ΕΔΩ ΚΑΡΑΒΙΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΒΑΡΚΟΥΛΕΣ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΝ
Τους τελευταίους μήνες, ο φορέας διαχείρισης του πάρκου τρίτση, υπό την καθοδήγηση της περιφέρειας αττικής και σε αγαστή συνεργασία με τους δήμους ιλίου και αγίων αναργύρων – καματερού, εμφανίζει ιδιαίτερη κινητικότητα εντός του πάρκου, με πλήθος παρεμβάσεων και επικοινωνιακές «φιέστες» για την ανάδειξή τους.
Η πρόσφατη επαναλειτουργία της κεντρικής λίμνης που εγκαινιάστηκε με χριστουγεννιάτικες βαρκάδες συνθέτει το νέο σκηνικό «καλλωπισμού» του πάρκου και μετατροπής του σε θεματικό πάρκο, με τον περιφερειάρχη Γ. Πατούλη και την κουστωδία του να φιγουράρουν σε sites της τοπικής αυτοδιοίκησης και συστημικές φυλλάδες, καμαρώνοντας για την «αναγέννησή» του.
Κεντρική και τοπική εξουσία έχουν επιδοθεί ευρύτερα σ’ έναν αγώνα δρόμου, αναλαμβάνοντας τη διαχείριση εκατομμυρίων ευρώ από ευρωπαϊκά κονδύλια και χρηματοδοτικά προγράμματα που αφορούν στην «περιβαλλοντική αναβάθμιση» δημόσιων χώρων στο πλαίσιο της «πράσινης ανάπτυξης». Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μίζες και απευθείας αναθέσεις σε εργολάβους και ημετέρους, με πρωτοστάτη τον εν λόγω περιφερειάρχη, Γ. Πατούλη, τα σκάνδαλα για τον οποίο διαδέχονται το ένα το άλλο απροκάλυπτα.
Η πρόσφατη χρηματοδότηση ύψους 3.000.000€ από το πράσινο ταμείο σήμανε την εκκίνηση για νέο φαγοπότι στο πάρκο τρίτση. Άλλωστε, η δράση του φορέα διαχείρισης εντάσσεται στα ευρύτερα σχέδια κράτους και κεφαλαίου να καταστήσουν τους λιγοστούς εναπομείναντες ελεύθερους χώρους περιβάλλοντα αποστειρωμένα, εμπορευματοποιημένα και απολύτως ελεγχόμενα. Εταιρίες real estate και μεγαλοεργολάβοι εποφθαλμιούν πάρκα και άλση εντός αστικού ιστού, επενδύοντας στη μετατροπή τους σε χώρους περιφραγμένους, γεμάτους εμπορεύματα, τυποποιημένους, με τα ίδια σιντριβάνια δαπέδου παντού, και τεμαχισμένους σε ζώνες χρήσης με αυστηρά καθορισμένες διαδρομές και κατευθυνόμενες δραστηριότητες. Σε χώρους που απευθύνονται σε τουρίστες και καταναλωτές, σε ανθρώπους που έχουν ξεχάσει ή δεν έμαθαν ποτέ να κάνουν μια απλή βόλτα σ’ ένα πάρκο, να χαίρονται τον ήλιο, τα δέντρα και τα πουλιά χωρίς να ψάχνουν απεγνωσμένα για wi-fi. Σε χώρους όπου η πρόσβαση είναι ελεγχόμενη, με συγκεκριμένες ώρες λειτουργίας (όπως στο «πάρκο ελληνικού» και στο «σταύρος νιάρχος») και επιτηρούνται από security και κάμερες παρακολούθησης.
Όσο κι αν ο φορέας και οι παρατρεχάμενοί του προσπαθούν να θολώσουν τα νερά με «άρτο και θεάματα», η πρόθεσή τους να κερδοφορήσουν μέσα από την αλλαγή του χαρακτήρα του πάρκου είναι προφανής για όσες/ους συνευρισκόμαστε σταθερά και ελεύθερα εντός του, το χαιρόμαστε και το φροντίζουμε με όρους αυτοοργάνωσης και μακριά από εμπορευματικές σχέσεις.
Καμιά υδροδότηση του πάρκου δεν θα αποκαθάρει τους εμπλεκόμενους στη διαχείρισή του και τους προκατόχους τους από τη χρόνια και μεθοδευμένη εγκατάλειψή του, που έχει οδηγήσει στον θάνατο εκατοντάδες ζώα και φυτά που ζούσαν εντός του. Ειδικά όταν αυτή η υδροδότηση γίνεται από γεώτρηση που βρίσκεται στον δήμου ιλίου, με αντάλλαγμα την παραχώρηση στον μεγαλοτσιφλικά δήμαρχο Ν. Ζενέτο δεκάδων στρεμμάτων του πάρκου για αποκλειστική χρήση του δήμου του. Ούτε πρόκειται να ξεχάσουμε την απόπειρα του προηγούμενου φορέα να δημιουργήσει βιολογικό σταθμό λυμάτων (χαβούζα) εντός του, με πρόσχημα την υδροδότησή του.
Καμία «φροντίδα» των δέντρων δεν θα μας κάνει να ξεχάσουμε την περίφραξη των ελαιόδεντρων του πάρκου από τον δήμο ιλίου το 2016 και την -αποτυχημένη- προσπάθεια απαγόρευσης της ελεύθερης συλλογής καρπών από όσες/ους το επισκέπτονται. Όπως επίσης δεν έχει περάσει απαρατήρητη η πρόσφατη εργολαβία 60.000€ του φορέα για ένα απλό κλάδεμά τους.
Καμία «φιλανθρωπική» ή «οικολογική φιέστα» δεν θα νομιμοποιήσει την επιλογή τους να κλείνουν το πάρκο κατά βούληση, όπως στη διάρκεια της πρώτης καραντίνας με πρόσχημα την προστασία της δημόσιας υγείας, ή τον περασμένο Αύγουστο με πρόσχημα τον κίνδυνο εμπρησμού. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτές οι κινήσεις από πλευράς της εξουσίας αποτελούν συνέχεια του μοντέλου εκπειθάρχησης που εφαρμόζεται ακόμα πιο εκτεταμένα με αφορμή την Covid-19 σε κάθε πτυχή της καθημερινής μας ζωής.
Καμία «αισθητική» παρέμβαση στο πάρκο τρίτση δεν θα μας κάνει να συναινέσουμε στην τοποθέτηση καμερών παρακολούθησης στο εσωτερικό του και την 24ωρη αστυνόμευσή του με περιπολίες security, με πρόσχημα την ασφάλειά του. Είναι βέβαιο πως κάμερες, σεκιουριτάδες, θεσμικοί φορείς και επιχειρηματίες δεν πρόκειται να συμβάλουν στη φροντίδα και προστασία του πάρκου.
Το πάρκο τρίτση, ο λόφος του στρέφη, ο λόφος φιλοπάππου και κάθε σπιθαμή ελεύθερου χώρου βρίσκονται σταθερά στο στόχαστρο της εξουσίας, αφενός ως πεδία κερδοφορίας, αφετέρου ως πεδία διεύρυνσης των μεθόδων επιτήρησης και κοινωνικής εκπειθάρχησης. Οι πρακτικές αυτές είναι κομμάτι μιας ευρύτερης συνθήκης διαρκούς υποτίμησης των ζωών μας, κατά την οποία το κράτος επιδίδεται σε κρεσέντο καταστολής, με πρόσφατα παραδείγματα τον περιορισμό ή/και την απαγόρευση των διαδηλώσεων, τη συνέχιση των εκκενώσεων πολιτικών και στεγαστικών καταλήψεων, τη συντονισμένη επίθεση μπάτσων και εργολάβων σε πανεπιστημιακούς χώρους, τις συλλήψεις, τις διώξεις και την ελεγχόμενη πρόσβαση σε αυτούς, σε μια προσπάθεια «αποστείρωσής» τους από κάθε ριζοσπαστική φωνή.
Ως Αγρός, αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος στο πάρκο τρίτση, προτάσσουμε την αντίσταση σε κάθε μορφή ελέγχου και επιτήρησης των ελεύθερων χώρων και των ζωών μας, το χτίσιμο συλλογικών σχέσεων αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας μακριά από εμπορευματικές σχέσεις, και τη συνδιαμόρφωση με όρους αυτοοργάνωσης.
Να φροντίσουμε το πάρκο εμείς οι ίδιες και οι ίδιοι συλλογικά, αντιιεραρχικά και αδιαμεσολάβητα.
Να μη συναινέσουμε στη διαρκή επιτήρηση και τον κοινωνικό έλεγχο.
Να μην παραδώσουμε τις ζωές μας στην εξαθλίωση, την απομόνωση και τους διαχωρισμούς που κράτος, πατριαρχία, κεφάλαιο και θεσμικοί φορείς μας επιβάλλουν (ταξικούς, έμφυλους, φυλετικούς, εθνικούς, θρησκευτικούς, ηλικιακούς, σωματικής κατάστασης).
ΠΑΤΟΥΛΗ, ΦΟΡΕΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ ΠΑΡΑΤΡΕΧΑΜΕΝΟΙ, ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΣΙΦΛΙΚΙ ΚΑΝΕΝΟΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος Αγρός