«Όσο και αν είναι πασιφανές ότι η κεντρική πολιτική διαχείριση των ημερών μας έχει ελλείμματα ευφυίας και οποιασδήποτε πολιτικής ευελιξίας, κανείς και καμία δεν πρέπει να αμφιβάλλει ότι η κρατική φιλοσοφία –από τα αξιώματα του Μακιαβέλλι μέχρι και τις αρχές της βιοπολιτικής, της εκπειθάρχησης και του κοινωνικού ελέγχου– έχει ενσωματώσει πολύπειρες συστημικές λογικές στις ίδιες τις δομές παραγωγής και αναπαραγωγής της κυρίαρχης τάξης. Ακόμη κι έτσι, ωστόσο, το “πνεύμα” της εξέγερσης διαφεύγει. Κι αυτό γιατί, όπως και κάθε “πνεύμα”, δεν είναι “οντότητα” αλλά προϊόν και παράγων της κοινωνικής ζωής. Έχει μέρισμα στη διαμόρφωση του πραγματικού με ιστορικές καταβολές, παροντικές δυνάμεις και αδιαμφισβήτητες προοπτικές. Από την εποχή της διαμόρφωσης του αστικού κόσμου και την οριακή διαπίστωση του Ναπολέοντα ότι «δεν μπορείς να κυβερνάς με ξιφολόγχες», ο στόχος των εξουσιών για την καθολική κατίσχυση επί της κοινωνικής συνείδησης έχει απωλέσει την οριστική και τελεσίδικη βεβαιότητα και έχει αποκτήσει έναν επιτελεστικό χαρακτήρα. Η μάχη δεν δίνεται σε μια στιγμή της ζωής του υπηκόου, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η εφόρου ζωής υπακοή, αλλά εξελίσσεται κάθε στιγμή μέσα στους θεσμούς που οργανώνουν την καθημερινή ζωή, μέσα στις ίδιες τις δομές εξουσίας που συνέχουν την κοινωνική ζωή και κατευθύνουν τις βαθμίδες κοινωνικοποίησης. Αυτό σημαίνει ότι οι εξουσίες είναι οριστικά και τελεσίδικα ανασφαλείς. Κι αυτό θέτει πολλές μεταβλητές στην κοινωνική διαλεκτική και, φυσικά, αποτελεί μεταξύ άλλων ένα πεδίο αντιστασιακών ρηγματώσεων. Οι εξεγέρσεις αποτελούν κομβικές ιστορικές στιγμές αυτών των ρηγματώσεων, πυροδοτώντας τη δυναμική επαναπροσδιορισμού δυνάμεων και προοπτικών της απελευθέρωσης.
Οι εξεγέρσεις συμβαίνουν και θα συμβαίνουν, ανεξάρτητα από τις προσδοκίες και τα επιστημονικά αναθήματα που προσφέρουν τα ιδεολογικά επιτελεία στα μεταμοντέρνα μαντεία τους.»
– απόσπασμα από το Ημερολόγιο θεμελίων [τ.03_02.21]
μέρος πρώτο
το κράτος ως σκοτεινή
θρασύτητα του πεπρωμένου
[ θωρακίσεις και ρηγματώσεις ]
➙ Οι εξεγέρσεις συμβαίνουν
➙ Κρατική διαχείριση της πανδημίας
➙ Χαρακτήρας της κεφαλαιακής συσσώρευσης
➙ Η αναδιάρθρωση της παραγωγικής διαδικασίας
➙ Τα χαρακτηριστικά του κοινωνικού αποκλεισμού
➙ Μεταξύ (αυτο)συντηρητισμού και κοινωνικής αδράνειας
➙ Όπου υπάρχει επικοινωνία δεν υπάρχει κράτος
➙ Social media & social distancing
➙ Οι γειτονιές ως επίμονα και πειστικά περάσματα
μέρος δεύτερο
[ εννέα (9) τροχιοδεικτικές
αποσημειολογήσεις ]
(επαφή: mail@afanis-koinotita.tk)