Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από τότε που ξεκινήσαμε την περιπέτεια happyfew/dangerfew. Τον πρώτο κιόλας χρόνο, ένας καλός αναγνώστης μας, κατηγορώντας μας για «ελιτισμό», μάς είχε απευθύνει αυτή την ερώτηση:
«Θεωρείτε ότι σήμερα με 300 ευρώ το μήνα μπορεί κάποιος να ζήσει αξιοπρεπώς; Άντε πες του αυτουνού για τον Apollinaire!».
Η τότε απάντησή μας παραμένει διαχρονικά η ίδια και ίσως αξίζει να την υπενθυμίσουμε τώρα, στα γενέθλιά μας:
«Για τη σχέση μεταξύ των 300 ευρώ το μήνα και του Απολινέρ, μπορούμε να σε διαβεβαιώσουμε, ότι ο Απολινέρ ή ο Καρλ Μαρξ ζούσαν με λιγότερα. Φυσικά δεν εννοούμε ότι είναι σωστό ή ανεκτό να ζει κανείς με 300 ευρώ το μήνα. Είναι δυσβάσταχτο! Είναι απάνθρωπο! Είναι σκανδαλώδες!
Όμως: είναι υποφερτό να ζει κανείς π.χ. με 3.000 ευρώ το μήνα και να μη μπορεί να σκεφτεί κάτι πέρα από τις αθλητικές εφημερίδες, τις χυδαιότητες των lifestyle σκουπιδιών, ή τις αρλούμπες των τηλεαστέρων; Είναι υποφερτό να ζει π.χ. με 3.000.000 ευρώ το μήνα και η ζωή του να μην έχει ούτε ένα κόκκο από την έμπνευση, την περιπέτεια και τη στοχαστικότητα ανθρώπων όπως ο Απολινέρ ή ο Μαρξ; Δεν είναι υποφερτό. Είναι δυσβάσταχτο! Είναι απάνθρωπο! Είναι σκανδαλώδες!
Εδώ λοιπόν, σε αυτή την ιστοσελίδα, πιστεύουμε πως αυτό το δεύτερο είναι ακόμα πιο δυσβάσταχτο για έναν άνθρωπο από το πρώτο. Και αυτό προσπαθούμε να πούμε, ο καθένας μας με τον τρόπο του, διαφωνώντας με τη συνδικαλιστική οπτική τών πραγμάτων στο βαθμό που αυτή κινείται φυλακισμένη στη κυρίαρχη λογική της σκέτης ‘επιβίωσης’, στη λογική ότι μόνο ή πρώτα απ’ όλα τα 300 ευρώ το μήνα είναι κάτι το δυσβάσταχτο, κάτι που πρέπει να καταγγελθεί.»
Συμπληρώνουμε με δυο λόγια που ξεκαθαρίσαμε μερικά χρόνια αργότερα, στο ίδιο πάντοτε πνεύμα:
«Ανέκαθεν η κεντρική κοινωνική διαπάλη γινόταν και εξακολουθεί να γίνεται γύρω από τον ορισμό του πλούτου, γύρω από το τι αξίζει και τι δεν αξίζει να παρακινήσει τον άνθρωπο, και όχι γύρω από μαθηματικούς τύπους, οικονομικές παραμέτρους και λοιπά στατιστικά πυροτεχνήματα.
Ανέκαθεν η κεντρική κοινωνική διαπάλη αφορούσε και εξακολουθεί να αφορά στην αποκάλυψη ή τη συγκάλυψη του κυρίαρχου κάθε φορά ορισμού του πλούτου.
Ανέκαθεν η κεντρική κοινωνική διαπάλη κρινόταν και κρίνεται από τη διατύπωση και την ενεργοποίηση ενός νέου, βαθύτερου, πλατύτερου και αυθεντικότερου ορισμού του Λόγου για τον οποίο αξίζει να ζούμε.»
*χρόνια σας πολλά!