“Η ΑΔΕΡΦΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ Η ΒΙΑ”

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Β.ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ (θεατράκι) ΣΑΒΒΑΤΟ 3/4 ΣΤΙΣ 14,00μμ

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΛΟΥΚΑΡΕΩΣ ΣΤΙΣ 2, 5, 6, 7, 9, 12, 14, 15 ΚΑΙ 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΣΤΙΣ 9.00πμ

Το κράτος πάντοτε προσπαθεί να κρύψει τη βαρβαρότητα και την καταπίεση πίσω από την ποινικοποίηση των αντιστάσεων. Το Ελληνικό Κράτος προχωρά όμως, ένα βήμα παραπέρα, με την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης και των προσωπικών σχέσεων. Προκειμένου να ελέγξει, να τρομοκρατήσει και να αποσιωπήσει όσους/ες διαμαρτύρονται και αναζητούν έμπρακτα μια άλλη ζωή ελευθερίας και ισότητας, η κρατική μηχανή προχωρεί στην καταγραφή και δίωξη των κοινωνικών σχέσεων, όπου μέχρι και η απλή γνωριμία να θεωρείται κακουργηματική επιλογή. Εγκαθιδρύει το ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑΞΗ ως κεντρικό άξονα διαμόρφωσης της πολιτικής του με την επιβολή περιορισμών, τιμωριών αστυνομοκρατίας και ακραίας καταστολής.

Είναι το χέρι του νόμου που διαστρεβλώνει την αλήθεια και καθιστά ποινικά κολάσιμες την αντίσταση και την αλληλεγγύη, αξίες που αποτελούν συνισταμένη της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, αξίες που η εξαθλίωση και η κοινωνική αδικία τις μετατρέπουν σε ένα συνεχή αγώνα για αξιοπρέπεια και επιβίωση. Απέναντι στην τακτική του κράτους για κατακερματισμό και διάλυση, η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα είναι αυτή που προσδίδει νόημα και περιεχόμενο στις κοινωνικές σχέσεις ενώ η έκταση και η ένταση με την οποία εκφράζεται καθορίζει και την ποιότητα των σχέσεων αυτών. Εν τέλει διακρίνεται ως ο βασικότερος συνεκτικός δεσμός μεταξύ των ατόμων για τη δημιουργία μιας αυτόνομης κοινωνίας απέναντι στο αυταρχικό κράτος.

Tο σύνολο των μεθόδων της κρατικής εξουσίας που βάλλεται ενάντια στην κοινωνία μας αφορά όλους-ες, προπάντων και στο ζοφερό καιρό της πανδημίας, που φαίνεται πως η απάντηση της κρατικής διαχείρισης σε όλα είναι η καταστολή.

Το πρόσωπο του συντρόφου Β. Σταθόπουλου βρέθηκε στο στόχαστρο της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας, επειδή δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται ως αναρχικός και να συμμετέχει στους κοινωνικούς αγώνες ενάντια στο κράτος και την εξουσία. Ο κατασταλτικός μηχανισμός αναλαμβάνει να εμπλέξει κάθε προσωπική και κοινωνική σχέση, προχωρώντας στην γνωστή κατασκευή ενόχων. Γίνεται στόχος της κρατικής προπαγάνδας και των παρακρατικών υπηρεσιών με μια υπόθεση που με κατασκευασμένα στοιχεία τον στέλνουν στη φυλακή. Η βίαιη σύλληψή του γίνεται μέσα σε ένα κλίμα τρομοϋστερίας και διασυρμού, χωρίς καμία αναγνώριση του κριτηρίου της αθωότητας. Σε μια εποχή που ο ίδιος προσπαθούσε να φτιάξει τη ζωή του κάτω από το βλέμμα της αστυνομίας, κατηγορείται για συμμέτοχη σε ληστεία και σε ένοπλη οργάνωση δίχως να έχει προκύψει κανένα στοιχείο ενοχής εις βάρος του. Για πάνω από ένα χρόνο, οι διώκτες του με ψευδείς εντυπώσεις, με μια τεχνηέντως διαμορφωμένη κατάθεση που είχε σκοπό την ενοχοποίηση του και που αμέσως πάρθηκε πίσω, με παρακράτηση στοιχείων, με εξπρές μεταγωγές, με έκτακτα στρατοδικεία, οι εισαγγελείς και ανακριτές απλώς σφραγίζουν τα έγγραφα της αστυνομίας που τον κρατούν όμηρο στα χέρια τους κράτους.

Ενάμιση χρόνο μετά και τίποτα δεν φαίνεται να άλλαξε. 16 μήνες στη φυλακή, δίχως καμία ανάμειξη με τις επινοημένες κατηγορίες και τα δήθεν στοιχεία της Ασφάλειας και της Αντι-τρομοκρατικής, επειδή ανταποκρίθηκε απλώς στο κάλεσμα βοήθειας ενός συντρόφου. Ενοχοποιούν και παγιδεύουν στους ποινικούς μηχανισμούς τους, έναν άνθρωπο που έτεινε μια χείρα βοήθειας και τον οδηγούν στην κοινωνική απομόνωση μέσω της προφυλάκισης. Έναν άνθρωπο που έκανε την αλληλεγγύη και την συντροφικότητα πράξη. Ο σύντροφος Βαγγέλης από την πρώτη στιγμή, αρνείται τις ψεύτικες κατηγορίες με την κραυγή της αθωότητάς του. Θέλοντας πεισματικά να τον κρατήσουν μακριά από δικηγόρους, οικογένεια, φίλους και οικείους μεταφέρεται από τις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού στην πειθαρχική φυλακή της Λάρισας, όπου κρατείται παράνομα με σκοπό την απομόνωσή του. Αργότερα, βρισκόμενος στην πρώτη γραμμή του αγώνα των κρατουμένων στις φυλακές Λάρισας σχετικά με την διαχείριση του Covid-19, ασθενής και ο ίδιος στον ιό, καταγράφει και καταγγέλλει την εγκληματική πολιτική της εξουσίας στην διαχείρισης της πανδημίας μέσα στα κέντρα κράτησης. Λίγους μήνες αργότερα ο εισαγγελέας με περίσσια προκλητικότητα και με στοιχεία, που ο ίδιος κατασκεύασε τον παραπέμπει σε δίκη. Στις 17 Μαρτίου, ο σύντροφός μας Β. Σταθόπουλος οδηγείται εκδικητικά σε δίκη με πιθανολογικά σενάρια. Οι διώκτες του στερώντας του κάθε τεκμήριο αθωότητας όχι μόνο δεν κατάφεραν να τον ενοχοποιήσουν, αλλά επαλήθευσαν θριαμβευτικά τους αρχικούς του ισχυρισμούς ότι η μόνη ανάμιξή του στην όλη υπόθεση είναι ότι δεν γύρισε την πλάτη στον τραυματισμένο αναρχικό Δ. Χατζηβασιλειάδη.

Η δικαιοσύνη τους δεν είναι τίποτε άλλο παρά η χαιρεκακία της κυριαρχίας. Στόχος των κατασταλτικών δυνάμεων είναι να σιωπήσει κάθε φωνή αλληλεγγύης, να διαλυθεί κάθε κοινωνικός προσωπικός δεσμός, να γίνει ενοχή η ανθρωπιά και η συντροφικότητα.

Όμως δεν θα σωπάσουμε. Δεν θα αφήσουμε κανέναν άνθρωπο όμηρο στα χέρια του κράτους. Απέναντι στις κατασκευές του ψεύδους, η αλήθεια και η αλληλεγγύη αποδεικνύονται πιο δυνατές. Για ακόμη μια φορά στεκόμαστε απέναντι στην κρατική τρομοκρατία, μα δεν είμαστε μόνοι/ες. Οι φωνές μας δεν αντηχούν στην έρημο, αντιθέτως κουβαλούν την ηχώ των κοινωνικών αγώνων και των ανθρώπινων συναισθημάτων. Η αλληλεγγύη μας θα ξεδιπλωθεί παντού, στα δικαστήρια, στους δρόμους και τις γειτονιές. Απέναντι στην έρημο του κράτους, προτάσσουμε την άνοιξη της ελευθερίας και αναμένουμε να καταρρεύσουν κι αυτές οι κατηγορίες, όπως τόσες άλλες. Ξέρουμε ότι ο αγώνας είναι δύσκολος και ο δρόμος στενός, αλλά αυτό τον δρόμο τον διαβαίνουμε μαζί, κανείς και καμιά μας δεν θα μένει μόνος/η.

Ζητούμε την άμεση απελευθέρωση του συντρόφου μας Β. Σταθόπουλου και την αθώωσή του στη δίκη που ξεκινάει 17 Μαρτίου. Ενάντια στην ποινικοποίηση των συντροφικών-προσωπικών σχέσεων, ενάντια στην κρατική τρομοκρατία, ο αγώνας απέναντι στην κυριαρχία είναι αγώνας για την ανθρωπιά, τη μνήμη και την ελευθερία.

‘’…Με δικάζουν, επειδή έδωσα το χέρι μου και πρόσφερα τις πρώτες βοήθειες σε ένα τραυματισμένο σύντροφο. Γιατί όταν ενημερώθηκα ότι ο Δ. Χατζηβασιλειάδης είναι βαριά τραυματισμένος, έκανα την επιλογή να του σταθώ και βάζοντας, την προσωπική και κοινωνική μου ζωή σε κίνδυνο, δεν τον εγκατέλειψα. Ε λοιπόν, δηλώνω απερίφραστα ότι δεν έχω μετανιώσει γι’ αυτό. Ακόμα και αν το κόστος μου είναι ήδη μεγάλο και δυσανάλογο, ακόμα και εάν κουβαλάω ένα βαρύ φορτίο για τους κοντινούς μου, ο χρόνος ήταν λίγος και η απόφαση άμεση: σε ένα τραυματία δίπλα του να σταθώ…

…Όσοι με ξέρουν προσωπικά-κοινωνικά, μέσα από αγώνες και κινήματα αντίστασης, ξέρουν ότι έτσι είμαι εγώ. Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο πέρα από αυτό, ακόμα κι αν η λογική μου διέκρινε τους κινδύνους, η καρδιά είχε την τελευταία λέξη…

…Αυτό το ξέρουν πολύ καλά και οι αρχές, είναι σαφής η στάση μου εδώ και χρόνια σε ασφάλεια, ανακριτές και δικαστήρια, καμία συναλλαγή με τους διώκτες. Στη ζωή μου έχω μάθει να δέχομαι το τίμημα της σιωπής, να μην κλείνω συμφωνίες με τους μπάτσους και να μην ψεύδομαι για άλλους προκειμένου να την ‘’βγάλω καθαρή’’…

Αντιστεκόμενος στις φρονηματικές διώξεις, δεν καταδίκασα ποτέ καμία μορφή αγώνα, δεν θα επιλέξω εγώ με ποια μορφή και ποια μέσα οι καταπιεσμένοι θα αντισταθούν στην καταπίεση τους. Ακόμα και εάν έχω κάποιες σοβαρές διαφωνίες, αυτές είναι συζητήσεις και διαδικασίες όσων αποτελούν κομμάτι των αγώνων. Ιδιαίτερα όταν εξαπολύεται ένα ανθρωποκυνηγητό σε αγωνιστές και μεθοδεύεται η πολιτική και φυσική τους εξόντωση…’’

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ (Θεατράκι) ΣΤΙΣ 14.00μμ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ 2, 5, 6, 7, 9, 12, 14, 15 ΚΑΙ 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΛΟΥΚΑΡΕΩΣ, 9.00πμ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΕΩΝ ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ Β.ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ Δ. ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ

                                                                                                                        Συνέλευση αλληλεγγύης στον Βαγγέλη Σταθόπουλο