Ξημερώματα 2/9 μια γυναίκα βιάστηκε από άνδρα σε κεντρικό πάρκο της πόλης. Η επιζώσα με τη βοήθεια άλλων γυναικών βρέθηκε στο Αχιλλοπούλειο νοσοκομείο όπου και ζήτησε τις πρώτες βοήθειες. Εκεί, όταν ξεκαθάρισε ότι δε θα προβεί σε καταγγελία, το προσωπικό της απάντησε πως σε αυτή την περίπτωση δε μπορούν να την εξετάσουν. Της επέτρεψαν μόνο να κοιμηθεί κάποιες ώρες σε ένα σπασμένο κρεβάτι. Δε χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να συναισθανθούμε τι αντίκτυπο είχε αυτή η «υποδοχή» στη γυναίκα που μόλις είχε βιαστεί, αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτή είναι η δυσάρεστη αλήθεια για όλες εμάς που ίσως χρειαστούμε την αντίστοιχη φροντίδα κάποια στιγμή. Μάθετε λοιπόν, ότι στο νοσοκομείο του Βόλου δε θα σας δώσουν τις πρώτες βοήθειες αν δεν έχετε σκοπό να καταγγείλετε στην αστυνομία. Η απόφαση σας να μην κινήσετε νομικές διαδικασίες, για οποιοδήποτε λόγο κι αν το κάνετε , θα γίνει η αιτία που θα σας στερήσει ιατρική περίθαλψη ενώ μόλις βιαστήκατε. Δε μας ενδιαφέρει αν το προσωπικό κατά αυτόν τον τρόπο δρα νομότυπα ή όχι. Δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει για εμάς η επικινδυνότητα που εκτιθέμεθα όλες ακόμα και στις δομές υγείας. Να σημειώσουμε όμως και κάτι άλλο. Ακόμα κι αν το θύμα επιθυμεί να καταγγείλει, η διαδικασία η ίδια είναι ψυχοφθόρα και χρονοβόρα σε βασανιστικό βαθμό. Πρέπει να περιμένουμε ιατροδικαστή με τις ώρες και την ίδια στιγμή που έχουμε βιαστεί να ανεχτούμε εξετάσεις που το σώμα μας επανατραυματίζεται (κολποδιαστολείς κτλ). Πολλές φορές μάλιστα όλη η διαδικασία γίνεται από άνδρες γιατρούς…Και τι μπορούμε να κάνουμε θα αναρωτιέστε, έτσι είναι οι εξετάσεις αυτές. Έτσι είναι οι νόμοι. Κι εμείς απαντάμε, οι νόμοι δε διασφαλίζουν την προστασία των γυναικών (βλ. νομοσχέδιο υποχρεωτικής συνεπιμέλειας) οι μπάτσοι δεν είναι και η καλύτερη παρέα για να τα πεις, αφού έχεις βιαστεί. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στα θύματα πρέπει να γίνεται άνευ όρων από ευαισθητοποιημένο προσωπικό, με σεβασμό στις επιθυμίες της εκάστοτε επιζώσας. Όλα τα υπόλοιπα είναι κομμάτια του καθημερινού πατριαρχικού σκηνικού, του μισογυνισμού της κοινωνίας και της κουλτούρας του βιασμού που πολύ απλά εδώ εκφράζεται συστημικά μέσω της γραφειοκρατίας. Να συμπληρώσουμε όμως πως οι γιατροί του νοσοκομείου «Αχιλλοπούλειο» δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους ιδιώτες γιατρούς που επιχειρήσαμε να προσεγγίσουμε για την περίθαλψη της ίδιας γυναίκας. Στην επικοινωνία μας μαζί τους πέσαμε πάλι στον τοίχο της έλλειψης καταγγελίας και στο μισογυνισμό της εκάστοτε γυναικολόγου (προσεγγίσαμε μόνο γυναίκες για ευνόητους λόγους) που μας μίλησαν για «υποτιθέμενα θύματα», για ότι δεν θέλουν να ακούσουν από την επιζώσα τίποτα για την περίπτωση και ότι τέλος πάντων δεν έχουν χρόνο για ένα έξτρα ραντεβού.
Εμείς προσωπικά έχουμε χρόνια καταλάβει ότι οι γυναικολόγοι είναι κάτι μεταξύ παπάδων και ιεροεξεταστών στη συντριπτική πλειοψηφία. Η γυναικολογική εξέταση πολλές φορές καταντά σε κατήχηση για τη σεξουαλική ζωή μας, σε νουθεσίες για την αναπαραγωγή , την ηλικία μας κτλ . Λέμε, λοιπόν πως σε μια οποιαδήποτε ιατρική πράξη και την εκτέλεση της δε χρειαζόμαστε ένα γιατρό που θα μας «μαλώσει» ή θα αισθάνεται την άνεση να κρίνει την προσωπική ζωή μας. Ο κάθε επαγγελματίας υγείας θα έπρεπε να το καταλαβαίνει αυτό και να μην κάνει τον κόπο. Για αυτό λοιπόν, όσο αυτοί/ες θα μιλάνε για «υποτιθέμενα» θύματα και θα νίπτουν τα χείρας τους εμείς θα μιλάμε για «υποτιθέμενους» γιατρούς και ανάξιους επαγγελματίες υγείας.
Από την άλλη δε θα μπορούσαμε να μη σχολιάσουμε τα «φανταστικά » δημοσιεύματα που κυκλοφόρησαν αμέσως μετά. Τοπικά sites και εφημερίδες τσακίστηκαν να κυκλοφορήσουν άρθρα όπου μίλησαν για fake βιασμό και την κυκλοφορία φωτογραφιών του βιαστή με σκοπό την καλλιέργεια τρόμου στην πόλη. Πέρα από το γεγονός ότι είναι αστείο από μόνο του, δημοσιογράφοι να κατηγορούν τον οποιοδήποτε για τρομολαγνεία, να πούμε πως η αιτία των άρθρων αυτών ήταν ΠΑΛΙ η απουσία καταγγελίας στην αστυνομία. Να μας επιτρέψετε εδώ να επισημάνουμε στα τοπικά μέσα ότι με ένα τηλέφωνο στην αστυνομική διεύθυνση δεν κάνεις ρεπορτάζ και γενικώς με κλανιές δε βάφεις τοίχους, όχι ότι ήσαστε και για πούλιτζερ διαφορετικά. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των δημοσιεύσεων είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Από τη μία μπορεί να αποθαρρύνουν την ίδια την επιζώσα να κάνει τελικά καταγγελία, από την άλλη εφησυχάζουν τις γυναίκες της πόλης που με τη κυκλοφορία της φωτογραφίας προειδοποιούνται για το συγκεκριμένο πρόσωπο και χώρο.
Εν κατακλείδι, ας σκεφτούμε γιατί στην Ελλάδα καταγγέλλεται το 7% με 10% των βιασμών, χωρίς να στοχοποιήσουμε τα θύματα αυτή τη φορά . Ας σκεφτούμε πώς μπορούμε να φροντίσουμε τις επιζώσες, όχι πώς θα τις κακοποιήσουμε περαιτέρω. Ας πούμε στους απανταχού νομιμόφρονες σκεπτικιστές να το βουλώσουν.
Συναδέλφισσες