Οι δυστοπίες έχουν βαθιές ιστορικές καταβολές. Οι παλιές φωτογραφίες, όπως αυτές από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, που μας
προκαλούσαν ένα πικρό χαμόγελο επιστρέφουν ως τωρινός εφιάλτης. Κι ενώ νομίζαμε ότι οι ψυχροί πόλεμοι είναι παρελθόν έρχονται να χαράξουν όχι μόνο το παρόν αλλά πολύ περισσοτερο να υποθηκεύσουν το μέλλον. Η ψυχρότητα δεν αφορά το ύφος της
σύγκρουσης των εθνοκρατών αλλά τη μάχη σώμα με σώμα των υπηκόων στην καθημερινή ζωή, με μάσκες, αποστάσεις, φοβίες, καχυποψίες, ασκήσεις αυτοσυντήρησης. Ο πόλεμος δεν έχει να κάνει με τις αλλαγές των συνόρων (άσχετα αν οι ιμπεριαλισμοί δεν
έκρυψαν ποτέ τα κοφτερά τους δόντια) αλλά με έναν εχθρό που έρχεται έξω από τον καπιταλισμό για να δοκιμάσει τόσο τους κυρίαρχους (την εξουσιαστική αλαζονεία και την υλική αδηφαγία) όσο και τις υποτελείς τάξεις (την αλλοτρίωση, τις αντοχές και την
υπομονή) στα όρια της παραδοσιακής μεταξύ τους αντίθεσης, αυτής της αντίθεσης που κινεί την ιστορία.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη επιλέγουμε την έκδοση ενός περιοδικού εντύπου για να αποτελέσει ένα νήμα που θα συνδέει τις εστίες
ανυποταγής. Θα ενισχύει την αντιθετική δύναμη των κυριαρχούμενων. Το νήμα αυτό θα είναι φτιαγμένο από την εξωστρέφεια που
χαρακτηρίζει την ελεύθερη εκφραστικότητα και την ανοιχτή δημιουργικότητα μιας υπαρκτής κοινότητας αντίστασης στον παρηκμασμένο αυτό κόσμο.
Το νήμα αυτό είναι στα χέρια σου.
Μπορείς να το μοιράσεις σαν κάτι συντροφικά πολύτιμο
και να το επενδύσεις στα ορυχεία του μέλλοντός μας.
ΥΓ. Τα φερτά υλικά είναι εξ ορισμού από έναν άλλο κόσμο. Είναι συντρίμματα από έναν γειτονικό κόσμο που έχει καταστραφεί.
Ίσως υπάρχουν για να υπενθυμίζουν σε κάθε τους παρουσία ότι ο κόσμος είναι ένας.
Και ότι μόνον οι κοιμισμένοι ζουν στον δικό τους κόσμο.

Το περιοδικό “Φερτά Υλικά” τ.1 εδώ