“1. Αναπροσαρμογή των προστίμων και μετατόπισή τους και στον παραβάτη.

2. Μεταβολή επιστρεπτέας προκαταβολής σε ΜΗ επιστρεπτέα.

3. Συμμετοχή στην λήψη αποφάσεων με συμμετοχή στις αρμόδιες επιτροπές.

4. Επιδότηση ενεργειακού κόστους και ενοικίου.

5. Επιδότηση εργοδοτικών εισφορών ή αναστολή των συμβάσεων εργασίας.

6. Απαλλαγή από την καταβολή δημοτικών τελών.

7. Μείωση του ΦΠΑ στο 6%.

8. Συνέχιση της επιδότησης των δόσεων δανείων.

9. Νέες χρηματοδοτήσεις ανάλογες εκείνων του 2020 και των αρχών του 2021″.

Αυτά ήταν τα αιτήματα της σημερινής κινητοποίησης στην εστίαση, όπως τουλάχιστον τα παραθέτει η ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εστατορικών και Συναφών Επαγγελμάτων.

Με δυο κουβέντες, λιγότεροι φόροι και περισσότερες κρατικές επιδοτήσεις σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Θα ήθελα μια αριστερά που θα τοποθετούταν καθαρά και όμορφα ενάντια σε αυτά τα αιτήματα, χωρίς μα και μου. Χωρίς πολιτικαντισμούς του στυλ “ότι είναι ενάντια στην κυβέρνηση είναι καλό”. Χωρίς ψηφοθηρικές γαλιφιές σε κοινωνικά στρώματα που έτσι κι αλλιώς σε συντριπτικά ποσοστά τη δεξιά θα ψηφίσουν πάλι, αυτή που τους χάρισε ήδη τεράστια ποσά το 2020 και 2021 (όπως το παραδέχονται και στα αιτήματα). Χωρίς φαιδρούς αντικρατισμούς του στυλ “οι φόροι πάνε στα πεθερικά του Γεραπετρίτη” ή στα ΜΑΤ και στην καταστολή. Χωρίς κρυφή ή φανερή λατρεία για την “μεσαία τάξη”, τη “ραχοκοκκαλιά της ελληνικής οικονομίας” και άλλους ευφημισμούς για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Η αριστερά είναι με τους φόρους στο κεφάλαιο και με τις επιδοτήσεις στην εργατική τάξη. Φουλ πουά. Και αν οι μικρές επιχειρήσεις δεν τους αντέχουν, δεν φταίνε οι φόροι, φταίει η φτώχεια της εργατικής τάξης. Και αν αυτό σημαίνει ότι μέσα στην κρίση δεν θα αντέξουν και θα καταρρεύσουν, η δική μας απάντηση δεν είναι οι επιδοτήσεις, αλλά η αύξηση του εισοδήματος της εργατικής τάξης, η επιστροφή της αξίας σε αυτούς που την παράγουν.

Κατανοώ ότι στεναχωρώ φίλες και συντρόφους και ζητώ συγγνώμη, αλλά κάποιες φορές άλλο η αγάπη και άλλο η ταξική πάλη. Κατανοώ επίσης ότι διάφοροι/ες επαγγελματίες μπορεί και να συμμετείχαν για άλλους λόγους, για να μην νιώσουν απεργοσπάστες (ακόμα και αν δεν ήταν απεργία, αλλά κλείσιμο επιχειρήσεων) και αυτό είναι σεβαστό. Καλά κάνανε και κλείσανε, λοιπόν, κι ας έχουν και την προσωπική μας συμπάθεια. Αλλά ως εκεί. Τα αιτήματα αυτά δεν είναι λάθος, είναι εχθρικά.