Το προηγούμενο σαββατοκύριακο επισκεφτήκαμε τα καμπς της Ριτσώνας και της Μαλακάσας, ενώ λίγες μέρες πριν είχαμε επισκεφτεί το camp του Ελαιώνα. Και στα τρία camps, έχουν προσληφθεί πολλοί νέοι security για τη φύλαξή τους, της εταιρείας ESA (https://esasecurity.gr/el/) Όπως μας είπαν χαρακτηριστικά μετανάστριες, οι security guards είναι πιο πολλοί από τους γιατρούς και τους δικηγόρους στα καμπς μαζί.

Η κατάσταση στην πύλη του μέχρι πρότινος ανοιχτού camp της Ριτσώνας έχει αλλάξει πολύ, αφού αυτό μετατρέπεται σταδιακά σε ”κλειστό ελεγχόμενο κέντρο”. Την ώρα που πραγματοποιήσαμε κοινή συζήτηση μεταναστών/στριών στην είσοδο, μετανάστες/στριες μας είπαν ότι απειλήθηκαν από τους σεκιούριτυ ότι όποιο άτομο συμμετάσχει στη συζήτηση μαζί μας, θα το τραβήξουν φωτογραφία και θα το στείλουν κατευθείαν στο διοικητή. Την ίδια ώρα ο διοικητής του καμπ επικοινωνούσε με μετανάστες/στριες και επίσης τους έλεγε ότι αλληλέγγυοι απαγορεύεται να μπουν στο καμπ. Κάτσαμε ακριβώς μπροστά στην είσοδο, κρεμάσαμε πολύγλωσσο πανό και συζητήσαμε με μετανάστες/στριες για την κατάσταση σε αυτό και σε άλλα καμπς, για τις μαζικές απορρίψεις ασύλου με την αναγνώριση τους τουρκίας από το ελληνικό κράτους ως ”ασφαλούς χώρας”, για σοβαρά προβλήματα υγείας ατόμων και οικογενειών, για το cash card π ενώ δικαιούνται πολλά άτομα δεν το έχουν λάβει ακόμα, και για το ποιές θα μπορούσαν να είναι κάποιες επόμενες πολιτικές δράσεις και συζητήσεις που θα μπορούσαμε να οργανώσουμε από κοινού. Είναι φανερό από τη συζήτηση, με πολλούς τρόπους πως υπάρχει ανάγκη και θέληση πολλών μεταναστών/στριών για μεγαλύτερη και βαθύτερη σύνδεση με το ντόπιο κίνημα.

Στη Μαλακάσα, το Μαλακάσα 2 camp έχει αδειάσει τελείως από πρόσφυγες, αφού εκκενώθηκαν πριν μερικούς μήνες, αφού πρώτα αγωνίστηκαν, κλείνοντας το δρόμο και με άλλες ενέργειες, για να έχουν λόγο πάνω στο πού θα ζουν, απέναντι σε μια εκκένωση που δεν ήξεραν τί σημαίνει για αυτούς/αυτές και πού θα μεταφερθούν. Υπάρχουν κάποιες πληροφορίες ότι θέλουν να μετατρέψουν το Μαλακάσα 2 σε κέντρο διοικητικής κράτησης, όπως την Αμυγδαλέζα και άλλα κέντρα.

Όσον αφορά το Μαλακάσα 1, οι σεκιούριτυ φύλακες ήταν αρκετά επιθετικοί. Όπως και στη Ριτσώνα, προσπαθούσαν, ακόμα και όταν το μοίρασμα γινόταν μακριά από την πύλη, να φοβίσουν τους μετανάστες και τις μετανάστριες που έπαιρναν τα κείμενά μας. Φαίνεται πως οι διοικήσεις των camps και το ελληνικό Κράτος έχει σκοπό να καταργήσει οποιαδήποτε πολιτική δράση, ακόμα και αυτή που γίνεται στην περίμετρο γύρω από τα camps. Θέλουν να μπλοκάρουν οποιαδήποτε επαφή και επικοινωνία αλληλέγγυων-μεταναστών/στριών. Παρ’όλα αυτά, δεν εμποδίστηκε η επικοινωνία με δεκάδες ανθρώπους που έφταναν στο καμπ ή έβγαιναν εκείνη την ώρα.

Και στο camp του Ελαιώνα, το οποίο βρίσκεται μέσα στην Αθήνα (λίγο πάνω από 10 λεπτά με τα πόδια από το μετρό Ελαιώνα), οι σεκιουριτάδες έχουν πάρει πολύ σοβαρά το “ανθρωπιστικό έργο τους”-άλλωστε οι ίδιοι λένε ότι “προστατεύουν τους πρόσφυγες από όσους έρχονται από έξω”. Για αυτό άλλωστε οι σεκιουριτάδες είναι περισσότεροι από γιατρούς και δικηγόρους! Στον Ελαιώνα λοιπόν ακολουθείται η ίδια μέθοδος: απειλές των μεταναστών/στριών με τους οποίους/τις οποίες μιλήσαμε, που παίρνουν και διαβάζουν κείμενά μας. Και όλα αυτά, ακόμα και όταν η επικοινωνία συμβαίνει έξω από την πύλη.

Το βασικό θέμα που απασχολεί τις μετανάστες και τους μετανάστριες και στα τρία καμπ, αλλά και σε άλλα, είναι οι μαζικές συνεντεύξεις και απορρίψεις αιτήσεων ασύλου που βασίζονται στην αναγνώριση της Τουρκίας από την Ελλάδα ως ”ασφαλούς χώρας”. Ένα δεύτερο ζήτημα είναι η αύξηση των σεκιουριτάδων στα καμπς και το σταδιακό κλείσιμο της πύλης ή η ενεργοποίηση του αυστηρού ηλεκτρονικού συστήματος εισόδου-εξόδου (όπως στη Σάμο, στη Μαλακάσα, και αλλού, που αναμένεται να εξαπλωθεί και σε άλλα καμπς της ενδοχώρας). Ένα τρίτο ζήτημα είναι, φυσικά, η αναζήτηση εργασίας με όχι εξευτελιστικούς όρους, καθώς η πολιτική του ελληνικού Κράτους τους τελευταίους μήνες είναι να επιβάλλει διάφορα καψόνια πάνω στις μετανάστριες και τις οικογένειές τους, κόβοντας επί μήνες το cash card (ακόμα δεν έχει δοθεί σε όλα τα άτομα όσα το δικαιούνται), κόβοντας επί μήνες σημαντικό μέρος της παροχής φαγητού, πραγματοποιώντας εξώσεις αιτούντων ασύλου και εξωθώντας χιλιάδες κόσμο να φύγει από τη χώρα.

Κάθε μέρα, αποδεικνύεται πως η κρατική διαχείριση της πανδημίας ήταν και μια καλή αφορμή για την επιβολή όλο και πιο ρατσιστικών και ταξικών πολιτικών. Για την επιβολή και εξάπλωση ενός ακόμα πιο δολοφονικού και τρομοκρατικού συστήματος συνόρων, στρατόπεδων συγκέντρωσης, εκμετάλλευσης της εργασίας.

Απέναντι σε όλα αυτά, εμείς καλούμε σε οργάνωση των ντόπιων-μεταναστριών, προσπάθεια για κοινούς αγώνες, κοινή επικοινωνία, σε τακτική βάση. Μόνο ξεκινώντας από αυτό, μπορούμε να οικοδομήσουμε μια μορφή ζωής που θα ανταγωνιστεί τον ρατσισμό, το φασισμό, το σεξισμό, που αναπτύσσονται καθημερινά ενώ εντείνεται η καπιταλιστική εκμετάλλευση.