ΟΡΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΒΙΑΣΜΟΥ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ
Την περασμένη Πέμπτη 14/7 το απόγευμα, μια γυναίκα, καθώς περπατούσε
στην οδό Ιουστινιανού, στο ύψος του στενού Ψελλού, στα Εξάρχεια, δέχτηκε
επίθεση από έναν άντρα ο οποίος τη χτύπησε, τη λήστεψε και έμεινε για
κάποια λεπτά χωρίς τις αισθήσεις της, με συνεργό του να φυλάει τσίλιες.
Τον ξυλοδαρμό, ακολούθησε η απόπειρα βιασμού της, ο οποίος αποφεύχθηκε
λόγω των φωνών της ίδιας και της γειτονίας, που βγήκε στα μπαλκόνια, με
το βασικό δράστη να φεύγει προς το λόφο του Στρέφη. Στο σημείο έφτασε η
αστυνομία, της οποίας η άρνηση να τον καταδιώξει εκεί, ελλείψει
δυνάμεων, μόνο ως ειρωνική μπορεί να θεωρηθεί, την ώρα που διαρκώς
στρατοπεδεύει, παρενοχλώντας με ελέγχους και τραμπουκισμούς συνελεύσεις
και άτομα στο λόφο. Έπειτα, η επιζώσα και ο «τσιλιαδόρος» της επίθεσης,
ο οποίος συνελήφθη ύστερα από αναγνώριση της γυναίκας, με τη βοήθεια
περαστικού, θα οδηγηθούν στο ατ Εξαρχείων για κατάθεση. Σύμφωνα με
καταγγελίες που δημοσιοποιούνται, στο ίδιο σημείο έχουν γίνει και άλλες
επιθέσεις απέναντι σε γυναίκες το τελευταίο διάστημα.
Δεν μπορεί φυσικά κανένα θύμα έμφυλης βίας, καμία επιζώσα, να περιμένει
τίποτα από την αστυνομία. Ο ρόλος της άλλωστε, ως φορέα και εγγυητή της
έμφυλης βίας είναι δομικός και έχει φανεί σε αμέτρητες υποθέσεις, όπως
πρόσφατα στην υπόθεση τράφικινγκ στην Ηλιούπολη με πρωταγωνιστή μπάτσο.
Συγκεκριμένα, στα αστυνομοκρατούμενα Εξάρχεια, η ένταση της καταστολής,
η τρομοκρατική δράση της ομάδας «Δ», οι διαρκείς έλεγχοι, οι ξυλοδαρμοί
διαδηλωτριών, δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών για το ρόλο της
αστυνομίας. Έπειτα, το μαρτύριο της επιζώσας θα συνεχιστεί στο
νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου στη βάρδια δεν βρισκόταν ιατροδικαστής, με
αποτέλεσμα να αναγκαστεί να περιμένει μία ολόκληρη ημέρα, ώστε να
εξεταστεί η πιθανότητα βιασμού. Μια συνθήκη μόνιμη στα υποστελεχωμένα
νοσοκομεία της χώρας και που είδαμε και στην υπόθεση της Γεωργίας Μπίκα
στη Θεσσαλονίκη.
Το παραπάνω περιστατικό εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο όξυνσης του
φαινομένου της έμφυλης βίας. Γίνεται πλέον ξεκάθαρο πως όσο βαθαίνει η
κρίση του καπιταλισμού, η πατριαρχία εκφράζεται όλο και πιο αδυσώπητα,
τόσο παγκόσμια, όπως δείχνει το πρόσφατο παράδειγμα της απαγόρευσης των
αμβλώσεων στις ΗΠΑ, όσο και εγχώρια, με ενδεικτικό το γεγονός πως πλέον
μετράμε από μια γυναικοκτονία κάθε μήνα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που στη
σύγχρονη ιστορία της χώρας, μεταξύ άλλων, θα μνημονεύεται ως η
«κυβέρνηση των βιαστών» εντείνει με κάθε τρόπο την έμφυλη καταπίεση και
βία του συστήματος, μέσα από μια σειρά πολιτικών και νόμων, (νόμοι
Χατζηδάκη, συνεπιμέλειας). Οι πρόσφατες αποφάσεις της αστικής
δικαιοσύνης, οι αποφυλακίσεις του παιδοβιαστή Λιγνάδη και του βιαστή
Φιλιππίδη και παράλληλα των δολοφόνων Κορκονέα, Χορταριά, την ώρα που ο
αναρχικός αγωνιστής και κρατούμενος Γιάννης Μιχαηλίδης ξεπερνά τις 55
και πλέον μέρες απεργίας πείνας, προκαλούν το αίσθημα δικαίου μιας
κοινωνίας που βράζει.
Αυτή η απόπειρα βιασμού, την ίδια στιγμή, έγινε στη γειτονία μας, τα
Εξάρχεια. Όπου, όπως συνέβη και στο παρελθόν, περιστατικά έμφυλης βίας
και βιασμών, μεταξύ τόσων άλλων, έγιναν σε δρόμους και δημόσιους χώρους.
Όπου οι μεθοδεύσεις του κράτους και του κεφαλαίου, διαχρονικά,
προβλέπουν τη διαρκή αστυνόμευση και καταστολή της γειτονίας, παράπλευρα
με την υποβάθμιση της, με μεγαλύτερη ή μικρότερη ένταση ανά τα χρόνια,
μέσα από την κατάληψη των δρόμων της από το ναρκεμπόριο, τις
αντικοινωνικές, εξουσιαστικές και σεξιστικές συμπεριφορές που αυτό
παράγει. Σε αυτό το έδαφος, μέσω της καπιταλιστικής ανάπλασης της
μητρόπολης σήμερα, όψη της οποίας στα Εξάρχεια αποτελεί η δημιουργία του
Μετρό στην πλατεία και η ιδιωτικοποίηση του λόφου του Στρέφη, στόχος
είναι η επέλαση του κεφαλαίου και του real estate, ο διωγμός, εν τέλει,
όλων εμάς που ζούμε, εργαζόμαστε, αγωνιζόμαστε και ονειρευόμαστε εδώ μια
κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.
Ως γυναίκες, ζούμε σήμερα το βάθεμα της κρίσης του συστήματος στο πετσί
μας. Μέσα από τις αλλεπάλληλες γυναικοκτονίες και τα καθημερινά
περιστατικά έμφυλης βίας. Τη βία της φτώχιας, της ακρίβειας, της
κοινωνικής αδικίας και του πολέμου. Η συλλογική μας άμυνα και αντίσταση
είναι η μόνη μας διέξοδος για τη διεκδίκηση μιας ζωής με αξιοπρέπεια.
Ενάντια στην πατριαρχία, το κράτος και το κεφάλαιο,
ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΛ. ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ, 22/7, 8ΜM
Συντρόφισσες ενάντια στην πατριαρχία και την έμφυλη βία