Η οργή μας δυναμίτης στα βολέματά σας
Μια άλλοτε υπόκωφη και άλλοτε ιδιαίτερα ηχηρή κίνηση βρίσκεται κοινωνικά σε εξέλιξη. Θηλυκότητες και lgbtqia+ διαμορφώνουν πεδία ορατότητάς τους με τους δικούς τους όρους, δεν πειθαρχούν στους έμφυλους ρόλους, στα κυρίαρχα πρότυπα σεξουαλικότητας. Δημοσιοποιούν τη σεξιστική βία που δέχονται, στέκονται ενάντια στους κακοποιητές τους -πατεράδες, συντρόφους, φίλους, παλικαράδες ομοφοβικούς, αφεντικά, άντρες «καθημερινούς»… Διακοπή κακοποιητικών-παραβιαστικών σχέσεων, διαζύγια, δημοσιοποιήσεις-καταγγελίες είναι μόνο κάποια από τα μέσα που χρησιμοποιούνται ενάντια στη συνθήκη υποτέλειας. Αντιστάσεις που συχνά ακολουθούνται από νέους κύκλους βίας από τους κακοποιητές.
Τα σώματά μας δεν χωράνε σε νομοθετικές διατάξεις “προστασίας ευάλωτων κοινωνικών ομάδων”
Το κράτος, με τις διάφορες υπηρεσίες και φορείς του, επιχειρεί να αφομοιώσει τις αντιστάσεις, εκτονώνοντάς τες μέσα από πολιτικές ισότητας και δικαιωμάτων, υποδεικνύοντάς μας τις ορθές οδούς του αντισεξισμού που δεν μπορεί παρά να είναι θεσμικές. Με σποτάκια της «ελληνικής κυβέρνησης» κατά τη διάρκεια των lockdown (συνθήκη στην οποία διευρύνθηκε η υποτίμηση για όσ@ βρίσκονται στον πάτο των έμφυλων ιεραρχιών), που καταπίναμε μαζί με τα υπόλοιπα πειθαρχικά για την covid19, καλούμασταν να μην ανεχόμαστε την «ενδοοικογενειακή βία», να απευθυνόμαστε σε ειδική υπηρεσία της …αστυνομίας. Για να συρθούμε στην καλύτερη των περιπτώσεων στα δικαστήρια, για να κακοποιηθούμε εκ νέου από δικαστικούς και νομικές αποφάσεις.
Τα σώματά μας, οι επιθυμίες και ανάγκες μας δεν είναι προς εμπορευματοποίηση
Ο μιντιακός καταιγισμός από μηνύματα ενάντια σε έμφυλες ανισότητες, ομοφοβία, τρανσφοβία, πέρα από τη στερεοτυπική αναπαράσταση των υποκειμένων που τις δέχονται ως καρικατούρες ή/και ως θύματα, στόχο έχει να υποδείξει τα όρια εντός των οποίων μπορεί κάποι@ να αντιδρά και να αντιστέκεται, πράττοντας έναν αντισεξισμό που εξαντλείται σε βολικά εξισωτικά σχήματα και συμπεριληπτικό-ανθρωπιστικό λόγο και καταναλώνεται ως ένα ακόμη εμπορευματοποιημένο προϊόν. Η μιντιακή κάλυψη των κακοποιήσεων και γυναικοκτονιών (όσες από αυτές βεβαίως πληρούν τα κριτήρια της θεαματικότητας), επιχειρεί μια εκ νέου κανονικοποίησή τους, με την αποκοπή τους από το συνεχές της κουλτούρας βιασμού, δια της γνωστής οδού παρουσίασής τους ως μεμονωμένα-ειδεχθή περιστατικά και αυτών που τις διέπραξαν ως «τεράτων» και «διεστραμμένων». Μια υπενθύμιση της τιμωρίας και ταυτόχρονα κάλεσμα προς συμμόρφωση σε όσ@ αμφισβητούν τις έμφυλες επιβολές, την ετεροκανονικότητα και τα πρότυπά τους.
Η καταστροφή αυτής της καταπιεστικής συνθήκης θα γίνει μόνο από εμάς τα ίδι@
Να μην εκχωρήσουμε ούτε σπιθαμή των αντιστάσεών μας σε ανέξοδους αντισεξισμούς. Να συνεχίσουμε το γκρέμισμα του αντρικού κόσμου στον οποίο θέλουν να μας χωρέσουν, αδιαμεσολάβητα, αντιθεσμικά, αυτοοργανωμένα. Να ψάξουμε δίπλα μας εκείν@ που μιλάμε την ίδια γλώσσα, για να μην πνιγεί η φωνή και τα τραύματά μας σε ένα λαβύρινθο ψιθύρων, σχετικοποιήσεων και συγκάλυψης, για να μην υποστούμε νέους κύκλους κακοποίησης σε δικαστικές αίθουσες ή/και σε συγγενικούς-«φιλικούς» κύκλους. Να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλληλεγγύης.
Ενάντια στην αντρική κυριαρχία, τον σεξισμό και την πατριαρχία
ΠΡΟΒΟΛΗ Σάββατο 4/6/2022 στις 8 μ.μ. “A question of silence”
στον χώρο του Θερσίτη (Νέστορος & Ευαγγελιστρίας, Ίλιον)