Κάπως έτσι νιώθουμε τίθενται το ερώτημα κάθε φορά που μιλάμε για τέχνη με αφεντικά

Και αν τα συναισθήματα μου κατέβουν σαν χειμερα από τη σκηνή και πνίξουν το κοινό ποιος θα το σώσει?

Πάλι καλά οι μπράβοι θα είναι εκεί να φέρουν στο κανονικό ότι παρεκτραπεί.

Και αφού η τέχνη με όλα αυτά έχει συνυφαστει μήπως να πάει να χεστεί?

Στο διάολο η τέχνη,τα μαγαζιά της,τα μουσεία της,οι μπράβοι της,οι εταιρίες της,τα κυκλώματα της,οι κριτικοί της και ότι άλλο τη συντηρεί.

Και όσο για μας,και το πώς θα ζήσουμε?

Θα χέζουμε τέχνη και θα πουλάμε στα αφεντικά τα σκατά μας, φορώντας τα καλά μας και παίζοντας και εμείς το ρόλο που μας έχει δοθεί ,σ αυτή τη κοινωνία τη καπιταλιστική ,μέχρι τουλάχιστον να ανατραπεί.

Μα τη ψυχή μας  ,θα την κάνουμε υποκουλτουρα, θα την εκθέσουμε σε πλατείες και πεζοδρόμια για να μπορεί οποίο θέλει να την δει χωρίς να σκέφτεται αν του φτάνουν τα λεφτά.Θα την ταΐζουμε με αλληλεγγύη και συντροφικότητα για να νιώθει πάντα ολάκερη.Θα τη βάλουμε στις  καταλήψεις μας  να βρει τις ρίζες της και να εξαπλωθεί,να γίνει από φυντάνι Αγρός και να συνεχίζει να μεγαλώνει.

Στη κατσαρόλα τέχνη για φόκο αφεντικά

στο διάολο οι μπράβοι και τα μαγαζιά

Μα για να μην ξεχνάμε τα βασικά

σίστες, μπατσίνες και λοιποί φίλοι τους, μείνετε μακριά.

Διασκεδάστε, πιείτε, φτιάξτε αναμνήσεις γράψτε ιστορία

 μα μη μας κάνετε και στόρι δεν ψηνόμαστε, δεν μας αρέσει και δεν δίνουμε τις αναμνήσεις μας σε καμία ρουφιανοσελίδα.

Φιλοσοφήστε, αναλύστε, φτιάξτε σχέσεις

μα μη μας κάνετε αντικείμενο έρευνας δεν ψηνόμαστε, δεν μας αρέσει και δεν δίνουμε τα ιδανικά μας και τα εργαλεία μας σε καμία ακαδημία.

 Επειδή η εξοχή του Αγρου είναι μακριά από το κέντρο αυτής της σκατουπολης, αν όπως φεύγετε το μεταφορικό σας μέσο έχει χώρο και για άλλα άτομα, περάστε από τον πάγκο με τα έντυπα να το πείτε.Εκεί θα ανάβει για κάποια λεπτά ένα κόκκινο λαμπάκι, για να το δούνε όσα άτομα δεν έχουν τρόπο να γυρίσουν.

Συντροφικά,

P.M.S.