Κυβερνητικών Οργανώσεων »,που αποτελεί έναν ακόμα μηχανισμό ελέγχου και πειθάρχησης του κόσμου της εργασίας απειλώντας με άμεση απόλυση εργαζόμενες και αποκλείοντας άτομα που αναζητούν εργασία στον χώρο των ΜΚΟ. Σύμφωνα με το νόμο αυτό προϋπόθεση εργασίας σε ΜΚΟ είναι η κατοχή και η διατήρηση λευκού ποινικού μητρώου από τον εργαζόμενο το οποίο πρέπει να επιδεικνύει χωρίς καμία αντίρρηση στα αφεντικά. Αυτά με τη σειρά τους, πιστά στο ρόλο τους ως επιχειρησιακός βραχίονας του κράτους στη διαχείριση του «προσφυγικού», δεν διστάζουν να υποστηρίξουν το φακέλωμα των εργαζομένων τους καταπατώντας βασικές αρχές προστασίας ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων.

Για την εφαρμογή του εν λόγω νόμου, το κράτος επιστράτευσε εις διπλούν την γνωστή και αμφιλεγόμενη πρακτική των Κ.Υ.Α. (μία τον Απρίλιο και μία το Σεπτέμβριο του 2020). Αυτές προβλέπουν πως το ποινικό μητρώο και λοιπά προσωπικά στοιχεία των εργαζομένων, αφού συλλεχθούν από τις εργοδοσίες, θα παραδίδονται στο Υπουργείο Μετανάστευσης. Στη συνέχεια, κάποιος μετακλητός/η υπάλληλος του Υπουργείου θα τα αξιολογεί και θα αποφασίζει αν οι εργαζόμενες πληρούν τις προϋποθέσεις, προκειμένου να λάβουν την «ταυτότητα μέλους» για να συνεχίσουν να εργάζονται ή όχι. Επιπλέον, σύμφωνα με τις ΚΥΑ, η προσωπικότητά και η μέχρι τότε δράση των εργαζομένων, αποτελούν παραμέτρους που θα ληφθούν υπόψη κατά την αξιολόγηση και την απόφαση του ανωτέρω αναφερόμενου υπαλλήλου.

Το κράτος με το νόμο αυτό αναβαθμίζει την επίθεσή του στους εργαζόμενους, επίθεση η οποία ξεκίνησε με την καταστρατήγηση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων και την υποβάθμιση των μισθών, πέρασε στην καταστολή των εργασιακών αγώνων και την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και συνεχίζει επενδύοντας στον τομέα της πρόληψης επιχειρώντας να αποστειρώσει και να τρομοκρατήσει έναν ολόκληρο εργασιακό χώρο. Η αναδρομική ισχύς, μάλιστα, του νόμου αυτού μας υπενθυμίζει για άλλη μία φορά την αντίληψη κράτους και αφεντικών περί πλεονάζοντος και αναλώσιμου εργατικού δυναμικού. Δεν αποτελεί έκπληξη που η εν λόγω πρακτική πρόληψης και αποστείρωσης εφαρμόζεται στις εργαζόμενες στις ΜΚΟ οι οποίες είναι σε δυναμική σχέση με το πιο καταπιεσμένο κομμάτι της εργατικής τάξης, τους μετανάστες, στο οποίο εφαρμόζει πολιτική εξόντωσης και αφανισμού.

Είναι προφανές πως ένα μητρώο εργαζόμενων στις ΜΚΟ, και όχι μελών όπως θέλουν να μας βαφτίσουν, έρχεται να επιβάλει έναν ακόμα αποκλεισμό και περιορισμό. Ένας αποκλεισμός και περιορισμός που προστίθεται σε αυτούς των μεταναστών από την κοινωνία, των προσφυγισσών από το δικαίωμα στέγασης, των μονογονέων μητέρων και των θυληκοτήτων από τα εργασιακά δικαιώματα, ένας αποκλεισμός σαν αυτούς που βιώνουμε από τους τεχνητούς διαχωρισμούς και τον κοινωνικό κανιβαλισμό που εδραιώνονται και ενσωματώνονται στη Covid εποχή. Μια απόπειρα ακόμα κατακερματισμού των από τα κάτω με στόχο να εκμηδενιστεί το ενδεχόμενο αντίδρασης. Απέναντι σε αυτή τη κατάσταση προτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των αποκλεισμένων, την συλλογικοποίηση των αντιστάσεων και την αντεπίθεση με στόχο να πάρουμε πίσω όλα όσα μας ανήκουν. Καλούμε τις εργαζόμενες σε ΜΚΟ που υφίστανται από τις εργοδοσίες τους την κατάφωρη αυτή παραβίαση των δικαιωμάτων τους να στηρίξουν και να εμπλουτίσουν τον αγώνα του ΣΒΕΜΚΟ για την κατάργηση του νόμου αυτού.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους και την κοινωνία να εκφράσουν την έμπρακτη αλληλεγγύη τους στις συναδέλφισσες των ΜΚΟ και να αντισταθούν σε ένα νόμο που σύντομα θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε όλους τους κλάδους εργασίας και σε διάφορες πτυχές της κοινωνικής ζωής απειλώντας βασικές μας ελευθερίες.