τώρα στην κορύφωσή του. Τα αιτήματα των μεταναστών/στριών κατοίκων είναι:
• Να σταματήσουν όλες οι προσπάθειες για κλείσιμο του στρατοπέδου του Ελαιώνα. • Να σταματήσει κάθε προσπάθεια βίαιης εκτόπισης των κατοίκων του στρατοπέδου. • Ο Δήμος Αθηναίων και το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου πρέπει να μεριμνήσουν ώστε να μην σταματήσουν οι υποστηρικτικές υπηρεσίες που πραγματοποιούν οι φορείς και οι κοινωνικοί λειτουργοί που λειτουργούν στο στρατόπεδο.• Το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου πρέπει να εγγυηθεί το χρηματικό επίδομα για όλους τους κατοίκους του καταυλισμού, όπως έχει θεσμοθετηθεί από το πρόγραμμα Εστία. • Το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου πρέπει να διασφαλίσει ότι τα άτομα που μεταφέρθηκαν από τα στρατόπεδα προσφύγων σε στεγαστικές δομές στο πλαίσιο του προγράμματος Εστία τους τελευταίους μήνες δεν θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους πριν ολοκληρώσουν τις διαδικασίες ασύλου τους.
Οι άθλιες μέθοδοι των αρχών για να διαλύσουν τον αγώνα
Η διοίκηση του στρατοπέδου καθώς και η κυβέρνηση δεν άκουσαν τίποτα από όσα είχαν να πουν οι διαδηλωτές/διαδηλώτριες. Αντίθετα, έλαβαν όλα τα διαθέσιμα μέτρα για να συντρίψουν τον αγώνα τους: Τοποθέτησαν ως άτυπη νέα διευθύντρια την πρώην υπεύθυνη του στρατοπέδου Σάμου, Μαρία-Δήμητρα Νιούτσικου, με γνωστό ιστορικό παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. “Ο κόσμος τη φοβάται, δεν τη θέλει εδώ. Την κάλεσαν να έρθει να “λύσει το θέμα” και το μόνο που θέλει να κάνει είναι μια μεταφορά (σ.μ. ανθρώπων)”. Οι κάτοικοι απειλούνται ότι θα εξαντληθούν πλήρως οικονομικά ή θα τους πάρουν τα παιδιά τους. Εκπρόσωποι των αρχών ήρθαν να εκβιάσουν τους ανθρώπους έναν προς έναν/μία προς μία για τις διαδηλώσεις που έκαναν, στα σπίτια τους, σε καθημερινή βάση, και με στρατιωτικές μονάδες να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο στρατόπεδο. Οι λίστες των επίσημα εγγεγραμμένων ατόμων άλλαξαν χωρίς προειδοποίηση, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να φοβούνται να πάνε στη δουλειά ή ακόμη και να αναγκάζονται να φυλακιστούν μέσα στον καταυλισμό από φόβο, μήπως τους αποτραπεί η είσοδος κατά την επιστροφή τους. Τα ταξιδιωτικά έγγραφα δόθηκαν σε πολλούς ανθρώπους ταυτόχρονα, προσπαθώντας να τους ξεγελάσουν με σκοπό την άμεση αναχώρησή τους λόγω της λήξης του δικαιώματός τους να μένουν σε κάποιο camp.
Ο ρόλος του ρατσισμού κατά των Μαύρων
Ο ρατσισμός κατά των Μαύρων είναι ζωτικής σημασίας για την πολιτική ασύλου στο σύνολό της – Οι μαύροι πρόσφυγες απορρίπτονται στις περισσότερες περιπτώσεις σε όλη την Ευρώπη, αντιμετωπίζουν τις πιο επισφαλείς καταστάσεις νομικά και στην καθημερινή ζωή λόγω του συστηματικά, και ως εκ τούτου κοινωνικά εδραιωμένου ρατσισμού, και είναι οι λιγότερο πιθανό να βρουν υποστήριξη – αντίθετο, το πιο πιθανό είναι να αντιμετωπίσουν βία από τους κοινωνικούς λειτουργούς και τις αρχές. Στη συγκεκριμένη περίπτωση του στρατοπέδου του Ελεώνα, εργαλειοποιούνται με έναν ιδιαίτερα ύπουλο τρόπο: Η έκδοση εγγράφων ως στρατηγική για να εξαναγκάσει τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν το στρατόπεδο συνέβη μόνο σε άλλες κοινότητες, εκτός της αφρικανικής κοινότητας. Εν τω μεταξύ, η πλειοψηφία των ανθρώπων που αγωνίζονται στις διαδηλώσεις είναι μαύροι/ες. Όσο κι αν αυτό δείχνει ότι η διαθεσιμότητα των προσφυγικών εγγράφων είναι θέμα πολιτικής βούλησης και όχι γραφειοκρατικής ικανότητας, μαρτυρεί επίσης τον διοικητικό στόχο του διαχωρισμού των κοινοτήτων και κατά συνέπεια της διάσπασης του συλλογικού τους αγώνα σε βάρος των μαύρων προσφύγων.
Αυτός ο αγώνας είναι αντιρατσιστικός και αντικαπιταλιστικός…
«Είμαστε σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Είναι σαν να μην νοιάζονται για εμάς, να μην μας θέλουν σε αυτή τη χώρα. Αν νοιάζονταν πραγματικά για εμάς, δεν θα μπορούσαν να κάνουν αυτά που κάνουν. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα χρήματα και η χρηματοδότησή τους από την ΕΕ. Όλοι το ξέρουν αυτό. Δεν τους νοιάζει τίποτα! Αν πεθαίνουμε, αν δεν μπορούμε να πάμε στο νοσοκομείο,δεν ξέρουμε για πόσο καιρό θα παραμείνουμε ζωντανοί/ες σε αυτές τις συνθήκες. Άνθρωποι είμαστε, όχι ζώα. Δεν υπάρχει ευκαιρία να ενσωματωθούμε στην ελληνική κοινωνία. Είμαστε όλες τόσο κουρασμένες/οι».
Η απομόνωση, η κατατρομοκράτηση ατόμων και κοινοτήτων, η επέκταση των μέτρων ελέγχου και ο θεσμοθετημένος ρατσισμός είναι όλα καθιερωμένα εργαλεία καταπιεστικών συστημάτων. Στον Ελεώνα, οι λευκοί καπιταλιστές είναι επίσης αυτοί που αποφασίζουν με βάση την αδιάλειπτη αποικιακή ιστορία για το ποιός επιτρέπεται να υπάρχει σε ένα εθνικό κράτος, πού και πότε. Με αυτόν τον τρόπο, η μετανάστευση σκηνοθετείται ως απειλή και η στρατιωτικοποίηση προωθείται περαιτέρω ως απαραίτητη άμυνα. Η έξωση από το στρατόπεδο του Ελαιώνα ακολουθεί μια σειρά από σχέδια ”εξευγενισμού” που μπορούν να βρεθούν σε πολλά άλλα σημεία της πόλης. Φυσικά, αυτός ο αγώνας πρέπει να επιτεθεί στην πλούσια, λευκή ευρωπαϊκή υπεροχή, το ταξικό σύστημα, το ελληνικό κράτος και την εκτελεστική του εξουσία, τα έθνη και όλα τα σύνορά τους. “Αν δεν μας θέλουν στη χώρα τους, τους ζητάμε να ανοίξουν τα σύνορα και να μας αφήσουν να φύγουμε. Δώστε μας χαρτιά και αφήστε μας να φύγουμε!”
… και σε χρειάζεται.
Επειδή ο αγώνας των κατοίκων του στρατοπέδου Ελαιώνα μας αφορά όλους, σας καλούμε να συμμετάσχετε! Διαδώστε αυτό το κάλεσμα, σκεφτείτε δημιουργικούς τρόπους για να έρθετε σε δράση, θυμώστε και διαμαρτυρηθείτε για θεσμούς όπως ο δήμος Αθηναίων, το ελληνικό κοινοβούλιο ή η έδρα της ΕΕ. Ελάτε στο στρατόπεδο του Ελαιώνα το πρωί της 16ης Αυγούστου 2022, στις 6 το πρωί, και ετοιμαστείτε να βοηθήσετε να σταματήσει η έξωση!
https://athens.indymedia.org/post/1620349/