1
Η ταξική φύση της Ε.Ε. ήταν και είναι αδιαμφισβήτητη από καταβολής. Κάθε επίκληση στην Ευρώπη της Αλληλεγγύης γίνεται μόνον εκ του πονηρού.
2
Είναι δεδομένο ότι η υβριδική κυβερνώσα αριστερά είχε ξεκόψει τις σχέσεις της με το κόμμα που την ανέδειξε. Μια απόλυτη πολιτική αυτονομία δίνει σε ελάχιστους -ακόμη και μέσα στο δικό τους κομματικό πλαισίωμα- τη δυνατότητα να καθορίζουν τις κυβερνητικές επιλογές. Ο κύριος κομματικός όγκος μπορεί να ταλανίζεται πότε παίζοντας την κλειστή ή ανοιχτή αντιπολίτευση και πότε καταφάσκοντας θεσμικά με τις άνωθεν επιλογές. Αυτοί λοιπόν οι ελάχιστοι βρίσκονται στο προσκήνιο της κεντρικής πολιτικής διαχείρισης του ελληνικού καπιταλισμού. Μπορεί να γίνει λοιπόν μια διαπίστωση: αν ελάχιστοι μέσα στο ίδιο το κυβερνών κόμμα γνωρίζουν τις κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης, τότε μπορούμε να φανταστούμε πόσο μακριά από την επίγνωση αυτών των επιλογών βρίσκεται ο “κυρίαρχος λαός”.
3
Οι χειρισμοί αυτού του ιδιότυπου πολιτικού διευθυντηρίου έχουν, εδώ και 5 μήνες, ένα πλαίσιο ασαφών ιδεολογικών επικαλύψεων (ανθρώπινο σύστημα, πατριωτική αντίσταση, λαϊκή κυριαρχία), με επιτηδευμένα αναβιωμένες πολιτικές αναφορές (σοσιαλδημοκρατία χωρίς νεοφιλελεύθερο consensus, ήπιος κεϋνσιανισμός) συντηρώντας μια συναίνεση ηθικού τύπου (ελπίδα, αξιοπρέπεια, παλληκαριά), χρησιμοποιώντας τεχνικές εντυπώσεων και εξυπνακισμού (εκβιασμός στους εκβιαστές, δημιουργική ασάφεια, θεωρία των παιγνίων), για να καταλήξουν, εντέλει, σε μια οριακή συστημική κατάσταση. Οι διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού, ευθύς εξαρχής της διακυβέρνησής του, ότι εκείνο που έχει σημασία είναι η ομαλότητα του συστήματος και η συνέχεια του κράτους αλλά με διαφορετικό ύφος εξουσίας, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης του γεγονότος ότι κάθε του κίνηση είναι προς όφελος του ίδιου του συστήματος. Επομένως, δεν πρόκειται για μια προοπτική ξεπεράσματος των ορίων του συστήματος αλλά για μια κυριαρχική τους διαστολή.
4
Το ότι δεν υπήρχε και δεν υπάρχει καμία σαφής και οργανωμένη “αντιπρόταση” στους δανειστές από μεριάς της κυβερνώσας αριστεράς, οφείλεται στο γεγονός ότι επενδύει κάθε φορά στα αποτελέσματα των συγκεκριμένων ευέλικτων τακτικών της. Οι τακτικές αυτές δεν ήταν ποτέ το αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης στρατηγικής αλλά η απόρροια μιας επιτηδευμένα θολής προοπτικής που εξυπηρετούσε, τόσο την απαιτούμενη ευελιξία της “δημιουργικής ασάφειας” εκτός των συνόρων, όσο και την απαραίτητη δυναμική κοινωνική συναίνεση εντός των συνόρων.
5
Βρισκόμαστε μπροστά στο τραγελαφικό ιδεολογικό κατασκεύασμα ενός “δημοψηφίσματος”. Τραγελαφικό γιατί παρουσιάζεται ως δείγμα “άμεσης δημοκρατίας”… ως τέτοιο ακόμη και στο πλαίσιο της επικρότησης από μεριάς των ναζιστών της βουλής. Ιδεολογικό γιατί θέλει να αποτελεί έναν θύλακα αυθεντικής “λαϊκής βούλησης” ενώ είναι μια κατεξοχήν -και από θέση, και σε χώρο, και σε χρόνο- ετερόνομη επιλογή. Κατασκεύασμα γιατί δεν έχει καν μια σαφή βάση πάνω στο υποτιθέμενο διακύβευμα. Τι εξυπηρετεί λοιπόν αυτό το δημοψήφισμα;
6
Σε περίπτωση που επικρατήσει το ΝΑΙ -αν υποθέσουμε ότι αφορά το πρόγραμμα των δανειστών… κατά τι χειρότερο από το αντιπροτασσόμενο πρόγραμμα της κυβερνώσας αριστεράς- η ίδια η κυβερνώσα αριστερά θα προκηρύξει εκλογές όπως έχει ήδη δηλώσει μια και δεν θα θέλει να εφαρμόσει τα δυσβάστακτα μέτρα. Έτσι,… θα ανοίξει, σύμφωνα με την απλή τυπική λογική, το δρόμο της κεντρικής πολιτικής διαχείρισης σε πολιτικές δυνάμεις που δεν θα έχουν πρόβλημα να τα εφαρμόσουν. Σε περίπτωση που θα επικρατήσει το ΟΧΙ… -αν αυτό, ως γεγονός, δεν τελεσφορήσει ως το τελευταίο διαπραγματευτικό χαρτί της πεφωτισμένης κυβερνοαριστεράς ενάντια στους δανειστές- θα βρεθούμε στα “αγεωγράφητα νερά”, στην άγνωστη εκείνη κατάσταση των αμέτρητων μεταβλητών, στην οποία έχουν αναφερθεί οι φορείς όλων των τρεχουσών πολιτικών αντιλήψεων της εποχής μας. Ο τρόπος δε, με τον οποίο μεταφράζεται το χαμόγελο αυτοπεποίθησης της κυβερνοαριστεράς, ωσάν αυτά τα “αγεωγράφητα νερά” να αποτελούν μια επιστροφή στην γνώριμη πολιτική τους πατρίδα, ελέγχεται σοβαρότητας με δεδομένη την έως τώρα ανύπαρκτη στρατηγική και τις παντελώς ασαφείς προοπτικές της.
7
Μοναδική προοπτική αυτών των “εκπλήξεων” για τις υποτελείς τάξεις δεν είναι άλλη από τον εξανδραποδισμό. Και μάλιστα, σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα εξανδραποδισμό που θα φέρει την σφραγίδα της δικής τους συναίνεσης. Οι κοινωνικές αντιστάσεις θα είναι για πολλά χρόνια υπονομευμένες στα ίδια τους τα θεμέλια αφού θα υπάρχει μια πιστωμένα -και με τη βούλα ενός δημοψηφίσματος- γενικευμένη κοινωνική εθελοδουλία για τις -ακόμη πιο πολύ- επιβαρυμένες συνθήκες εκμετάλλευσης και καταπίεσης.
8
Για μια ακόμη φορά τίθεται το θέμα της συμμετοχής μας σε ετερόνομες επιλογές. Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται η ανάγκη να αρνηθούμε να συμμετάσχουμε “στις καλύτερες συνθήκες σφαγής μας”. Να συγκροτήσουμε τις αρνήσεις μας ενάντια σε έναν παρηκμασμένο κόσμο που τρέφεται διαρκώς με νέα πεδία εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Να δημιουργήσουμε κοινότητες αγώνα και δομές αυτοοργάνωσης σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής.
0 απαντήσεις στο “Γιατί θα απέχουμε από το δημοψήφισμα της Κυριακής”
2,3,4,5,6, εκτός από δικές σας θέσεις είναι και της ΝΔ.
“θα βρεθούμε στα “αγεωγράφητα νερά”, στην άγνωστη εκείνη κατάσταση των αμέτρητων μεταβλητών, στην οποία έχουν αναφερθεί οι φορείς όλων των τρεχουσών πολιτικών αντιλήψεων της εποχής μας”
Οπότε καλύτερα στην ΕΕ με μνημόνιο και ΝΔ κυβέρνηση ε? Στα γνωστά νερά. Αυτά που ξέρουμε… καμια μικροφονική, καμιά πορεία, κανα ελιτίστικο κείμενο και χιπισμό στην κατάληψη.
Δυστυχώς για εσάς σύντροφοι υπάρχουν κ άλλοι παράγοντες που κάποιος θα ψηφίσει όχι. Γιατί όλα καλά με τις κοινότητες αγώνα και τις αυτοοργανομένες δομές. Το πρόβλημα είναι ότι είναι ανύπαρκτες. Και αυτή τη στιγμή εκβιαστικό ή μη… εγώ δεν θέλω να περάσει το συγκεκριμένο μνημόνιο και σίγουρα δεν θέλω κυβέρνηση ΝΔ μετά από όλα αυτά… Καλύτερα ΣΥΡΙΖΑ κ εκτός ευρωπης… Στα άγνωστα νερά… στα νερά που θα οξύνουν τις ταξικές ανισότητες και θα μας φέρουν λίγο πιο κοντά σε κάτι επαναστατικό(λέξεις ξεχασμένες εδώ και καιρό από το λεξιλόγιο σας δυστυχώς).
Συντροφικά.
Αυτοί που βιάζονται “συντροφικά” να κατηγορήσουν συντρόφους για προταγματική σύμπλευση με τη ΝΔ, ας κάνουν έναν κόπο να κοιτάξουν στην καμπούρα τους τις πολιτικές, κομματικές και κοινωνικές συμπλεύσεις και συμμαχίες που αναπτύσσονται κάτω από την ομπρέλα του Όχι.
Κατά τα άλλα, δεν θα επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα επειδή κάποιοι, από την περίοδο των τελευταίων εθνικών εκλογών, έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των αγώνων το να επιλέγεις το καλύτερο μαχαίρι για να σε σφάξουν. Και μάλιστα, για να υποστηρίξουν μια τέτοια αδιανόητη θέση υπονομεύουν πρακτικές και εγχειρήματα που ανέκαθεν άνηκαν στον κόσμο των αγώνων και των “από τα κάτω”. Είναι κι αυτό μάλλον σημείο των καιρών της ενσωμάτωσης και της αφομοίωσης που επιχειρεί η “πρώτη φορά αριστερά” συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Μικροφωνικές, πορείες, συγκρούσεις, καταλήψεις ενάντια σε κάθε διαχειριστή των ζωών μας.
που λες dlds
οι δομες και η αυτοθεσμιση (αυτομορφωση ,κοινωνικες κουζινες, βιβλιοθηκες, κοινωνικα ιατρεια συνελευσεις γειτονιας εργοστασιου και οτι αλλο επιλεγουν οι κοινωνιες και οι αγωνιζομενοι/ες να αποτελουν αναγκες και επιθυμιες τους χωρις να τους μετατρεπουν σε υπηκοους, χρησιμους ηλιθιους, θελουν αυτοοργανωση αλληλεγγυη φυσικη παρουσια ,κοπο και αγωνα.τιποτα απο αυτα δεν συναδουν με εκλογες και συνδιαλλαγη με τους πλουσιους, τους υπουργους και τα οποιαδηποτε λομπυ εφοπλιστων τραπεζων φασιστων ή νοικοκυραιων .
με ολους αυτους/ες εχουμε πολεμο πολλα πολλα χρονια ,αλλα οι εθνικες σημαιες των αγανακτησμενων μαλλον σου κρυβουν τη θεα
αντε λοιπον να ψηφισεις εγκαθετε του στρατουλη και του πανουση που εισαι στημενος να δεις πρωι πρωι την αναρτηση για να πεταξεις την βαρουφα σου και ασε την επανασταση για κανεναν που μπορει να νιωθει τον κοινωνικο ανταγωνισμο χωρις την μυρωδια των εμπορευματων και του θεαματος.
αυτο που ιστορικα δινειδικιο στους οπου γης και ετους επαναστατες/τριες ειναι πως γραφουν την ιστορια,
δημιουργουν γεγονοτα και δεν τρεχουν πισω απο τις ΄΄δραματικες εξελιξεις΄΄
ΚΑΤΩ ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΩΝ
ΥΓ δεν ειμαι μελος της καταληψης
ΑΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΤΩ ΣΕ ΜΙΑ ΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΡΑ!
Εσεις που διαφωνειτε με το κειμενο του σινιαλου.. ποια αλλη θα μπορουσε να ναι η προταση δλδ; περα απο τον ακηδεμονευτο αγωνα και την αυτοοργανωση σε καθε κοινωνικη πτυχη της ζωης μας;;;;
λοιπον..εχω οργιστει γιατι ο νεοελληνας παντα υπομονευει τους αγωνες και παντα περιμενει μια λυση απο ενα κομμα ή απο κατι “ανωτερο” του. Αντι να παρει την υποθεση στα χερια του και να γινει δικια του.. Ρωτανε επιμονα καποιοι και τι να κανουμε στο δημοψηφισμα σε αυτους που λενε αποχη, οπως και σε αυτους που ειναι της αποψης του μπογιοπουλου του “τριπλού όχι” (οποιος δε διαβασε το άρθρο του “τριπλό όχι” ας το διαβασει) .. ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ.. Εχεις μια “εξουσια” , που λεει θα σου φερω μνημονιο, η κοινωνια αν το δεχτει.. ΘΑ ΦΑΕΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟ..ΑΝ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ποτε αγωνιστει εναντια σε αυτο.. ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΜΗ ΦΑΕΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟ.. (αν ψηφισεις ναι ή οχι, τρως μνημονιο) αν αγωνιστεις μπορει και να χασεις…
αν δεν αγωνιστεις εχεις ηδη χασει.. Αυτά από μένα και τον Μπρεχτ.
καλύτερά συριζα ε? επανασταση ε? και μετα ξυπνησες…θα πεσει τοσο κανιβαλισμος μετα που θα τρεχουμε και δε θα φτανουμε. Στην ζεστη αγκαλια της μαφιας και των μαυραγοριτων…μετα ελα πες μου για επανασταση…γιατι τοσα χρονια αντι να κανετε δουλεια μυρμηγκιού για να χτιζεται συνειδηση στους γυρω σας, απλα τρεχατε στις πλατειες με τον λαο και διπλα στους φασιστες…και μετα ψηφίσατε συριζα. ρε δε πατε να γαμηθείτε.
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΧΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ FUCK YOU
Όσο και να μη σας αρέσει οι συγκεκριμένες θέσεις είναι και της ΝΔ στο ζήτημα του δημοψηφίσματος.
Φυσικά και κοιτάω τι παίζει κάτω από την ομπρέλα του όχι, αλλά είναι τραγικό να θεωρείς ότι όποιος ψηφίσει όχι αυτή την Κυριακή είναι το κάνει επειδή επιλέγει το μικρότερο μαχαίρι ή είναι εγκάθετος του Στρατούλη. Αντικοινωνική θέση από τους καθαρόαιμους καταληψίες που με τόση ευκολία ερμηνεύουν το όχι στο δημοψηφίσματος από τους φτωχούς ως λάθος από τη στιγμή που “υπάρχουν” οι αυτοοργανομένες δομές τους. Τα αποτελέσματα συμμετοχής του δημοψηφίσματος θα σας εκπλήξουν δυσάρεστα ευτυχώς. Οι φτωχοί ψηφίζουν ΟΧΙ για λόγους ταξικού συμφέροντος κάτι που δεν εχετε συμπεριλάβει στην ανάλυση σας. Δεν γνωρίζω με τι κόσμο συχνωτίζεστε και φτάνετε σε αυτά τα συμπεράσματα για τον κόσμο, αλλά δυστυχώς είστε εκτός τόπου και χρόνου. Γνωρίζω πολύ καλά ότι είστε από τους τύπους που δεν γουστάρουν να τους λένε τέτοια γιατί έχετε μεγάλη ιδέα για τους εαυτούς σας αλλά αν σας ενδιαφέρει η κοινωνική ανάλυση ίσως να πρέπει να κάνετε και καμιά βόλτα να μιλήσετε με καναν άνθρωπο εκτός του κύκλου σας.
Η συμμετοχή στο δημοψήφισμα δεν σημαίνει εμπιστοσύνη και ελπίδα στο συριζα… Όπως δε σημαίνει απάρνηση του αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και εκμετάλλευσης ανεξάρτητα από το θράσος που έχετε να καταλογίζετε κάτι τέτοιο σε όποιον συμμετάσχει!
Δεν ξέρω για ποιο λόγο επιλέγεις να μιλάς στο όνομα των φτωχών σε τρίτο πρόσωπο, πάντως σε ότι μας αφορά είμαστε και φτωχοί και απελπισμένοι αλλά δεν θα πέσουμε στην αγκαλιά της απόγνωσης ώστε να πιστέψουμε ότι η λύση για εμάς βρίσκεται σε ένα δημοψήφισμα αποφασισμένο από τα κρατικά επιτελεία και σε υπόγειες διαβουλεύσεις που γίνονται για “εμάς”, χωρίς “εμάς” και αποκαθάρονται στο όνομα μιας από τα πάνω, κυβερνητικής “αμεσοδημοκρατικής” επιλογής.
Και να λοιπόν ο τρόπος με τον οποίο οι ξεκάθαρες θέσεις -για τις οποίες μπορούμε σαφώς να διαφωνούμε- γίνονται “καθαρότητα” για να δικαιολογήσουν την πολεμική που ασκείται. Δημιουργία εντυπώσεων τη στιγμή που τέτοια επιθετικά σχόλια “φιλοξενούνται” και απαντιούνται από καταβολής αυτού του site. Αν μη τι άλλο, εκτίθεσαι.
Όσες ερμηνείες κι αν γίνουν για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, η διαχείριση του αποτελέσματος -ως κυρίαρχη ερμηνεία- θα γίνει από Δευτέρα σε τηλεδιασκέψεις και συναντήσεις κορυφής αρχηγών κρατών και τραπεζιτών. Πόσο περισσότερο μπορεί να απέχει αυτό το καθεστώς από τα ταξικά συμφέροντα των φτωχών;
Μην αγχώνεσαι πάντως, το μόνο για το οποίο δεν μπορείς να μας κατηγορήσεις είναι για στρουθοκαμηλισμό και έφεση στις κωλοτούμπες. Σε βάθος χρόνου, όταν πια θα έχουν δοκιμαστεί οι θέσεις και θα μπορούν να βγουν ορισμένα συμπεράσματα, εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε.
Υ.Γ.: Η φράση “Στα γνωστά νερά. Αυτά που ξέρουμε… καμια μικροφονική, καμιά πορεία, κανα ελιτίστικο κείμενο και χιπισμό στην κατάληψη.” μόνο ως υπονόμευση των αγώνων μπορεί να ερμηνευτεί, γεγονός που δεν χρεώνεται σε όλους όσοι θα ψηφίσουν την Κυριακή αλλά σε εσένα που είσαι φορέας της.
«Οι φτωχοί ψηφίζουν ΟΧΙ για λόγους ταξικού συμφέροντος κάτι που δεν εχετε συμπεριλάβει στην ανάλυση σας. » Είπε ο dlds. θα το καταλάβαινα αυτό που λες αν το μνήμονιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε ευνοϊκά μέτρα για μας τους φτωχούς και ταυτόχρονα σκληρά για πλούσιους.. Στην πραγματικότητα όμως το μνημόνιο γονατίζει τους φτωχούς και έχει ευνοϊκά μέτρα για πλούσιους. Απλά έχει παίξει προπαγάνδα και παρουσιάζουν το «όχι» ως κάτι…«λεβεντοκολοκοτρωνέικο». Στην ουσία οι φτωχοί όπως λες μπορεί να νομίζουν ότι το ταξικό τους συμφέρον είναι να ψηφίσουν «όχι»,(που δε το νομίζω οι περισσότεροι ψηφίζουν για να σώσουν τον κώλο τους) αλλά αυτό είναι μια πλάνη.. Εντελώς πλάνη..Που δεν έχει καμία σχέση με την αντικειμενική πραγματικότητα. Αφού η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα Μνημόνιο γεμάτο ΕΝΦΙΑ, γεμάτο νέους φόρους, γεμάτο μειώσεις μισθών και συντάξεων, γεμάτο ξεπούλημα. Αυτά από μένα και αυτήν την φορά όχι από τον Μπρεχτ αλλά και από τον Μπογιόπουλο.
Όσο και να μη σου αρέσει και σένα όμως, αν τοποθετηθώ με τη δική σου μεθοδολογία θα φτάσω στο εξής συμπέρασμα: η θέση σου στο δημοψήφισμα είναι και η θέση της χρυσής αυγής. Να τη χαίρεσαι και τη θέση σου και τη μεθοδολογία σου.
Η καταληψη στην οποία επιτίθεσαι βρίσκεται εντός της πιο εξαθλιωμένης γεωγραφικής ζώνης της Αττικής. Και προφανώς καθόλου δεν την γνωρίζεις αν μιλάς για υπεροψία και κλειστότητα εκ μέρους της σε κάτι διαφορετικό από αυτήν ή απέναντι στους ταξικά καταπιεσμένους (μιλάς για ένα εγχείρημα με αντιδομές με μετανάστες χωρίς χαρτιά). Η συμμετοχή στο δημοψήφισμα είναι κομμάτι της εθνικής συστράτευσης και το “όχι” εντάσσεται στα σχέδια της κυβέρνησης όπως και το “ναι” στα σχέδια σχεδόν όλης της αντιπολίτευσης. Αν οι φτωχοί έκριναν βάσει της ταξικής τους συνείδησης, δεν θα είχαμε φτάσει καν ως εδώ. Θα είχαν ήδη απαρνηθεί κάθε εξουσία. Δεν το έχουν κάνει ως τώρα, κι ούτε και θα το κάνουν παίρνοντας μέρος στο δημοψήφισμα. Σε αυτούς όμως κρίνεται η πορεία των αγώνων και όχι σε ανθρώπους σαν του λόγου σου που την έχουν ήδη βαλσαμώσει.
υγ: ούτε κι εγώ είμαι κομμάτι της κατάληψης.
Δεδομένα:
“ΝΑΙ” ψηφίζει ο Μίχαλος του ΣΕΒ και οι λοιποί όμοιοί του
“ΟΧΙ” ψηφίζει (μεταξύ άλλων) και η χ.α.
[“όχι” με δική του ερμηνεία υποστηρίζει και το ΚΚΕ]
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ [προς τους συντρόφους, τους φίλους και τους “συντρόφους” που αμφιταλαντεύονται για το αν πρέπει ή όχι να ψηφίσουν (όπως όταν θα ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ-για-να-μην-μπουν-οι-φασίστες-στη-βουλή, όπως και κάθε φορά που μέσω εκλογών αυταπατώνται ότι θα ορίσουν εκείνοι τα περιεχόμενα μιας διαδικασίας που είναι ο πυρήνας της δημοκρατίας, και επομένως η καρδιά του εχθρού)]
ΟΤΑΝ Η ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ
ΤΟΤΕ, ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ, ΚΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ.
Υ.Γ. υπάρχει κι αυτό το ερώτημα http://tinyurl.com/oxt8qse . Να φανταστώ θα ψηφίζαμε όχι, ε;
(ούτε εγώ είμαι μέρος της κατάληψης, αν και πολύ θα το ήθελα…)
Το ότι το ναι σημαίνει απώλειες ζωών δεν έχει καμία σημασία?Είναι τελείως αυθαίρετη η εκτίμηση ότι με το όχι πάμε στο μνημόνιο του Σύριζα.Ίσα ίσα με ένα όχι θα δυσκολευτούν πάρα πολύ να κοροιδέψουν το λαό και να επιβάλλουν μνημόνια.Το όχι ανοίγει πόρτες ,το ναι είναι μόνο κλείσιμο νοσοκομείων,κατασχέσεις,ανεργία θάνατος και καταστροφή.Κι όσο για τα περί χρυσής αυγής,μήπως είναι ξεφτίλα να χρησιμοποιείτε το επιχείρημα του Σαμαρά?Η λύσσα των καναλιών δε σημαίνει τίποτα?Κι αν θεωρητικά είχατε τη δυνατότητα με ένα ναι η μ”ενα όχι να αποφασίσετε ανάμεσα στην εκτέλεση ενός ανθρώπου και έστω την αναβολή της θα λέγατε ότι δε συμμετέχω στη διαδικασία?Σημασία δεν έχει ποιός βάζει το ερώτημα αλλά το τι παίζεται με την απάντηση και τι κοινωνικούς αγώνες μπορεί να ενεργοποιήσει.Η ανικανότητα του Σύριζα να διαχειριστεί την κατάσταση,έφερε σαν αποτέλεσμα να πετάξει το μπαλάκι στην κοινωνία, κι αντί να εκμεταλλευτούμε αυτή την ευκαιρία υπάρχει ο κίνδυνος να την πετάξουμε στους Σαμαροβενιζέλους,με ότι συνεπάγεται αυτό.
Σύντροφοι,
καμία (αυτο)απαγωγή στην ιδεολογία της εθνικής ενότητας που προκρίνεται από τη νεκραναστημένη ιδεολογία του αξιοπρεπούς συμβολαίου μεταξύ των τάξεων. Έχουν σαφώς ρευστοποιηθεί τα όρια των εσωτερικών διαχωρισμών μεταξύ των τάξεων (κρίση της “συλλογικής εργατικής ταυτότητα” ως γενική μορφή της ανθρώπινης δραστηριότητας μέσα στις κοινωνίες του κεφαλαίου κ.α) αλλά σε στιγμές κρίσης αναπαραγωγής του καπιταλιστικού σύμπαντος η ρευστοποίηση παγώνει απότομα για όλους τους υποτελείς μέσα και έξω από τη μισθωτή σχέση δημιουργώντας χώρους και λόγους που (επ)αναφέρουν τα συμβόλαια (αναδιανομή εισοδήματος κτλ) ως «τελική» λύση (και μάλιστα Ευρωπαϊκή με Ε κεφαλαίο) για την «οικονομική κρίση».
Η παρούσα κρίση του αστικού πολιτισμού έχει την ιδιαίτερη μορφή να παράγει στρατιές αποκλεισμένων που δεν μπορούν με καμία Παναγία Αριστερή ή Δεξιά να ενσωματωθούν με «νέα» συμβόλαια στο κράτος. Η κρίση του Κράτους-Έθνους και ο «πατριωτικός αγώνας» για τη διάσωσή του είναι η άλλη πλευρά τόσο της κρίσης αναπαραγωγής της καπιταλιστικής οικουμενικότητας όσο και η απόπειρα των «από πάνω» να την υπερβούν με την (αυτο)εξαπάτηση των «από κάτω». Το Έθνος ως «πνευματική» συγκολλητική «ουσία» των αντιφάσεων και των ανταγωνισμών μέσα στο κράτος και ανάμεσα στα κράτη είναι στο χέρι των αποκλεισμένων – εντός και εκτός από τη μισθωτή σχέση – να το καταντήσουν ένα κενό σημαίνων όταν στην πράξη δουν και καταλάβουν πως αυτό το αστικό φαντασιακό ενσωματώνει στην κοινότητά του πετώντας πάντα κάποιος «άλλους» εκτός. Αυτή η αντιληπτική ικανότητα των αποκλεισμένων, αυτή η ποιοτική ρήξη με το είδος της προηγούμενης αντίληψης για τους εαυτούς τους και για τον κόσμο είναι και το στοίχημα.
Πως μπορεί να κερδηθεί; Η αντιμετάθεση για-τη-Λύση των τρεχουσών ιστορικών αντιφάσεων σε κάθε μορφής Επέκεινα θεωρώ πως αποτελεί στιγμή του φετιχισμού της αξιακής μορφής. Κάνει αφαίρεση από «εμάς» και μάς μεταθέτει εκεί που δεν υπάρχουμε, σε έναν μη τόπο που απλά παρηγορεί και εμψυχώνει τους κατά κράτος (μεταφορικά και κυριολεκτικά) ηττημένους και αυτό δεν είναι μομφή για κανέναν σύντροφο. Για να τελειώνω. Αύριο ΟΧΙ. Γιατί; Για να τινάξουμε τις συσσωρευμένες αντιφάσεις στον αέρα και, το βασικότερο, να τις πάμε ένα βήμα παραπέρα, να μην μπορεί καμιά “εθνική αφήγηση της κρίσης” να νομιμοποιείται από τους “από κάτω” όταν η κρίση μετά το ΟΧΙ θα οξύνεται και θα γίνεται μη διαχειρήσιμη από την αριστερή διαχείριση του κράτους. ΌΧΙ, για να μην πούμε «μετά» ναι, πέρασε η ιστορία από δίπλα μας, μάς σκούντησε, αλλά εμείς αυτο-οργανωμένα αποφασίσαμε πως ήταν αστική προβοκάτσια.
Ο κατακερματισμός της εκμεταλλευόμενης τάξης και η κρίση του παραδοσιακού εργατικού κινήματος μέσα στο πλαίσιο του μεταβομηχανικού καπιταλισμού δε σημαίνει τη “ρευστοποίηση των ταξικών διαχωρισμών” ούτε βέβαια την επαναφορά κάποιου είδους “κοινωνικού συμβολαίου”. Αντίθετα, παροξύνει τις ταξικές ανισότητες και διαιρέσεις και διαμορφώνει ένα ολοκληρωτικό καπιταλιστικό παράδειγμα που κλείνει ήδη τους λογαριασμούς του με τον φιλελευθερισμό και τα “συμβόλαια” του 19ου αιώνα και καθιστά αδήριτη ανάγκη την ανασύνθεση του συλλογικού επαναστατικού υποκειμένου.
To βέβαιο είναι ότι η συμμετοχή στο δημοψήφισμα δεν ενθαρρύνει τη ρήξη με το έθνος-κράτος, δεν καθιστά το έθνος “κενό σημαίνον” ούτε απονομιμοποιεί την “εθνική αφήγηση της κρίσης”. Αντίθετα, σφυρηλατεί την εθνική ενότητα και εκμαιεύει τη συναίνεση των εκμεταλλευομένων στην επερχόμενη σφαγή τους. Κι αυτό γιατί – όπως έχει ήδη καταστεί σαφές – οι αριστεροί διαχειριστές της εξουσίας θα σπεύσουν να αξιοποιήσουν το ενδεχόμενο “όχι” (όπως ακριβώς και το “ναι”) ως μέσο νομιμοποίησης για την άμεση σύναψη μιας καινούριας “συμφωνίας”. Η “φυγή προς το Επέκεινα” είναι ένα λάθος που διαπράττουν όσοι επικαλούνται τη συγκεχυμένη προοπτική μιας διαφορετικής διαχείρισης του “όχι” που είναι τουλάχιστον αφελής και δεν τεκμηριώνεται με κανέναν τρόπο. Το “όχι” δεν “τινάζει τις συσσωρευμένες αντιφάσεις στον αέρα” αλλά τις συγκαλύπτει και τις ενσωματώνει μέσα σε ένα έθνος-κράτος που θα-ήθελε-να-είναι κεϋνσιανό.
Είναι πολύ φτωχή η αντίληψη της ιστορίας ως συνώνυμης με την προσέλευση σε κάλπες και δημοψηφίσματα-φάρσες που αναπαράγουν την παθητικότητα του θεατή-ψηφοφόρου. Η ποίηση της ιστορίας δεν μπορεί παρά να συνδέεται με έναν καθολικό κοινωνικό μετασχηματισμό που θεμελιώνεται στην πολύπλευρη και συνεκτική κριτική της καθημερινής ζωής. Αυτή η κριτική δεν αποκτά υπόσταση σε “μη τόπους” ή “εκεί που δεν υπάρχουμε” αλλά, αντίθετα, στις γειτονιές όπου ζούμε και αγωνιζόμαστε κάθε μέρα μαζί με τους συντρόφους και τα υπόλοιπα μέλη της τάξης μας. Με τον τρόπο αυτό, η κριτική σκέψη παραμένει πάντα γειωμένη στην πραγματικότητα και προστατεύεται από τον ακαδημαϊσμό και από αφηρημένες ιδεολογικές ακροβασίες.
Μια τυχόν επικράτηση του ΝΑΙ επικυρώνει και νομιμοποιεί με τη βούλα των αποκλεισμένων τη σύνθλιψη και τη συντριβή τους. Μην έχετε καμία αυταπάτη για αυτό. Είναι βέβαιο, δεν χωρά την παραμικρή αμφιβολία. Θα μας λιώσουν, θα περάσουν πάνω από τα σώματά μας με τη δικιά μας συγκατάθεση.
Μια τυχόν επικράτηση του ΟΧΙ είναι ένα ανοιχτό στοίχημα (το ξαναλέω στοίχημα) για να τιναχθούν από τους “από κάτω” οι συσσωρευμένες αντιφάσεις της καπιταλιστικής συγκυρίας. Η κομβική αντίφαση είναι πως η αριστερή διαχείριση του κράτους που προκρίνεται ιδεολογικά από τους “από πάνω” (κοινωνικό κράτος, αναδιανομή κ.α.) δεν μπορεί να υλοποιηθεί ως γενική μορφή και ως γενικός τρόπος αναδιάρθρωσης του ελληνικού καπιταλισμού.
Τα αν οι “εθνικές αφηγήσεις” για την κρίση καταλήξουν κενά σημαίνοντα εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τη συγκεκριμένη πρακτική των “από κάτω” και όχι από την αυτοεπιβεβαίωση της “κριτικής σκέψης” μπροστά από τον καθρέπτη της. Τι θα κάνουν, πώς θα πράξουν οι αποκλεισμένοι (εντός και εκτός της μισθωτής σχέσης) όταν η αριστερή διαχείριση θα καταρρέει λόγω των διαμαχών και των συμμαχιών μεταξύ αστικών μερίδων μέσα και έξω από το ελληνικό κράτος που θα προκρίνουν και αυτές τη δική του “εθνική-πατριωτική” συγκρότηση για να “βγούμε από το αδιέξοδο”.
Γίνεται πόλεμος. Ταξικός πόλεμος μεταξύ αστικών μερίδων της σχέσης κεφάλαιο που συμπαρασύρει όπως καταλαβαίνεται και όπως είναι “φυσικό” και τους “από κάτω”. Η “κριτική σκέψη” παραμένει γειωμένη στη συγκεκριμένη πραγματικότητα του υπαρκτού ως ένας από τους όρους της αλλαγής και της ρήξης με αυτό. Όχι για διαφυλάσσει το αλάθητο ενός “οράματος καθολικής ελευθερίας” που ελάχιστη γείωση έχει με τις ανοιχτές ρωγμές του πραγματικού. Την κατηγορία για ακαδημαϊσμό, παρακαλώ πολύ, όχι σε μένα σύντροφοι. Εγώ δεν σας βρίζω.
Σε σχεδόν πανομοιότυπη δημοσίευσή σου (https://athens.indymedia.org/post/1546567/) αναφέρεις ότι “το αν οι ‘εθνικές αφηγήσεις’ για την κρίση καταλήξουν κενά σημαίνοντα δεν εξαρτάται από δημοψηφίσματα”. Είναι κρίμα ότι αφαίρεσες το συγκεκριμένο σημείο από την απάντηση που έχεις αναρτήσει εδώ, διότι πρόκειται για μια παρατήρηση με την οποία θα συμφωνούσαμε και η οποία ασφαλώς συντάσσεται με την επιλογή μας να απέχουμε από το θέαμα της σημερινής “αμεσοδημοκρατικής διαδικασίας”. Κατά τ’ άλλα, έχεις απόλυτο δίκιο να τονίζεις την καθοριστική σημασία που έχει η “συγκεκριμένη πρακτική των ‘από κάτω’” για την ανάδειξη των εγγενών αντιφάσεων που αντιμετωπίζει η σημερινή πολιτική μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού στην Ελλάδα (και όχι μόνο). Από την πλευρά μας, θα συνεχίσουμε να καταβάλλουμε τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια για την ποιοτικοποίηση και τη ριζοσπαστικοποίηση αυτής της πρακτικής, ενάντια στα αφομοιωτικά ψευδο-διλήμματα που θέτει κάθε φορά ενώπιόν μας η εξουσία. Την κατηγορία για ακαδημαϊσμό την αποσύρω και σου ζητώ συγγνώμη αν σε προσέβαλα.
Δεν έχει και πολύ σημασία αλλά η αλήθεια είναι πως δεν αφαίρεσα κανένα σημείο από την απάντησή μου εδώ γιατί η “ανάρτηση” στο indymedia έγινε με αφορμή την κουβέντα που κάναμε εδω. Τα ίδια κείμενα είναι με ελάχιστες προσθήκες γιαυτό και πανομοιότυπα. Δεκτή η συγνώμη και (τουλάχιστον από μένα) είναι απολύτως σεβαστή η θέση σας για αποχή παρά τη ριζική μου διαφωνία.
«Το ότι το ναι σημαίνει απώλειες ζωών δεν έχει καμία σημασία?Είναι τελείως αυθαίρετη η εκτίμηση ότι με το όχι πάμε στο μνημόνιο του Σύριζα.Ίσα ίσα με ένα όχι θα δυσκολευτούν πάρα πολύ να κοροιδέψουν το λαό και να επιβάλλουν μνημόνια.» Μπήκα τυχαία σήμερα εδώ.. Και μπορώ να πω ότι από την μια γελάω με αυτά που είχαν γραφτεί. Από την άλλην στεναχωριέμαι.. Τώρα να πω ότι σας τα λεγα-σας τα λέγαμε; 😛 θα το πω γιατί είμαι σαςταλεγικός. Σημασία έχει τι κάνουμε τώρα όμως. Συνεχίζετε να ψηφίζετε και να έχετε ακόμα ελπίδες μέσα από θεσμικές διαδικασίες και να ελπίζετε σε θεσμικές αλλαγές-μεταρθμίσεις; (ρεφορμισμός)Ή θα επιλέξετε την αποχή και την αυτοοργάνωση; Τα λέω αυτά γιατί έρχονται εκλογές πάλι…
https://www.youtube.com/watch?v=9odPUTk2ShI «η ψήφος σου ειν’ ο θάνατος»